Ρυζόπιτα

Η ρυζόπιτα είναι γλυκιά και νηστίσιμη πίτα.Πολύ απλή ,με υλικά που υπάρχουν στο σπίτι.

Υλικά

Για τα φύλλα- ζύμη

1 φλυτζάνι του τσαγιού χλιαρό νερό
1 1/2 κουτ.γλ.αλάτι ψιλό
2 κουτ.σούπας λάδι

1 φλυτζάνι λάδι για την επάλειψη των φύλλων

Για την γέμιση

450 gr. ρύζι καρολίνα
1 πακέτο σταφίδα μαύρη
3/4 φλυτζάνι τσαγιού ζάχαρη
2 κουτ.γλυκού .κανέλλα τριμμένη
1/8 κουτ.γλ.γαρύφαλλο τριμμένο
1/2 φλυτζ.τσ.ελαιόλαδο
3 κουτ.σούπας σουσάμι
Αλάτι , 1 γεμάτο κουτ.γλυκού.
Καρύδια 50 gr. ( προαιρετικά).

Εκτέλεση

Ετοιμάζουμε την ζύμη για τα φύλλα και αφήνουμε να ξεκουραστεί,σκεπάζοντας με πετσέτα,για να μη στεγνώσουν.
Παράλληλα ετοιμάζουμε την γέμιση.
Βάζουμε στην κατσαρόλα 1200 γρ. νερό ,όταν αρχίζει να βράζει,προσθέτουμε το αλάτι και το ρύζι,
Βράζουμε λίγο να κρατάει το ρύζι,ανακατεύοντας συχνα.
Όταν κατεβάσουμε απο την φωτιά,προσθέτουμε την ζάχαρη,μισό φλυτζάνι λάδι,τις σταφίδες ,κανελλα,γαρύφαλλο,σουσάμι και ανακατεύουμε.
Αν η γέμιση έχει πήξει αραιώστε με μισό,έως ένα ποτήρι νερό,ώστε να δουλεύεται καλά.
Ανοίγουμε τα φύλλα,στρώνουμε 2 σε λαδωμένο ταψί,λαδώνοντας ανάμεσα στα 2.
Ρίχνουμε την γέμιση και σκεπάζουμε με τα άλλα 2 φύλλα.
Κόβουμε το περίσσευμα,ρίχνουμε απο πάνω ,το υπόλοιπο λάδι και πασπαλίζουμε με σουσάμι.
Ψήνουμε στους 210 βαθμούς για μία ώρα. Μόλις βγεί σκεπάζουμε για 5-10 λεπτά.
Ποτέ δεν κόβουμε τις πίτες αμέσως,γιατί δεν βγαίνουν όμορφα τα κομμάτια,δεν σηκώνονται.
Για γυριστή πίτα:
Μετά απο μισή ώρα ψησίματος,γυρνάμε την πίτα ανάποδα,για να μαλακώσουν τα φύλλα,με την βοήθεια πλαστήρας ή με ένα πιο μεγάλο ταψί,γυρνάμε την πίτα,στην εξωτερική επιφάνεια του ταψιού.

Φύλλα για πίτα

Σήμερα θα σας δείξω ,πως γίνονται  τα φύλλα για πίτα,μέσα απο φωτό και οδηγίες.
Μην απογοητευτείτε στην πρώτη προσπάθεια ,εξάσκηση χρειάζεται.
Υλικά
1 μέτριο φλυτζάνι του τσαγιού νερό
Αλεύρι για όλες τις χρήσεις ( περίπου 1 κιλό,δεν το έχω μετρήσει)
1 κουτ.γλ.αλάτι ψιλό
2 κουτ.σ.ελαιόλαδο
1 φλυτζάνι λάδι για να αλοίψουμε τα φύλλα,ανάμεσα και το τελευταίο της πίτας( από  πάνω).
Αρχίζουμε: Σε λεκάνη ,ρίχνουμε το χλιαρό νερό,το αλάτι και τις 2 κουτ.σ.λάδι και ανακατεύουμε,προσθέτοντας σταδιακά το αλεύρι.Προσθέτουμε,ώστε να φτιάξουμε μια λεία και εύπλαστη ζύμη,να μην κολλάει,ελαφρώς σφιχτή.
Ζυμώνουμε πολύ καλά για να ανοίγουν εύκολα.
Χωρίζουμε την ζύμη σε 4 μέρη και πλάθουμε μπαλάκια.
Αφήνουμε 5 λεπτά,να ξεκουραστεί,σκεπάζοντας με πετσέτα.
Αλευρώνουμε μια επιφάνεια και τοποθετούμε πάνω το μπαλάκι.
Ρίχνουμε αλεύρι πάνω στο μπαλάκι και ανοίγουμε κινώντας τον πλάστη πάνω του.
Τυλίγουμε την άκρη στον πλάστη και κινούμε τα χέρια μας,ελαφρά πάνω απο το φύλλο αρχίζοντας  από το κέντρο  και μετά στις άκρες του πλάστη.
Κάθε φορά που ανοίγουμε το φύλλο,πασπαλίζουμε με αλεύρι,για να μην μας κολλήσει.
Μέχρι,να του πάρετε,τον αέρα,να ρίχνετε μπόλικο αλεύρι,το οποίο,μετά,θα αφαιρέσετε με πινέλο.
Κάνουμε τις ίδιες κινήσεις ,ώσπου να πετύχουμε το μέγεθος που θέλουμε.
Η δόση αυτή είναι για 4 μεγάλα φύλλα. Λαδώνουμε το ταψί,τυλίγουμε το φύλλο στον πλάστη και το ανοίγουμε,πανω σ αυτό.
Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία και στα υπόλοιπα.
Λαδώνουμε την επιφάνεια του πρώτου φύλλου και στρώνουμε από πάνω το δεύτερο.
Την επιφάνεια του δεύτερου,δεν τη λαδώνουμε,γιατί θα μπεί η γέμιση.
Συνεχίζουμε με το τρίτο φύλλο,το οποίο ,στρώνουμε πάνω απο το δεύτερο(χωρίς λάδι).
Ανοίγουμε και το τέταρτο και το αφήνουμε πάνω στην επιφάνεια και λαδώνουμε.
Τυλίγουμε το τρίτο φύλλο,στον πλάστη και το ανοίγουμε πάνω απο το τέταρτο.
Όταν έχουμε έτοιμη την γέμιση, την βάζουμε πάνω απο τα στρωμένα φύλλα και με τον πλάστη μαζεύουμε ρολό τα υπόλοιπα φύλλα,( τρίτο και τέταρτο).
Περνάμε τον πλάστη,με δύναμη από πάνω,και κόβουμε το περίσσευμα.
Κολλάμε τα πάνω και κάτω φύλλα. Ρίχνουμε το υπόλοιπο λάδι.

Οι φωτό,ελπίζω να σας βοηθήσουν.

Βασιλόπιτα

Στο Ξηρόμερο,υποδεχόμαστε την νέα χρονιά,κόβοντας την πρωτοχρονιάτικη πίτα.
Οι συνταγές είναι,τύπου τσουρέκι,τύπου κέικ και κλασσικής πίτας,
Παλιά,έφτιαχναν κολοκυθόπιτα ή τραχανόπιτα,και πρόσθεταν το φλουρί.
Σήμερα η επικρατέστερη είναι τύπου κέικ.
Υλικά
5 αυγά
1 ποτήρι βιτάμ 250 gr.
1 ποτήρι γάλα πλήρες ή
μισό ποτήρι γάλα + μισό ποτήρι χυμό πορτοκαλιού
1/4 φλυτζανάκι του καφέ κονιάκ
2 ποτήρια ζάχαρη
500 gr. περίπου αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,(εγώ χρησιμοποιώ φαρινάπ).
Ξύσμα από ένα πορτοκάλι
Ξύσμα από ένα λεμόνι
1 βανίλια
Προαιρετικά μαχλέπι ή μαστίχα.

Εκτέλεση
Χτυπάμε το βιτάμ με τη ζάχαρη,ώσπου ν ‘ ασπρίσουν.
Προσθέτουμε ένα – ένα τα αυγά,προσθέτοντας και μία κουταλιά αλεύρι,εναλλάξ.
Προσθέτουμε σταδιακά το γάλα ,τον χυμό,το κονιάκ,την βανίλια και το ξύσμα.
Συνεχίζουμε το χτύπημα στην χαμηλή ταχύτητα,του μίξερ,προσθέτοντας σταδιακά το αλεύρι.
Βουτυρώνουμε ένα ταψάκι Νο 30 και ρίχνουμε το μείγμα, για να γίνει κανονική,όχι σαν κέικ.
Μετά απο 15 λεπτά ψησίματος,βάζουμε το φλουρί,τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο.
Αν το βάλουμε πιο πριν θα κάτσει στον πάτο.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 150-180 βαθμούς,
Όταν κρυώσει αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα.
Αν έχετε τσέρκι,ακόμα καλύτερα.
Για την διακόσμηση.
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σαντιγύ και χρώματα ζαχαροπλαστικής.
Θα γίνει υπέροχη,αφού η φαντασία μας,φτιάχνει τα καλύτερα έργα τέχνης,αλλά θα αλλάξει την γεύση της πίτας.
Συνιστώ,ζάχαρη άχνη και κακάο .
Πώς το κάνουμε:
Σε χοντρό χαρτόνι σχεδιάστε έναν- έναν τους αριθμούς της χρονολογίας ,περίπου 3 εκ. ο καθένας και πάχους 1 εκ.
Σχεδιάζουμε έτσι ώστε να αφήσουμε κενά π.χ.το 0 το κενό του θα το κόψουμε,προσεχτικά,όπως και γύρω- γύρω.
Γράψτε και χρόνια πολλά,με τον ίδιο τρόπο αφήνοντας κενά.
Τοποθετούμε τα γράμματα κυκλικά και τη χρονολογία στη μέση.
Με σουρωτήρι,κοσκινίζουμε προσεχτικά την ζάχαρη άχνη.
Προσοχή μην σας ξεφύγει κάτω από τα γράμματα.
Αν θέλετε πασπαλίστε και 1 κουτ.γλ.κακάο,δίνει άρωμα και κόβει την γλύκα της άχνης.
Με λαβίδα σηκώστε προσεχτικά τα χαρτόνια,μην σας πέσει η άχνη.
Τώρα,αν θέλετε τα κενά τα διακοσμείτε με σιρόπι σοκολάτας ,θα σας εντυπωσιάσει ,το τι μπορείτε να δημιουργήσετε μ’ αυτό.
Θα βγάλει τον καλλιτέχνη που κρύβετε μέσα σας.
Γύρω – γύρω ,δέστε μια όμορφη κορδέλα σατέν ή ό,τι αλλο σας αρέσει.
Καλή επιτυχία και
Καλή χρονιά!

Ζαμπονοτυρόψωμο ή σπιτική πίτσα.

Το ζαμπονοτυρόψωμο,είναι ένα είδος πίτσας,μόνο που έχει πιο πολύ ζύμη και είναι πιο χορταστικό.
Για πίτσα,βάλτε τα ίδια υλικά,αλλά την μισή ζύμη.

Υλικά

Για την ζύμη

1 1/2 κουτ.γλ. μαγιά ξηρή
2 1/2 κούπες ζεστό νερό
1 κουτ.γλ. ζάχαρη
3 κουτ.γλ.αλάτι ψιλό
Αλεύρι για όλες τις χρήσεις περίπου 1 κιλό
1/4 κούπας ελαιόλαδο

Για την γέμιση

12 φέτες πάριζα ή ζαμπόν
8 φέτες τυρί edam
5  φέτες τυρί ημίσκληρο
4 πιπεριές
4 μεγάλες ντομάτες
Αλάτι
Πιπέρι
1 κουτ.γλ. πελτέ ντομάτας.
1/8 κουτ.γλ.ζάχαρη(προαιρετικά).
Εκτέλεση:
Διαλύω την μαγιά σε μισή κούπα ζεστό νερό,προσθέτοντας την ζάχαρη και 3 κουτ.σούπας αλεύρι.
Αφήνω να φουσκώσει (10 λεπτά).
Σε λεκάνη βάζω το υπόλοιπο,χλιαρό νερό,το αλάτι και ανακατεύω.
Στο τέλος του ζυμώματος,προσθέτω το λάδι.
Προσθέτω σταδιακά το αλεύρι και ζυμώνω,ώσπου να επιτύχω μια λεία και εύπλαστη ζύμη.
Αφήνω,να διπλασιαστεί σε όγκο.
Παράλληλα κόβω τις πλυμένες ντομάτες σε μικρά τετράγωνα κομματάκια.
Τις βάζω ,να βράσουν μαζί με αλάτι,πιπέρι,ζάχαρη,πελτέ,ώσπου να σωθούν τα υγρά τους.
Κόβω τις φέτες ζαμπόν και τυρί σε μικρά κομμάτια.
Μπορείτε να βάλετε τριμμένα τυριά 200gr. Edam. και 150 gr. ημίσκληρο.
Ψιλοκόβω τις πιπεριές.
Μετά,απο μία ώρα,λαδώνω το μεγάλο ταψί της κουζίνας  και ανοίγω την ζύμη με τα δάχτυλα,μέσα σ’ αυτό.
Ρίχνω απο πάνω τις πιπεριές αραιά και καλύπτω την επιφάνεια,με τις ντομάτες.
Απο πάνω στρώνω την πάριζα και καλύπτω με τα τυριά.
Αν έχετε χρόνο αφήστε 20 λεπτά να φουσκώσει.
Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 210 βαθμούς Κελσίου για 45 λεπτά.
Μόλις βγεί,σκεπάζω με πετσέτα για 5 λεπτά.

 

Εξωτερική ομορφιά: το κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες.Εσωτερική ομορφιά:το κλειδί για την αιωνιότητα.

Ο όρος ομορφιά απο μόνος του μας προιδεάζει,για κατι καλό,κάτι ωραίο.
Αναφέρομαι ,στην ομορφιά του ανθρώπου,σαν εικόνα( εξωτερική ομορφιά) και σαν ύπαρξη ( εσωτερική ομορφιά).
Η ομορφιά,για μένα,είναι μια έννοια,αντικειμενική,( μια κατάσταση ,ή ένα πράγμα δεν γίνεται αποδεχτό από όλους ως ωραίο).
Αντίθετα η εξωτερική ομορφιά,αποδέχεται από όλους!
Ποιος μπορεί να «αντισταθεί «σε μια αιθέρια ύπαρξη,όταν μάλιστα,έχει τις αναλογίες της θεάς Αφροδίτης ή του καλλίγραμμου Άδωνι;(όχι του Γεωργιάδη).
Ένας άνθρωπος με εξωτερική ομορφιά,ανεξαρτήτου φύλου,σήμερα χαράζει την πορεία της ζωής του πολύ πιο άνετα,απ’ ότι ένας άσχημος άνθρωπος!
Όλες οι πόρτες του ανοίγουν διάπλατα!
Κι αυτό ,γιατί,στην σημερινή εποχή,η (εξωτερική ) ομορφιά,έχει πλέον,εμπορευματοποιηθεί.
Άνθρωποι,που η φύση τους προίκισε ανάλογα,έχουν πετύχει πολλά στη ζωή τους.
Σε μια κοινωνία ,όμως επιφανειακή,σαθρή,η( εξωτερική) ομορφιά,γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Το τίμημα!
Ανέκαθεν,ήταν έτσι.
Απο την αρχαιότητα έως σήμερα.
Οι διαγωνισμοί ομορφιάς,αποτελούν,απόδειξη των όσων γράφω.
Επίσης ,η χείριστη περίπτωση εκμετάλλευσης είναι και το εμπόριο λευκής σαρκός.
Πανέμορφοι άνθρωποι,πέφτουν θύματα,τέτοιων κυκλωμάτων.
Όσο γι αυτούς που το κάνουν κατά βούληση,για μένα,κι αυτοί θύματα των άλλων είναι ,λόγω αδυναμίας  του χαρακτήρα τους,είναι πιο επιρρεπείς στα» ψεύτικα μεγαλεία».
Μια γυναίκα,ή ένας άντρας ωραίος ,τραβάει αμέσως τα βλέμματα και τον θαυμασμό όλων. Όλοι,γοητεύονται,μ αυτό που βλέπουν,όταν αποτελεί » χάρμα οφθαλμών».
Μερικές φορές,το πλάνεμα αυτό σταματάει, όταν το εν λόγω πρόσωπο ,αρχίζει να μιλάει.
Αυτό απογοητεύει,συνήθως τις γυναίκες.Λέγεται, οτι η γυναίκα,ερωτεύεται,αυτά που ακούει,ενώ άνδρας αυτό που βλέπει.
Έχουμε δει πανέμορφες γυναίκες,( αλλά και άνδρες),να χρησιμοποιούνται,ως διακοσμητικό στοιχείο( «γλάστρες»).
Ο ανδρας,δεν ενδιαφέρεται τόσο,για την δυνατότητα της συντρόφου του ,να σκέφτεται μόνη της(!!!),γιατί μάλλον τον βολέυει.
Η γυναίκα,όμως,προτιμά να έχει δίπλα της έναν έξυπνο άντρα.
Η εσωτερική ομορφιά τώρα,είναι ένα σύνολο ψυχικών χαρισμάτων και αξιών όπως,ευγένεια,συμπόνοια,δημιουργικότητα,ευφυία ,ευαισθησία,τρυφερότητα .
Η εσωτερική ομορφιά,είναι απόλυτη η αρμονία της ψυχής και σώματος ,ως σύνολο της ύπαρξης,(οπως το αντιλαμβάνομαι εγώ- δεν είμαι ψυχολόγος).
Είναι το κυριότερο πλεονέκτημα,για τους ανθρώπους,που η φύση δεν ήταν γενναιόδωροι μαζί τους.
Για να ισοσταθμίζει η ζυγαριά .
Άσχημοι,εξωτερικά άνθρωποι,έχουν άπειρο εσωτερικό κάλλος,  το οποίο βοηθά  στο να «κατακτήσει» τον συνομιλητή του,να τον βοηθήσει,ώστε να βρει την ψυχική ηρεμία,που αναζητά.
Δεν είναι απαραίτητο αυτός ο άνθρωπος να είναι μορφωμένος .
Ακόμα και  σχετικά αγράμματοι άνθρωποι,έχουν αυτό το θείο χάρισμα.
Άνθρωποι με εσωτερική ο μορφιά,ίσως περνάνε απαρατήρητοι,ή δεν τους δίνονται οι ανάλογες τιμές στο σύντομο πέρασμά τους από την επίγεια ζωή,αλλά το όνομά τους χαράσσεται, για πάντα ,με  χρυσά γράμματα στην Ιστορία.
Ως την αιωνιότητα!
Χαρακτηριστικό,είναι το παράδειγμα του Σωκράτη.
Ο Σωκράτης δεν είχε όμορφα εξωτερικά χαρακτηριστικά,περιγράφτηκε ως άσχημος ,με χοντρή μύτη,μεγάλα ρουθούνια,μικρό ανάστημα.
Το πνεύμα αυτού του σπουδαίου άνδρα και η εσωτερική του ηρεμία, έκαναν τους συνομιλητές του,να αδιαφορούν ,για την εξωτερική του εμφάνιση.
Η μέθοδος που χρησιμοποιούσε,για να οδηγήσει τον συνομιλητή του,να βρεί μόνος του ,τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τον βασάνιζαν,ώστε να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του(«μαιευτική»),χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα.

Υποστηρικτής του δικαιοσύνης,ταπεινόφρων,προτιμούσε να ζει φτωχικά,μη  δίνοντας σημασία στα υλικά αγαθά,τονίζοντας την ανάγκη για αξιοπρεπή ζωή..Πάντα αντιστεκόταν στο άδικο κι ενώ υπηρέτησε την πατρίδα του πολεμώντας γι αυτή,χαρακτηρίστηκε ως  προδότης.
Καταδικάστηκε κι ενώ οι μαθητές-φίλοι του, του πρότειναν ν αποδράσει ,με την βοήθειά τους,προτίμησε να πιεί το κώνειο ,υποδέχοντας το θάνατο,ειρηνικά και γαλήνια,(παρ όλο που κατηγορήθηκε άδικα).
Αναφέρω τον Σωκράτη,γιατί τον θαυμάζω,περισσότερο από όλους,τους φιλοσόφους.
Είναι τόσα πολλά,που  πρέπει να γράψω για τον Σωκράτη,αλλά δεν είμαι η κατάλληλη (άλλωστε χρειάζονται πολλές σελίδες).
Δυστυχώς,η ιστορία επαναλαμβάνεται με ανάλογα περιστατικά,ακόμα και στις μέρες μας.
Ο Σωκράτης έμεινε για πάντα στην Ιστορία,μαζί με άλλα σπουδαία ονόματα.
Έν κατακλείδι,η εξωτερική ομορφιά,λειτουργεί,ως κλειδί για τις εφήμερες πόρτες της επιτυχίας,
ενώ η εσωτερική ομορφιά,χαρίζει μια θέση στην αιωνιότητα.

Κουραμπιέδες

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν!
Στο Ξηρόμερο, όπως και σε όλη την Ελλάδα,οι νοικοκυρές,ανασκουμπώνονται και…φτιάχνουν γλυκά!
Θυμάμαι,τα παιδικά μου χρόνια,όπου τέτοιες μέρες,όλοι οι ξυλόφουρνοι κάπνιζαν,για να ψήσουν,μελομακάρονα,κουραμπιέδες με το μεθυστικό άρωμα της κανέλλας και της βανίλιας,να πλανάται ,σ’ όλο το χωριό.
Και η γεύση…απερίγραπτη!
Σήμερα,έχει αλλοιωθεί,λίγο,η μαγεία των γιορτών.
Σήμερα θα φτιάξουμε,κουραμπιέδες!

ΥΛΙΚΑ( για 45 -50 κομμάτια)

500 gr βούτυρο στερεό
1 φλυτζάνι του τσαγιού ζάχαρη άχνη
1 φλυτζανάκι του καφέ ούζο
2 βανίλιες
1 φακελάκι baking powder
1/2 κουτ.γλ.σόδα
200 gr. αμύγαλα ξεφλουδισμένα,καβουρδισμένα
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις ( περίπου).

1/2 ποτήρι του νερού ,αλυσίβα(βρασμένη καθαρή στάχτη και σουρωμένη).

Για το «τύλιγμα»
1  κιλό ζάχαρη άχνη
3 βανίλιες
Εκτέλεση
Χτυπάμε καλά το λιωμένο βούτυρο με την ζάχαρη,περίπου 10 λεπτά,ώσπου ν’ ασπρίσει.
Προσθέτουμε,τις βανίλιες,το ούζο στο οποίο,έχουμε διαλύσει την σόδα, την αλυσίβα και σταδιακά το αλεύρι.
Τέλος,προσθέτουμε τα κομμένα αμύγδαλα.
Δεν ζυμώνουμε πολύ,για να μην σφίξει η ζύμη.
Στρώνουμε λαδόκολλα ,σε ταψί και προθερμαίνουμε,τον φούρνο στους 230 βαθμούς.
Πλάθουμε,μπαλάκια,όσο ένα μεγάλο καρύδι,και πατάμε ελαφρά στο κέντρο.
Ψήνουμε,στους 200 βαθμούς με αέρα για μισή περίπου ώρα.
Αφήνουμε,να γίνουν χλιαροί και τυλίγουμε,με άχνη και βανίλια(που έχουμε ανακατέψει).
Καλή επιτυχία και καλές γιορτές!

Μύθοι του τόπου μας

ι

Η παράδοση του Ξηρομέρου,είναι πλούσια σε μύθους.

Ξωτικά,νεράιδες,αερικά.
Η παλιά Κομπωτή έχει την πρώτη θέση σε τέτοιες ιστορίες. Αλλά και  η γεωγραφική θέση της τωρινής Κομπωτής,σχετίζεται με παράξενα συμβάντα.
Μια γριά τσιγγάνα στο δρόμο της για τον Αετό,σταμάτησε ,στη θέση Παλιόκαστρο και αγνάντεψε το χωριό!
Οι αγρότες που βρισκόταν στον κάμπο και μάζευαν καπνά,είδαν την γριά τσιγγάνα να αλλάζει χρώμα.
Από περιέργεια ρώτησαν τι έπαθε.
Αυτή…σκεφτική ,απάντησε » δεν είναι καλό,το χωριό,να φαίνεται ολόκληρο,όταν είναι χτισμένο στους πρόποδες του βουνού».
«Είναι ισκιωτικό«,συμπλήρωσε και συνέχισε το δρόμο της.
Οι χωριανοί δεν έδωσαν ιδιαιτερη σημασία.
Μια μέρα ένας νέος του χωριού,ανέφερε αυτό το περιστατικό στον παππού του.
Ο ηλικιωμένος ανδρας,τον κοίταξε σκεφτικός.
«Παππού τί συμβαίνει»; ρώτησε,
«Γιατί σοβάρεψες;
Βλακείες είναι μιας γριάς τσιγγάνας.Λόγια αδιάφορα!»
«Οχι γιέ μου»,απάντησε ο γέροντας.
«Στο χωριό μας συνέβησαν πολλά παράξενα...ανεξήγητα φαινόμενα…»
Τα λόγια αυτά κέντρισαν την περιέργεια του νέου.
Πλησίασε τον γέροντα και τον προέτρεψε ,να συνεχίσει.
«Παππού τι λές;»
Ο ηλικιωμένος άνδρας,με πρόσωπο να λάμπει απο χαρά για το ενδιαφέρον,που έδειξε ο νέος άρχισε να αφηγείται.
«Κορίτσια νέα,μαζεύοντας σιτάρια ή βοσκώντας το κοπάδι με τα γίδια,πήγαιναν στις γύρω περιοχές( κάμπος, Ασσάνι)
Φορούσαν μαντήλι,τότες,όλες οι νιές.
Μια κοπέλα….τι κοπέλα..σκέτη ζουγραφιά….επέστρεφε στο χωριό.
Ενας μικρός ανεμοστρόβιλος ,παρέσυρε το μαντήλι της.
Η κοπέλα πήρε το μαντήλι και το φόρεσε στο κεφάλι της.
Γυρίζοντας,στο χωριό ,φερόταν αλλοπρόσαλα....είχε χάσει τα λογικά της!
Η γιαγιά της ,κατάλαβε.
Το μαντήλι….είπε….δεν έπρεπε να το πάρει…της το είχα πεί…δεν μ’ άκουσε…ααααχχχχ…τα νιάτα…δεν πιστεύουν σ αυτά.
Ε απο τότε,αυτή η πανέξυπνη κοπέλα,γυρνούσε απο δω κι απο κεί ασκοπα.
Ο νους της….είχε σαλέψει.»
«Ελα,παππου ,σιγά,σαν παραμύθια ακούγονται…»
Ο ηλικιωμένος συνωφρυωμένος,είπε….
«Ετσι δεν πίστευε και κείνη.
Ο ανεμοστρόβιλος ήταν αερικό»
» Τί είναι αυτό;»
«Κακό πνεύμα,συνήθως ,προμηνύει, οτι κάτι κακό θα συμβεί,πριν από …θάνατο!θα σου εξηγήσω άλλη φορά…όταν ξανάρθεις!
«Επίσης ,»συνέχισε ο γέροντας…
«Κάποτε ήταν ένας νέος…φίλος μου …παληκάρι….»
«Ε…τί…έκανε;»απάντησε ο δύσπιστος νέος .
«Βοσκώντας,τα γίδια,βρέθηκε στην Καστανιά.
Ηταν μεσημέρι….έκανε ζέστη…
Άκουσε φωνές…περίεργος,σηκώθηκε να δει!
Πλησιάζει στο ποτάμι και έκπληκτος ,είδε πολλά κορίτσια να κολυμπάνε στα κρυστάλλινα νερά.
Αμέσως,πήγε να κρυφτεί ανάμεσα στους θάμνους,για να μην τον δούν.
Τις παρακολούθησε για ώρα.
Κάποια στιγμή τα πανέμορφα κορίτσια ,βγήκαν απο το νερό,φόρεσαν η καθεμιά το δικό της,μεταξένιο μαντήλι και….εξαφανίστηκαν….χάθηκαν»
«Μα πως;.»…ρώτησε ο νέος «μάγισσες ήταν;» είπε γελώντας.
«Νεράιδες..»..είπε ο ηλικιωμένος σοβαρά!
Ο νέος,σάστισε,για μια στιγμή
«Καί; »
«Ο βοσκός,πήγε ξανά στο ίδιο μέρος,ίδια ώρα.
Τα κορίτσια ηταν εκεί…
Αθόρυβα πλησίασε…
Οι νεράιδες,ομως τον αντιλήφθηκαν,σ ένα παραπάτημά του.
Αμέσως έτρεξαν να πάρουν τα μαντήλια τους.
Ο νέος ,πρόλαβε κι άρπαξε ένα μαντήλι.
Οι νεράιδες εξαφανίστηκαν.
Εκείνης που έκλεψε το μαντήλι,έμεινε ορατή.
Μάταια, παρακαλούσε τον βοσκό να της το δώσει!
Ο βοσκός,μαγεμένος απο την ομορφιά της,της πρότεινε να τον ακολουθήσει.
Η κοπέλα μην μπορώντας ,να κάνει αλλιώς ,πήγε μαζί του.
Το παληκάρι ,της πρότεινε
να μείνει μαζί του!
Δέχτηκε υπό έναν όρο:το βράδυ,να της δίνει το μαντήλι,για να πηγαίνει στις αλλες νεράιδες.
Συμφώνησαν .
Η νεράιδα,παντρεύτηκε τον βοσκό!
Ήταν ένα πανέμορφο ζευγάρι!
Κάθε βράδυ,η νεράιδα,φορούσε το μαντήλι και χανόταν.
Όταν απέκτησαν παιδί,ο σύζυγος ,παρά τις ικεσίες της νεράιδας,πήρε το μαντήλι και το έκαψε.
Έτσι,η νεράιδα έμεινε για πάντα μαζί του.
Λέγεται,οτι γνωστή οικογένεια της Κομπωτής,είναι απόγονοι αυτού του ζευγαριού!»
» Ωραίο…παραμύθι!»,είπε ο νέος και έφυγε,συλλογισμένος,τα λόγια του γέροντα.
Ίσως είναι λόγια…αλλά ποιος ξέρει στ αλήθεια;
Οι ιστορίες,είναι τόσο καλά δεμένες,μεταξύ τους ,όπου κανείς δεν ξέρει που σταματάει η αλήθεια και πού αρχίζει ο μύθος.

Σουφλιμάς ή κοντοσούβλι

Συνήθως
ο  σουφλιμάς,γινεται με κρέας ντόπιο,χοιρινό ή πρόβειο(προτιμώ το χοιρινό).
Παλιά,το έφτιαχναν την ημέρα των Χριστουγέννων,ενώ σήμερα φτιάχνουμε ,όποτε μας κάνει κέφι,ειδικά οι καλοφαγάδες.
Μια καλή πρόταση για φίλους ,συνοδευόμενο με ντόπιο κόκκινο κρασί.

Υλικά

Για μικρή σούβλα
2,5  κιλά κρέας χοιρινό, ντόπιο,ψαχνό με λίπος ( χωρίς κόκκαλα).
Αλάτι ,περίπου μία χούφτα του ενός χεριού(αναλόγως,πόσο αλατισμένο,το προτιμάτε)
Η σωστή δόση στο αλάτι,αναδεικνύει την γεύση του.
Ρίγανη,περίπου μία χούφτα,του ενός χεριού
Πιπέρι μια κουταλιά της σούπας.

Διαδικασία

Πλένουμε καλά το κρέας και το κόβουμε σε κομμάτια,τετράγωνα,μεγέθους της παλάμης (5εκ.x5 εκ.)
Ανακατεύουμε σ’ ένα μπώλ,το αλάτι,ρίγανη ,πιπέρι.
Αλατίζουμε,έτσι ώστε ,να πάει παντού.
Σουβλίζουμε τα κομμάτια.
Στη φωτιά που ανάψαμε ,αφήνουμε, να πέσει η φλόγα και να»πέσουν» κάρβουνα.
Αν τα ξύλα καίγονται με μεγάλη φλόγα,τραβάμε τη φωτιά ,στο πίσω μέρος του τζακιού,μην τα σβήσετε,θα χρειαστούν κι άλλα κάρβουνα,στη συνέχεια του ψησίματος.
Βάζουμε την σούβλα στα στηρίγματα της.
Αν ,δεν εχετε βάλτε 2 τούβλα στην είσοδο του τζακιού εκεί που τελειώνει η » γωνιά»,(η προεξοχή στη βάση του τζακιού)για να ,έχει κάποιον » αέρα». Περίπου 10 εκ. πιο ψηλά,απο την φωτιά.
Τραβάμε κάρβουνα,προς την είσοδο του τζακιού.
Στρώνουμε  εφημερίδες ή λαδόκολλα  στη γωνιά,για να πεφτουν τα λίπη.
Βάζουμε  κάρβουνα απο κάτω και κατά μήκος , της σούβλας ,χωρίς φλόγα γιατί θα γίνει…καπνιστό.
Ψήνουμε,προσέχοντας μην αρπάξει δηλ.μην μαυρίσει.
Γυρίζουμε τακτικά την σούβλα,να ψηθεί ομοιόμορφα.
Πριν ψηθεί καλά,περνάμε το κρέας με λεμόνι(1 φλυτζανι μέτριο).
Αν το κάνουμε,από την αρχή,το κρέας θα σκληρύνει.
Για ψήσιμο ,επιλέγουμε είτε κάρβουνα της αγοράς,είτε ξύλα πουρνάρια.
Τα πουρνάρια,κάνουν τα καλύτερα κάρβουνα.
Αυτή η δόση χωράει στο τζάκι
Το κρέας,πρέπει να έχει λίπος.
Το λίπος(ξίγκι),βοηθάει το κρέας να διατηρείται μαλακό και να μην ξεροκαίγεται,κατά το ψήσιμο.

Αν το κρέας,δεν έχει ξίγκι,μάλλον δεν κάνει για σουφλιμά!
Πολλοί βάζουν ανάμεσα στα μεζέδια πιπεριά ,ντομάτα,κρεμμύδι.
Εμείς το προτιμάμε  ,παραδοσιακά!

Ξηρόμερο και ανθρώπινες σχέσεις (χθες και σήμερα)

Τα τελευταία χρόνια,τα χωριά μας ,έχουν ερημώσει!
Αιτία η καλλιέργεια του καπνού, η οποία σταμάτησε,ξεχάστηκε,σχεδόν,διαγράφηκε,σαν να μην υπήρξε ποτέ στα μέρη μας.
Παρόλη την τυρρανία,ο κόσμος ήταν ευτυχισμένος!!!
Παρ όλη την κούρασή του,βοηθούσε το γείτονα,τον αδερφό  ,τον φίλο του.
Αφού τελείωνε με τα δικά του,ένιωθε χρέος του,να βοηθήσει τον διπλανό.
Ακόμη και την ίδια μέρα,χωρίς να ξεκουραστεί,βοηθούσε!
Κι όλοι ήταν ευχαριστημένοι, (μην υπερβάλλουμε και τότε υπήρχαν προβλήματα).
Τώρα,είναι εντελώς διαφορετικά.
Πού πήγαν εκείνες οι φιλίες;
Που πήγε η εμπιστοσύνη που έδειχνε ο ένας στον άλλον;
Γιατί,πλέον,κυριαρχεί η αδιαφορία;
Τί άλλαξε όλη την εικόνα της ξηρομερίτικης κοινωνίας;
Εμείς, δεν ήμασταν έτσι,λένε οι παλιοί.
Ας ανοίξω, λίγο, το βιβλίο των αναμνήσεών μου….
Λοιπόν…όσον αφορά τις φιλίες,που λένε οι παλιοί οτι τότε ήταν καλύτερα…
Θυμάστε τις γειτόνισσες,να τσακώνονται γιατί,το δέντρο της μιάς τινάζε τα φύλλα του,στην αυλή της άλλης;Ή οι κότες της μιάς χάλασαν το φυντάνι της άλλης;
Τί μοχθηρά πτηνά!Δεν σκέφτηκαν τον μόχθο της( τώρα,έχουμε τα λουλούδια)!
Και να μη μιλάνε γι αυτό  μεταξύ τους;Σοβαρό θέμα!
Αυτοί που είχαν καλές σχέσεις μεταξύ τους… πήγαινε η γειτόνισσα , να βοηθήσει,στα καπνά αλλά στην ουσία, έκανε «ρεπορτάζ«,σχετικά με την κατάσταση της οικογένειας ή του συνορίτη(αυτός που μάζευε καπνό στο διπλανό χωράφι)
και  έκανε,αναμετάδοση των συμβάντων της ημέρας.
Κάθε μέρα ανανέωνε την εκπομπή της, με την ροή των τοπικών ειδήσεων.
Ενώ ,εσείς οι  blogger της ειδησεογραφίας… πιστεύετε…οτι κάνετε αξιόλογη δουλειά,όσον αφορά τον τομέα της ενημέρωσης!
Λάθος κάνετε!
Μπροστά σε κείνη την ενημέρωση της γειτόνισσας ή του γείτονα ,γιατί με αυτό τον κλάδο ασχολούνταν και άνδρες,,τα «πτυχία » σας,είναι άχρηστα!
Τι xiromero news.. τί medewnpres…τί palairos..τί…fitiesnews κ.λ.π.
Η αναφορά στα τοπικά μόνο blogs,γίνεται ,γιατί το θέμα αφορά το Ξηρόμερο-χωρίς να θέλω να αδικήσω ,κανένα από αυτά που δεν ανέφερα- και πάντα με εύθυμη διάθεση!
Θυμάμαι να μαζεύουμε καπνό,ντάλα μεσημέρι ,μέ εναν ήλιο που σ’ έκανε να παραμιλάς και ο » βοηθός»- αναμεταδότης,να μή σταματάει να σε ενημερώνει! Ακόμα χειρότερα,ήταν όταν ερχόταν ,προς το τέλος του μαζέματος,με το κορμί διαλυμένο απο την ζέστη και την κούραση!
Θα μου πείτε….τί αχάριστη…δεν φτάνει που σας βοηθούσε…δεν διαφωνώ…αλλά
αυτή η ακατάπαυστη ενημέρωση,μες τον καύσωνα,ήταν πραγματικό μαρτύριο.
Άλλωστε αυτόν που σε βοηθούσε,τον βοηθούσες κι εσύ.
Εκεί ήταν η κορύφωση της ιδιότητας του..να παίζει εντός έδρας.…και να έχει το κοινό του υποχρεωμένο ν ακούει,χωρίς την δυνατότητα διακοπής !Σαν ένα θέατρο…ο ήλιος…προβολέας , το χωράφι η αίθουσα κι εσύ…θεατής…μερικές φορές,έπρεπε να σταματάς και να τον κοιτάζεις!
Κάτι σαν τα σημερινά βραδυνά δελτία ειδήσεων.Παθητικός δέκτης!
Ευτυχώς,δεν ήταν όλοι έτσι,μερικοί βοηθούσαν πραγματικά,δουλεύοντας σκληρά.

Και πάμε στο χειμώνα,όπου η τοπική ενημέρωση ,γινόταν …κατ’ οίκον.
Απο πού να φύγεις;ειδικά,αν το σπίτι δεν είχε πίσω πόρτα;
Κι αν είχες αντίθετη γνώμη,κέντριζες το ενδιαφέρον του «ρεπόρτερ»,να αναμοχλεύσει την προσωπική σου ζωή...τα δικά σου κατορθώματα,τα οποία την άλλη μέρα,θα έκαναν το γύρο του χωριού.
Δεν  υπήρχαν( και δεν υπάρχουν), ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα,καινούργια μόδα ειναι αυτό, δεν ισχύει στα χωριά μας!
Το φαινόμενο αυτό άρχισε να παίρνει την φθίνουσα πορεία με τον ερχομό της σαπουνόπερας στη ζωή μας.
Ποιος δεν θυμάται τον πρώτο χρόνο της «Τόλμης και Γοητείας»;
Όλοι έτρεχαν να προλάβουν να το δούν… άντρες,γυναίκες παιδιά.
Κι αργότερα,με τα σίριαλ του Φώσκολου( ανδριάντα,έπρεπε να του στήσω…αν μπορούσα).
Και σήμερα τα τουρκικά σίριαλ.
Τι πόρωση είναι αυτή…τί εθισμός!

Όλοι μιλάνε για τους ήρωες των σίριαλ,σαν να είναι γνωστοί τους!
Πάει και το’ 21 ξεχάστηκε!
Άλλωστε..
ποιός ήταν εκεί,να δεί αν ήταν αλήθεια…Ψέματα θα ήταν!
Κολοκοτρώνης,Καραΐσκάκης,Ρήγας,Κοραής…ποιός τους θυμάται!
Τί έκαναν οι προαναφερόμενοι;
Ενώ ο Ομάρ;Η Λάμια;Ο Ατνάν;Αυτοί είναι ήρωες!Και τί δράματα ζούν!
Όσον αφορά τις φιλίες…όντως ήταν έτσι;
Ή ο κόσμος προσποιούνταν,γιατί ο ένας είχε ανάγκη τον άλλον;
Μην τα ισοπεδώνουμε,όμως όλα, υπήρχαν και τότε δυνατές φιλίες και άτομα έμπιστα όπως και τώρα αλλά ,δεν ήταν γενικό.
Σήμερα,δεν έχεις ανάγκη τον γείτονα ,τον αδερφό,το φίλο για την δουλειά σου.
Δεν υπάρχουν καπνά!
Σε τι να σε βοηθήσει;
Δεν θέλουμε βοηθούς στην ξεκούραση.
Κουραστήκαμε να ξεκουραζόμαστε!
Κολλήσαμε στο internet,
στα τούρκικα,δεν μας ενδιαφέρει και τόσο τί γίνεται γύρω μας!

Κουλούρια Θεσσαλονίκης

Υλικά
15 gr.μαγιά νωπή ή 1 1/2 μαγιά ξηρή
2 1/2 κούπες ζεστό νερό
1 κιλό αλεύρι δυνατό(περίπου 8 κούπες)
1/3 κούπας ζάχαρη
1/4 κούπας σπορέλαιο
1 κουτ.γλ. αλάτι
300 gr. σουσάμι
Εκτέλεση
Διαλύω την μαγιά,σε μισή κούπα ζεστό νερό με 3-4 κουτ.σούπας αλεύρι και αφήνω όλο το βράδυ.
Εγώ το κάνω,την ίδια μέρα δύο ώρες πριν αρχίσω την διαδικασία.
Αυτό,το κάνουμε για να δούμε ,αν είναι καλή η μαγιά.
Ρίχνω τα υγρά υλικά,νερό,λάδι,ζάχαρη,αλάτι και χτυπάω για 5 λεπτά στο μίξερ.
Εγώ,τα χτυπάω στο μπλέντερ.
Ρίχνω το μείγμα σε μία λεκάνη,προσθέτω την μαγιά και έπειτα,το αλεύρι.Η ζύμη πρέπει να γίνει λεία,ούτε σφιχτή,ούτε πολύ απαλή.
Σκεπάζω ,με μεμβράνη και αφήνω,να διπλασιαστεί ,σε όγκο.
Έπειτα,πλάθω μακρόστενα μπαστουνάκια,τα κλείνω σε κουλούρι.
Τοποθετώ σε λαδωμένο ταψί,αραιά μεταξύ τους.
Αφήνω να φουσκώσουν.
Πασπαλίζω με σουσάμι.
Για να κολλήσει το σουσάμι,περνάω τα κουλούρια ,ελαφρά με νερό,με πινέλο.
Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς.περίπου 25-30 λεπτά.
Αργούν λίγο αλλά,όταν τα σερβίρετε αχνιστά συνοδεύοντας με φέτα,θα δικαιωθείτε!

Ροξάκια

class=»alignleft size-full wp-image-243″ title=»roxakia» src=»https://xiromeritissa.files.wordpress.com/2011/12/roxakia.jpg» alt=»» width=»275″ height=»183″ />Υλικά
1/2 κούπα γάλα ζεστό 40 βαθμών
15gr.  μαγιά νωπή ή 1/2 φακελάκι μαγιά ξηρή
ξύσμα απο λεμόνι
1/2 κούπα λάδι
1 αυγό
2 ποτήρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Λίγο αλάτι
ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΜΙΣΗ
2 1/2 κουτ.σ.κακάο
4 κουτ.σούπας ζάχαρη
1  1/2 κούπες φρυγανιά τριμμένη
1/4κουτ.γλ κανελλα
1/8  κουτ.γλ.γαρύφαλλο
1/2 κούπα καρύδια
1/2 κούπα σταφίδες(προαιρετικά)
Αν βάλετε σταφίδες και καρύδια ,αφαιρέστε 1 κούπα φρυγανιά
1 φλυτζανάκι του καφέ κονιάκ ,στο οποίο,διαλύστε μισό κουτ.γλ.σόδα
ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΡΟΠΙ
4 ποτήρια νερό
3 ποτήρια ζάχαρη
Φλούδα απο λεμόνι

Εκτέλεση
Ετοιμάζω το σιρόπι,πρώτα,για να προλάβει να κρυώσει.
Βράζω τα υλικά για 10 λεπτά.

Διαλύω την μαγιά, στο χλιαρό γάλα ,10 λεπτά πιο πριν.
Σ ενα μπώλ,ρίχνω το αλεύρι,κάνω λάκκο,στο κέντρο και προσθέτω το αυγό ,το λάδι και την μαγιά.
Ανακατεύω ,με κουτάλι,ίσα- ίσα,να ενωθούν τα υλικά.
Σκεπάζω με μεμβράνη και αφήνω να φουσκώσει σε ζεστό μέρος.
Όταν διπλασιαστεί σε όγκο,παιρνω το 1/4 της ζύμης (και λιγότερο) και το ρίχνω στο μπωλ,με τα υλικά της γέμισης.
Πλάθω ένα μακρόστενο,ίσα – ίσα με το μικρό δάχτυλο.
Στη λευκή ζύμη,προσθέτω 1 κουτ.σ. ζάχαρη και το ξύσμα λεμονιού.
Ζυμώνω ελαφρά για λίγο, ώστε να μην κολλάει.
Ανοίγω,ορθογώνιο μακρόστενο φυλλο,τόσο,ώστε να καλύψει το σκούρο μπαστουνάκι.
Κλείνω τις ακρες καλά.
Έπειτα,με αλευρωμένο μαχαίρι κόβω ροδάκια,περίπου 1 εκ.
Τοποθετώ σε λαδωμένο ταψί σε αραιές απιστάσεις.
Αφήνω να φουσκώσουν,σκεπάζοντας με πετσέτα(περιπου 45 λεπτά).
Ψήνω σε δυνατό φούρνο για 20-25 λεπτά.
Πρέπει να ψηθούν καλά.
Όταν βγούν από το φούρνο,σιροπιάζω.

(Αυτή την συνταγή,την έχω 15 χρόνια,πρέπει να είναι απο εκπομπή της Βέφας)

Καρυδόπαστα

Υλικά
25 αυγά
25 κουτ.σ.ζάχαρη
12 κουτ.σούπας σιμιγδάλι ψιλό
13 κουτ.σούπας φρυγανιά τριμμένη
1 φακελάκι κανέλλα τριμμένη
1/2 κουτ.γλ.γαρύφαλλο τριμμένο
1 φακελάκι baking powder
250 gr. καρύδι χοντροτριμμένο.
Ξύσμα από ένα πορτοκάλι
Για το σιρόπι
7 ποτήρια νερό
6 ποτήρια ζάχαρη
1/2 φλυτζανάκι του καφέ κονιάκ
Εκτέλεση
Αφήστε τα αυγά δύο ώρες εκτός ψυγείου.
Χωρίζετε τ αυγά,σε κρόκους και ασπράδια.
Χτυπάτε τους κρόκους  με την ζάχαρη,ώσπου ν ασπρίσουν.
Έπειτα ,χτυπήστε,τα  ασπράδια σε μαρέγκα.
Για να γίνει σφιχτή η μαρέγκα,χτυπήστε σε πλαστική στεγνή λεκάνη,προσθέτοντας λίγες σταγόνες λεμόνι.
Προσθέστε την μαρέγκα  κουταλιά- κουταλιά ,στα κροκάδια.
Ανακατεύετε στην χαμηλή ταχύτητα του μίξερ,ή με κουτάλι.
Συνεχίστε,προσθέτοντας κουταλιά- κουταλιά το σιμιγδάλι,την φρυγανιά ,το baking και το ξύσμα,την κανέλλα,
Αν θέλετε σμίξτε τα στερεά υλικά.

Ανακατεύετε,πλέον ,με κουτάλι.
Βουτυρώστε το μεγάλο ταψί,της κουζίνας.
Ρίξτε το μισό μείγμα στο ταψί.
Στο υπόλοιπο προσθέστε το καρύδι,ανακατεύετε,απαλά.
Αδειάστε και  το υπόλοιπο στο ταψί,πάνω απο το σκέτο.
Ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς Κελσίου,με αέρα,περίπου 30-45 λεπτά.
Βυθίζοντας μια οδοντογλυφίδα θα δείτε αν ψήθηκε,αν βγαίνει στεγνή,είναι έτοιμη.
Αφήνετε να κρυώσει.
Ετοιμάστε το σιρόπι.
Βάλτε νερό και ζάχαρη  να βράσουν,ώσπου να δέσει(περίπου 10 λεπτά).
Όταν κατεβάσετε,απο την φωτιά ,προσθέστε το κονιάκ.
Αφού έχει κρυώσει το παντεσπάνι,ρίχνετε λίγο- λίγο το σιρόπι.Γαρνίρετε,είτε με τριμμένο καρύδι,είτε με σαντιγύ και απο πάνω τριμμένο καρύδι,ή τριμμένο φυστίκι Αιγίνης.

Σπληνάντερο

Ένα άλλο ξηρομερίτικο έδεσμα των Χριστουγέννων,είναι και το σπληνάντερο.
Προσφέρονταν ζεστό στους πρωινούς επισκέπτες,συνοδευόμενο,με κόκκινο κρασί,δίπλα στο αναμμένο τζάκι(…ωραία εικόνα)!
Χαράματα Χριστουγέννων,πρώτο μέλημα της νοικοκυράς,ήταν το ψήσιμό του.
Το σπηνάντερο,το έφτιαχναν από το προηγούμενο βράδυ!
Είτε ψημένο στη σούβλα,είτε σε ταψί του φούρνου,έχει ιδιαίτερη γεύση.
Το αρνίσιο,είναι ό,τι καλύτερο,αλλά,δύσκολο στην διαδικασία «φορέματος»,του εντέρου,στη γέμιση.
Προτείνω μεγάλο σφάγιο, το πρόβειο,είναι πιο νόστιμο.
Επίσης φτιάχνεται και τράγιο  ή χοιρινό(εδώ απαραίτητα,τα μπαχαρικά,για να «κόψουν»,την μυρωδιά.
Ας δούμε τι χρειάζεται.
Υλικά από ένα πρόβειο σφάγιο
Δηλαδή:
Το παχύ  έντερο
Μια συκωταριά(καρδιά,συκώτι,σπλήνα)
Την πάνα( μοιάζει με λευκή δαντέλα,σαν μαντήλι)
Διαδικασία:
Πλένουμε πολύ καλά το έντερο.
Με ξύλινη βέργα γυρνάμε το μέσα ,έξω.
Πλένουμε ξανά.
Στρώστε μία λαδόκολλα,σ ένα τραπέζι για να αποφύγετε,το πολύωρο καθάρισμα.
Αφού έχετε πλύνει την συκωταριά,κόβετε την καρδιά,σε λωρίδες,όπως καθαρίζετε ένα μήλο.
Με τον ίδιο τρόπο,κόβετε και την σπλήνα.
Κόψτε και λίγο συκώτι,μικρά κομμάτια,σε μερίδες για σουβλάκι(πολλοί,δεν βάζουν συκώτι).
Αν,φτιάξετε αρνίσιο θα χρειαστείτε 3 καρδιές και 3 σπλήνες .,την πάνα και έντερο.
Επειδή,είναι τρυφερά κι ευλύγιστα,για να ντύσετε εύκολα την πάνα,βάλτε την να παγώσει(το τυλιγμένο ρολό).
Η εναλλακτικά,χρησιμοποιείστε,έντερο,από μεγάλο σφάγιο.
Πάνω στο τραπέζι απλώστε την πάνα.
Τοποθετείστε την καρδιά και την σπλήνα παράλληλα με την άκρη της πάνας.
Αλατίστε καλά,προσθέστε,πιπέρι,ρίγανη(προαιρετικά,όπως και σκόρδο,κανέλλα-γαρύφαλλα τριμμένα.
Αν βάλετε,μπαχαρικά,μισό κουτ.γλ.κανελλα και 1/4 κουτ.γλ.γαρύφαλλο,είναι αρκετό).
Τυλίξτε με την πάνα σφιχτά.
Δέστε την άκρη του εντέρου με κλωστή και φορέστε το στην πάνα.

Πως:Με το χέρι γυρίστε την άκρη ,με το  νήμα,στην μέσα πλευρά,τοποθετείστε την πάνα και πιέστε για να καλυφθεί με το έντερο(όπως τα γυρνάμε ανάποδα στο πλύσιμο).
Οταν φτάσετε,στην άκρη της πάνας δέστε σφιχτά.
Έτοιμο!
Για ψήσιμο στα κάρβουνα,περάστε  ζιγκ-ζαγκ,σε λεπτή σούβλα.
Η  ψήστε το,σε ταψί του φούρνου,προσθέτοντας,νερό,στην κάτω σχάρα στους 230 βαθμούς.
Σερβίρετε αμέσως,
Το κόκκινο ντόπιο κρασί,αναδεικνύει την γεύση του!

Καλές γιορτές!

Τσιγαρίδες Ξηρομέρου

Τα Χριστούγεννα φτιάχνουμε τσιγαρίδες.
Παλιά,κάθε οικογένεια,είχε ένα γουρουνάκι στην αυλή του.
Το έπαιρνε απο μικρό ,η εκτροφή του άρχιζε ένα χρόνο ,πριν, έτσι ώστε να καταφέρουν  να το παχύνουν αρκετά.
Με φροντίδα και καλό τάϊσμα το γουρουνάκι,γινόταν…θρεφτάρι.
Τότε δεν υπήρχαν οι ζωοτροφές,
που υπάρχουν σήμερα.
Για να το θρέψουν,μάζευαν βελανίδια(βελάνια,στην τοπική διάλεκτο).
Αυτοί που είχαν πολλά γουρούνια, διέσχιζαν μακρινές αποστάσεις για να τα βοσκήσουν.
Προπαραμονή Χριστουγέννων,όλο το χωριό έσφαζε τα γουρούνια.
Ακόμα ,θυμάμαι τις κραυγές τους.
Μαζεύονταν 3-4 άνδρες  και με τη χρήση βαριοπούλας ,το έριχναν κάτω για να μπορέσουν να το σφάξουν(βάρβαρη μέθοδος ,αλλά το κρέας του πεντανόστιμο).
Έπειτα,βοηθούσαν τον γείτονα.
Τότε,όλοι συνεργάζονταν μεταξύ τους.
Σήμερα,όσοι έχουν γουρούνι,χρησιμοποιούν τουφέκι.
Αφού το έσφαζαν,τα έγδερναν με μαχαίρι και το κρεμούσαν σε τσιγγέλι ,στο κατώι .
Την επομένη ,το τεμάχιζαν.
Το κρέας αυτό έπρεπε να συντηρηθεί,ως τα επόμενα Χριστούγεννα.
Το έκοβαν σε κομμάτια και αφού έλιωνε το ξίγκι,έμενε μικρά κομμάτια κρέατος.
Οι ποσότητες ήταν μεγάλες,ενα καλό γουρούνι ζύγιζε εως και 100 κιλά.
Καλό,χαρακτήριζαν το γουρούνι με πολύ ξίγκι.
Η παρασκευή τσιγαρίδων , ήταν ένα μικρό πανηγύρι.
Σε όλες τις αυλές,οι γυναίκες άναβαν φωτιές,και ανακάτευαν,τα καζάνια,με τις τσιγαρίδες.
Σήμερα,τις φτιάχνουν σε μικρές ποσότητες-όσοι φτιάχνουν-
Η συνταγή απλή,αλλά η διαδικασία κουραστική,αν είναι πολύ το κρέας.
Διαδικασία:
Κόβουμε το ξίγκι (λίπος)σε μεγάλα κομμάτια.
Σ αυτό το ξίγκι,πρέπει να έχει και κρέας πάνω του.
Τοποθετούμε σε μεγάλη κατσαρόλα.
Δεν συνιστώ την ηλεκτρική κουζίνα,γιατί δεν  βολεύει στο ανακάτεμα.
Αν δεν  έχετε χώρο για φωτιά,βάλτε το σε μεγάλη κατσαρόλα,αλλά μέχρι την μέση.
Αφού αρχίζει να λιώνει το ξίγκι ,προσθέστε αλάτι και λίγο νερό.
Στα καζάνια 1 ποτήρι νερό ,στην κατσαρόλα μισό φλυτζάνι του καφέ.
Το νερό,προαιρετικά.
Ανακατεύετε καλά και συνέχεια για να μην κολλήσουν.
Οταν αφρίσουν,ξαφρίστε.
Συνεχίζετε ν ανακατεύετε.
Οι τσιγαρίδες θα είναι έτοιμες,οταν ροδίσουν ελαφρά.
Κατι σαν το μπέικον.
Έτοιμες για σερβίρισμα,προσθέστε λεμόνι,αν θέλετε.
Αν,θέλετε να τις διατηρήσετε ,αδειάστε σε δοχεία,οι παλιοί,είχαν πήλινα.
Διατηρούνται για μήνες.

Μελομακάρονα

Μπήκαμε σε εορταστικό κλίμα,πλέον!
Οι γιορτές άρχισαν.
Στο Ξηρόμερο ,συνηθίζουμε,να φτιάχνουμε : μελομακάρονα,κουραμπιέδες,Σταυρό(ψωμί,σε σχήμα σταυρού,που κόβουμε στο νηστήσιμο τραπέζι,παραμονή Χριστουγέννων,
Χριστόψωμο κ.λ.π.
Αυτές τις μέρες όλες οι γειτονιές μοσχοβολάνε,με το υπέροχο άρωμα φρεσκοψημένων μελομακάρονων!

Άλλωστε ,η ξηρομερίτικη κουζίνα μάλλον έχει επηρεαστεί από την Πολίτικη.

Σήμερα θα φτιάξουμε μελομακάρονα.
Παλιά τα φτιάχνανε με ζάχαρη,σήμερα με μέλι.
Αν ακολουθήσετε τα βήματά μου,σίγουρα θα σας πετύχουν!

 

Υλικά:
1 1/2 κούπες ελαιόλαδο

ή 1 κούπα μαργαρίνη και 1/2 κούπα ελαιόλαδο

5 3/4 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο
1/4 κούπας σιμιγδάλι ψιλό
1 1/2 κουτ.γλ.σόδα(διαλύουμε στο κονιάκ)
1/2 κουτ.γλ. baking powder
1 φλυτζανάκι του καφέ κονιάκ.
Χυμό και ξύσμα απο ένα πορτοκάλι.
1/2 φλυτζ.τσαγιού ζάχαρη
1 κουτ.γλ. γαρύφαλλο τριμμένο
1 κουτ.σ.κανέλλα τριμμένη
200 gr. καρύδι χοντροκομμένο
Για το σιρόπι:
3 ποτήρια νερό
1 1/2 ποτήρι ζάχαρη
1 1/2 ποτήρι μέλι.
1 μικρό ξυλάκι κανέλλα
Εκτέλεση:
Βράζουμε το σιρόπι πρώτα,10 λεπτά για να κρυώσει.
Βάζουμε το λάδι και την ζάχαρη στο μίξερ και χτυπάμε για 5 λεπτά.
Προσθέτουμε πρώτα τα υγρά υλικά και έπειτα τα στερεά.
Ζυμώνουμε ίσα-ίσα να ενωθούν τα υλικά και να γίνει λεία ζύμη.
Παίρνουμε κομμάτι ζύμης όσο ένα μικρό καρύδι και πλάθουμε σε μακρόστενο οβάλ σχήμα.
Τοποθετούμε σε λαδωμένο ταψί σε απόσταση,γιατί θα φουσκώσουν.
Συνεχίζουμε,ώσπου να τελειώσει η ζύμη.
Με πηρούνι κάνουμε σχέδια απο πάνω ή με χοντρή σίτα.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς, για 45 λεπτά περίπου,να ροδίσουν καλά.
(ανάλογα πόσο δυνατός είναι ο φούρνος σας).
Σπάστε ένα κι αν δείτε οτι στο κέντρο είναι στεγνό είναι έτοιμα.
Μέλωμα:
Μόλις βγάλετε απο τον φούρνο,ρίχνετε  αμέσως το ΚΡΥΟ σιρόπι,στο ταψί.
Μετά απο μισή ώρα αναποδογυρίστε να τραβήξουν το σιρόπι.
2ος τρόπος :Ενώ βράζει το σιρόπι βυθίζετε το μελομακάρονο με τρυπητή,μετρώντας ως το 30.
Συνιστώ τον δεύτερο τρόπο.
Σ ενα πιατέλο,ρίξτε μέλι και σε ένα πιάτο καρύδι,δίπλα- δίπλα!
Βάλτε το μελομακάρονο ελαφρά και αμέσως μετά στο καρύδι.
Τοποθετείστε όμορφα,σε γιορτινή πιατέλα και σκεπάστε με μεμβράνη,αφού κρυώσουν.
Το μυστικό μου :
Ψήσιμο στους 180
κρύο σιρόπι,ζεστά μελομακάρονα.
Καλή επιτυχία!

Το Ξηρόμερο και η φιλοξενία του.

Το Ξηρόμερο ,φημίζεται για την φιλοξενία του.

Δεν υπάρχει σπίτι στην περιοχή μας,που να μην ανοίγει τις  πόρτες στου στον επισκέπτη.

Ακόμα και  σήμερα,που η αποξένωση κυριαρχεί στην υπόλοιπη χώρα,στην κοινωνία ,πλέον του «εγώ».

ο Ξηρομερίτης ,είναι ακόμα ,φιλόξενος!

Γυρνώντας πολλά χρόνια πίσω,θα δούμε τον επισκέπτη(μουσαφίρη),να έχει πρωταρχική θέση στο Ξηρομερίτικο τραπέζι.

Πολύ πιο παλιά, τότε που το Ξηρόμερο,»έχυνε αίμα»,με την καλλιέργεια του καπνού,παρά την κούραση,ακόμα και στο πιο φτωχό σπιτικό, ο μουσαφίρης , θα έβρισκε ,ανθρώπους πρόθυμους,να του προσφέρουν το φαγητό τους το κρασί τους , ή ο,τι άλλο είχαν…όπως έκαναν οι πρόνονοι μας στην αρχαία Ελλάδα( με την διαφορά οτι εδώ,μάθαιναν πρώτα το όνομα του επισκέπτη,πριν τον φιλοξενήσουν).

Μερικές φορές όταν το φαγητό,ήταν λίγο,τα παιδιά του σπιτιού,πήγαιναν  νηστικά(;;;)και νωρίς για ύπνο,για να μην ενοχλούν τον μουσαφίρη!

Κι όμως …στερούνταν αυτοί και τα παιδιά τους,προκειμένου να ευχαριστήσουν τον μουσαφίρη.

Ακόμα και στους μετανάστες,οι Ξηρομερίτες,άνοιξαν τα σπίτια τους.

Οπως παλιά!

Υποδέχτηκαν τους μετανάστες,σαν συγγενείς τους .

Ειδικά οι γυναίκες,οι οποίες συμμεριζόταν κατα καποιο τρόπο,τις ανησυχίες της μάνας του μετανάστη.

Σκέφτονταν τα παιδιά τους ,ως υποτιθέμενους μετανάστες,σε ξένη χώρα,δίχως την φροντίδα της μάνας,

Ετσι οι Ξηρομερίτισσες,τους άνοιξαν το σπιτικό τους , προσφέροντας τους εκτός απο εργασία,την φροντίδα τους!

Οι ξένοι,προσφωνούσαν   (συνήθως γυναίκες μέσης ηλικίας ) τις σπιτονοικοκυρές «μάνᨻ,αν και δεν έχει την ελληνική σημασία ,δείχνει όμως την οικειότητα που απέκτησαν  με τους ντόπιους.

Ο φιλοξενούμενος,για μας έχει πρωταρχική θέση,στο τραπέζι μας.

Για μας

είναι το το τιμώμενο πρόσωπο!

Αρκεί η επίσκεψη να μην είναι …αρμένικη!

Τηγανίτες

Ο χειμώνας επιβάλλει τηγανίτες.
Στον τόπο μας ,παλιά τις τηγανίζανε με ζωικό λίπος( ξίγκι).
Τώρα χρησιμοποιούμε ελαιόλαδο.
Υλικά:
2 κούπες χλιαρό νερό
2 κουτ.γλ.αλάτι ψιλό
2 κουτ.γλ.ζάχαρη
Αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα
Εκτέλεση
Σ’ ένα μπώλ,ρίχνουμε το νερό,το αλάτι την ζάχαρη και ανακατεύοντας,προσθέτουμε το
αλεύρι,ώσπου να γίνει σφιχτός πυκνός χυλός(εικ1).
Ανακατεύουμε καλά.
Βαζουμε το λάδι στο τηγάνι,να κάψει.
Με κουτάλι,ρίχνουμε προσεχτικά,το μείγμα.
Κρατάμε το κουτάλι σταθερό,για να έχουν καλό σχήμα.
Πρώτα πολύ αραιά μεταξύ τους και κατόπιν στα κενά που αφήσαμε.
Όταν ροδίσουν ελαφρά,γυρνάμε απο την άλλη(εικ.2).
Τοποθετούμε,σε απορροφητικό χαρτί(εικ.3).
Περιχύνουμε με μέλι και πασπαλίζουμε με κανέλλα!
Τρόπος 2ος:
Αντικαθιστούμε την 1 κούπα νερό,με 1 κούπα γάλα.Προσθέτουμε 2 αυγά και τα παραπάνω υλικά( 1ου τρόπου).
Αν θέλετε,προσθέστε και τυρί φέτα 50 gr. περίπου.
Αυτό ήταν!
Γρήγορα κι εύκολα!

Τυρόψωμο ή κουλούρα.

Υλικά:
2 1/2 κούπες ζεστό νερό.
1 1/2 κουτ.γλ.μαγιά ξηρή
2 1/2 κουτ.γλ. αλάτι ψιλό
1/2 φλυτζάνι λάδι
1 κουτ.γλ. ζάχαρη
200-250 gr.φέτα τριμμένη με το χέρι
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Εκτέλεση
Απο το νερό,παίρνουμε την μισή κούπα νερό και διαλύουμε την μαγιά ,με την ζάχαρη.
Αφήνουμε να » φουσκώσει».
Σε λεκάνη βάζουμε το νερό,το αλάτι και ανακατεύοντας,προσθέτουμε την μαγιά και σταδιακά το αλεύρι.
Οταν το μείγμα ομογενοποιηθεί προσθετουμε 1/4 φλυτζάνι λάδι,αλεύρι και ζυμώνουμε καλά.
Σκεπάζουμε με μεμβράνη και αφήνουμε να φουσκώσει( μια ώρα περίπου).
Ζυμώνουμε λίγο για να φύγει ο αέρας.
Χωρίζουμε την ζύμη σε 4 μέρη.
Αλευρώνουμε μια επιφάνεια και ανοίγουμε σε χοντρά φύλλα,ένα-ένα ξεχωριστά.
Λαδώνουμε το κάθε φύλλο,ελαφρά και απλώνουμε την φέτα ,με κουτάλι εκτός απο τις άκρες,για να μην χαλάσουν στο κλείσιμο.
Κλείνουμε σε ρολό,προσεχτικά.
Αμέσως τοποθετούμε το ρολό,σε λαδωμένο ταψί.
Συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα ρολά.
Λαδώνουμε απο πάνω τα φύλλα με το μισό φλυτζάνι λάδι.
Σκεπάζουμε με πετσέτα κι αφήνουμε να διπλασιαστεί σε όγκο.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο,πάνω- κάτω αντίσταση,
για 45-60 λεπτά.Οταν τα φύλλα ξεχωρίσουν,βγάλτε απο το φούρνο ,τυλίξτε με πετσέτα και κλείστε σε ναϋλον σακούλα.
Αφήστε να μαλακώσει λίγο και κόψτε την.
Εχει λίγη φασαρία,αλλά…αξίζει τον κόπο!

Η κοινωνική κριτική στο Ξηρόμερο!

Χαρακτηριστικό της περιοχής μας ,είναι η κοινωνική κριτική(κοινώς κουτσομπολιό).

Αυτού του είδους η κριτική,πολλές φορές,είναι ανελέητη….σκληρή,με αποτέλεσμα,να επηρεάζει την ζωή μας,ίσως και να την κατευθύνει.

Η ζωή στο χωριό,δεν είναι εύκολη.

Και δεν εννοώ τις συνθήκες διαβίωσης,αλλά την νοοτροπία που επικρατεί,και καθορίζει την μοίρα μας!

Ακούγεται υπερβολικό,αλλά είναι πραγματικότητα!

Η κοινωνία του Ξηρομέρου,παραμένει ακόμα «κλειστή».

Ας δούμε όμως τη θετική της πλευρά(;;;)

Αν και είμαστε δέσμιοι της γνώμης των άλλων,είμαστε πιο ασφαλείς,σε σχεση με τους αστούς.

Αναφέρομαι στην εγκληματικότητα,η οποία έχει κυριεύσει τις πόλεις,ενώ ο φόβος ,έκανε υποχείριά του,τους κατοίκους των.

Στα χωριά όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους,τίποτα,δεν περνάει απαρατήρητο,πόσο μάλλον ένας ξένος στα μέρη μας.

Ολες οι κινήσεις του,περνάνε απο εξονυχιστικό έλεγχο,κοινώς «από κόσκινο».

Παρά την έξαρση της εγκληματικότητας,εμείς συνεχίζουμε να κοιμόμαστε πιο ήσυχοι ,με τις πόρτες ανοιχτές.

Γιατί;

Γιατί τα χωριά μας είναι πιο ασφαλή!

Εσύ συνεχίζεις να κοιμάσαι ήσυχος γιατί ξέρεις οτι ο γείτονας σου,ξαγρυπνά,για να βεβαιωθεί οτι ο γιος της γειτόνισσας,γυρνάει χαράματα σπίτι του,ή η κόρη κάποιου άλλου ξεπορτίζει!

Αυτό θα είναι το θέμα συζήτησης,της αυριανής μέρας!

Αλλο πλεονέκτημα του κουτσομπολιού,είναι οτι στα χωριά μας ,παρόλο που τα ήθη έχουν απελευθερωθεί,εμείς εδώ,ακόμα,επηρεαζόμαστε,αντιστεκόμαστε,γιατί….ποιος έχει το » θάρρος» να τα βάλει με τους κουτσομπόληδες;Τι λιθοβολισμός…τί κουτσομπολιό!

Οι γυναίκες, μάλλον είναι » θύματα της » κοινωνικής κριτικής,παρ’ όλο που τάσσονται στις υπηρεσίες της,

στο τέλος καταλήγουν έρμαιό

της.

Σκάβουν τον λάκκο τους με τα ίδια τους τα χέρια!

Οι άντρες είναι οι πιο ευνοημένοι της ιστορίας,δέχονται κι αυτοί σχόλια,αλλά για λίγο (απορίας άξιον).

Ο,τι κι αν έχουν κάνει,μετά από λίγες μέρες διαγράφεται.

Εδώ δεν ισχύει » ο αναμάρτητος,πρώτος τω λίθω βαλέτω»….

Ολοι κρίνουμε και όταν έρθει η σειρά μας θα κρίθούμε,»μην κρίνεις ίνα μην κριθείτε».

Αν και πιστεύω,οτι η κριτική,δεν βλάπτει,αντίθετα σε βοηθάει να βελτιωθείς,αρκεί να κρίνει ο καθένας τον εαυτό του!

Εικόνες απο τον τόπο μας.