Νυχτερινός ουρανός…

Σκοτείνιασε κι η παγωνιά
του κόσμου πάλι βγαίνει
κάθε που ξυπνάει η νυχτιά
κι ο ήλιος πια σωπαίνει.

Κι έτσι ελεύθερος ο νους,
ψάχνει ελπίδα φρούδα,
γυρεύει δρόμους πιο αγνούς,
στου φεγγαριού τη ρούγα.

Κοίτα τον έναστρο ουρανό
δες …ένα αστέρι πέφτει
σε ‘ κείνο κάνε μια ευχή
του κόσμου τον καθρέφτη.

Και τ’ ουρανού την φορεσιά
κεντάν’ στολίδια άσπρα

μα πιάστηκε η μοναξιά
στου Αυγερινού τα κάστρα!!!