Σκίτσο του προφήτη Ηλία

Αυτό είναι το σκίτσο του προφήτη Ηλία,που κάποια στιγμή θα το κάνω ξυλόγλυπτο.

Η γιορτή της Άνοιξης

Χειμώνας ακόμα, μα μου ήρθε η έμπνευση να σκιτσάρω  νεαρά κορίτσια  κάτι σαν …»ιέρειες της Άνοιξης» να χορεύουν σ’ ένα ξέφωτο δίπλα από έναν μικρό καταρράκτη για τον ερχομό της!
Το σκίτσο έγινε πάνω σε κόντρα πλακέ και έπειτα δούλεψα με τον πυρογράφο!

Χειροποίητος χαρταετός.

Κοιτάξτε πόσο ψηλά πετάει ένας χειροποίητος χαρταετός.

Πως φτιάχνουμε έναν χαρταετό είναι σχετικά εύκολο αρκεί να ακολουθήσετε τις οδηγίες.

Μπλουζοφόρεμα με κοτσίδες.

Πλεξίδα εδώ,πλεξίδα εκεί, πλεξίδα παραπέρα,επί ένα μήνα έπλεκα  κοτσίδες όλη μέρα.
Κι έτσι επιτέλους τελείωσε το πλεκτό μου.Το άρχισα πριν ένα μήνα και μόλις σήμερα το τελείωσα ( έπλεκα,ξήλωνα,το άφηνα κάποιες μέρες,το ξανάρχιζα ,σαν το υφαντό της Πηνελόπης,ένα πράγμα).
Δεν είχα πρότυπο γι αυτό άργησα,μέτραγα ,ξαναμέτραγα έτσι ώστε να ‘ρθει στα μέτρα μου..
Κοτσίδες ξανάπλεξα πριν 12 χρόνια ( πουλόβερ με διπλές) και σ’ αυτό είπα να εξασκηθώ στην τριπλή ( κατευθείαν,όχι σε δείγμα).

Το έφτιαξα με νήμα ακρυλικό και βελόνες Νο3 .
Άρχισα με 112 πόντους,3 ανάποδη,6 καλή (τελειώνοντας με 6 καλή για να έρθει συμμετρικά στην ένωση).
Έπλεξα 5 εκατοστά λάστιχο με διπλές κοτσίδες σταυρώνοντας στην 4 η σειρά από την καλή πλευρά του πλεκτού.
Χωρίς να αυξήσω χώρισα τους πόντους πλέκοντας 12 καλή,6 ανάποδη ώσπου να φτάσω στη μέση,σταυρώνοντας στην 6 σειρά.Έτσι έκανα τριπλές κοτσίδες (πλεξίδες) .
Στη μέση το έπλεξα σκέτο για να βάλω ξεχωριστά πλεγμένη οριζόντια κοτσίδα ( σαν ζώνη) αλλά τελικά το άφησα έτσι .
Πάνω από το σκέτο συνέχισα τις κοτσίδες μέχρι τη μασχάλη όπου μείωνα ανα δυο σειρές στην ανάποδη πλευρά του πλεκτού για ρεγκλάν ( έπλεκα 3 καλή και μείωνα στον 4ο πόντο).
Έφτασα ως το λαιμό αρχίζοντας να κόβω τη λαιμόκοψη μετρώντας το κέντρο και μειώνοντας σταδιακά στις επόμενες σειρές ώσπου έμειναν 3 εκατοστά (από κάθε πλευρά)
πόντοι για να ενώσω το λαιμό.
112 πόντους έβαλα και στο πίσω κομμάτι πλέκοντας το ίδιο ως τη μέση .
Από τη μέση και πάνω από τη σκέτη πλέξη ,έπλεξα 3 εκατοστά διπλά κοτσιδάκια.
Έπειτα έφτιαξα δυο πλατιές με 24 πόντους και καλή πλέξη στις άκρες για να κάνω το κλείσιμο ρεγκλάν .
Τα μανίκια τα έπλεξα μαζί βάζοντας 54 πόντους,χώρισα σε 3 ανάποδη,6 καλή για διπλά κοτσιδάκια στο λάστιχο,ίσο με τα άλλα.
Η μεσσαία τριπλή κοτσίδα έχει 30 πόντους,σταυρώνοντας κάθε 12η σειρά και το υπόλοιπο όλο ανάποδο ως το ύψος της μασχάλης.
Αύξηση κάθε 4η σειρά απο δυο πόντους ώσπου να φτάσω στους 81 (στο ύψος του μπράτσου).
Άρχισα να μειώνω δυο πόντους κάθε 2η σειρά αυξάνοντας παράλληλα δυο ως τον ώμο.
Εδώ έβαλα 15 πόντους καλή που αυξανα κάθε δεύτερη σειρά ώσπου να μείνουν 3 αριστερά και 3 δεξιά ανάποδοι σαν φόντο της κοτσίδας.
Έπειτα μείωνα κάθε 2η ,δυο πόντους σειρά ,μετά 4 και μετά 2 .Δεν το έκλεισα φτάνοντας στο ύψος του μανικιού ρεγκλάν αλλα δυο εκατοστά πιο κάτω υπολογίζοντας το μήκος των πόντων.Τους πόντους της κοτσίδας τους μάζεψα ενώ τα,ένωνα στο κέντρο του ώμου.
Πολύς κόπος,ίσως γιατί δεν έχω πείρα στις βελόνες αλλά το έφερα ακριβώς στα μέτρα μου.
Εγώ σας δίνω τις οδηγίες αν σας άρεσε.
Όμως για να βγει στα μέτρα σας θα μετρήσετε όπως κι εγώ.Την περίμετρο περιφέρειας,μέσης,λαιμού ,καρπού,μπράτσου κ.λ.π.
Αφού πλέξετε ένα κομμάτι,μετρήστε πόσους πόντους χωράνε στο εκατοστό σε μήκος και ύψος.Κι έτσι υπολογίστε τους πόντους.
Προβάρετε το πλεκτό σας για να δείτε πως σας έρχεται.
Κάθε πλέκτρια πλέκει διαφορετικά,γι αυτό απαιτείται το μέτρημα η δική μου πλέξη βγάζει 3 πόντους στο εκατοστό σε μήκος και 4 σε ύψος).
Το νέο μου μπλουζοφόρεμα,χωρίς λάθη αυτή τη φορά.
Σας αρέσει;

Τραπεζάντηλο με ροδάκια- σχέδιο.

Αυτό το τραπεζομάντηλο το έφτιαξα πριν 20 χρόνια( όταν ήμουν 18, δεν είχα πείρα στο βελονάκι γι αυτό και τα λάθη) αποτελείται από 15 x 21 μοτίβα ,και μου πήρε 6 μήνες να το τελειώσω .
Είναι πλεγμένο με κουβαρούλα λευκή Πεταλούδα Νο 40 και βελονάκι Νο 18.
Μου ζήτησαν να περιγράψω τον τρόπο πλέξης.
Τώρα λόγω πείρας συνιστώ βελονάκι Νο 6 για το ίδιο νήμα,γίνεται πολύ πιο όμορφο,λεπτοδουλεμένο σαν αραχνοΰφαντο.
Αρχίζουμε!
Τυλίγουμε δυο φορές το νήμα γύρω από τον δείκτη ( του χεριού που κρατάμε το νήμα)
1ος γύρος ) και πλέκουμε αλυσίδα με 24 ποδαράκια ολόκληρα.
Σφίγγουμε το νήμα στερεώνοντάς το.
Μ’ αυτό τον τρόπο έχουμε όμοια κυκλάκια κι επομένως όμοια » ροδάκια».
2ος γύρος) Ρίχνουμε 3 ποδαράκια στον αέρα και χωρίζουμε τον προηγούμενο γύρο σε 8 κουτάκια ρίχνοντας κάθε φορά δυο στον αέρα και πλέκοντας οχτώ ολόκληρα ποδαράκια.Κλείνουμε.
3ος γύρος) Ρίχνουμε 3 στον αέρα  και συνεχίζουμε τον επόμενο πλέκοντας  4 ολόκληρα ποδαράκια σε κάθε κουτάκι κι ανάμεσα  ρίχνουμε 2 στον αέρα ( 3 με αυτό που έχουμε στο βελονάκι).Κλείνουμε.
4ος γύρος) Πλέκουμε πάνω στα προηγούμενα άλλα 4 ,ρίχνουμε 2 βουτάμε ανάμεσα στα κενά κουτάκια πλέκοντας βουβό ποδαράκι και κλείνουμε.

Έτσι θα έχουμε 32 κουτάκια.
Στον επόμενο γύρο
5ος γύρος)Πλέκουμε όλο ολόκληρα ποδαράκια χωρίς κενά.
6ος γύρος) Πλέκουμε 9 βουβά,ρίχνουμε αλυσίδα 5 στον αέρα ,αφήνουμε 3 κενά στην προηγούμενη σειρά ,πλέκουμε 3 ολόκληρα έτσι ώστε να έχουμε  8 με 9 βουβά και 8 με 3 ολόκληρα.
7ος γύρος)Ρίχνουμε αλυσίδα με 5 στα βουβά πλέκουμε 7,(στην επόμενη5,3,1 και στην προτελευταία κλείνει,ενώ στα ολόκληρα πλέκουμε 3 -2 στον αέρα-3,αλυσίδα με 5 στον αέρα – 5 στα βουβά ώσπου να κλείσουμε το γύρο).
.Στον επόμενο αλυσίδα με 5 ,3 βουβά,αλυσίδα με 5 ,3 ολόκληρα ,2 στον αέρα,1 ολόκληρο,2 στον αέρα,1 ολόκληρο,αλυσίδα με 5 ,βουβά …
κ.ο.κ ώσπου να κλείσουμε.
Το υπόλοιπο είναι ευδιάκριτο αν μεγενθύνετε την εικόνα.
Αφού τα βουβά μειώνονται ανα δυο σε κάθε γύρο( 9-7-5-3-2-1-0) ,στα ολόκληρα αυξάνεται ανα δύο σε κάθε σειρά ώσπου να γίνουν εφτά (1-3-5-7).
Η προτελευταία σειρά έχει 7 κουτάκια,πλέκοντας 6 ολόκληρα ποδαράκια (βουτώντας στη μέση) όχι πάνω στο προηγούμενο και ενώνουμε το επόμενο με τα 3 στηλάκια κλείνοντας έτσι τα βουβά.
Τελευταία σειρά είναι και η ένωση με τα υπόλοιπα,στο πρώτο πλέκουμε 4 βουβά και 3 στο αέρα ώσπου να κλείσει.
Στα επόμενα στον τελευταίο γύρο ενώνουμε ενώ πλέκουμε το δεύτερο και τρίτο » ματάκι» της καμπϋλης των βουβών.
Τα αστεράκια τα πλέκουμε  στο τέλος  και τα κολλάμε ρίχνοντας αλυσίδα με 8 μαζεύοντας τα ολόκληρα κ.λ.π.( μεγενθύνετε την εικόνα ).
Για όσες λοιπόν ενδιαφέρονται ελπίζω να σας βοηθήσει η περιγραφή.

Κατάλευκα Ακαρνανικά Όρη και χιονισμένη ανατολή!

Επειδή σπάνια χιονίζει και το «κρατάει» πάνω από μια μέρα ανεβάζω φωτογραφίες και στο blog !
Χθές χιόνιζε όλη μέρα και όλα ντύθηκαν στα λευκά!
Δείτε πόσο όμορφα δένουν τα χρώματα της ανατολής με το λευκό του χιονιού που στόλισε το χωριο μας .
Τα βουνά που φαίνονται είναι τα Ακαρνανικά Όρη!

Πυρογραφία του αγίου Χαράλαμπου.

Χρόνια πολλά σ’ όσους γιορτάζουν!!!

Το χωριό μας ντύνεται στα λευκά!

Η κόρη του φονιά.

Ξημέρωσε!Καρτερούν να ‘ ρθει απ’ τ’ απέναντι χωριό μια ώρα δρόμος μα αργεί,πολύ αργεί αφού κι ο χρόνος θαρρείς πως πάγωσε πριν το χάραμα.

Κι η Λένη,ίσα που βλέπει στο λιγοστό φως να μαζέψει ό,τι μπορεί,τ’ αναγκαία να φύγει με τη μάνα της απ’ το χωριό.
Εδώ ,όρισαν τη γη ως δική τους, ρίζωσαν βαθιά σ’ αυτά τα χώματα που κατάφεραν να στεριώσουν κόντρα στη φύση και τα ανελέητα ξεσπάσματα της.Κι ορκίστηκαν να τη φυλάνε μα ειν ‘η δύναμη της κατακρα’ ής που σπάει τα δεσμά μονομιάς.Δεν τους χωράει πια τούτος ο τόπος!
Κι η μάνα της πιο πέρα η θεια – Ασήμω σα χαμένη μαζεύει ό,τι βρει,μα απ’ το θάμπωμα των ματιών της δεν είν εκείνα που γυρεύει.
Κουλουριάζεται,διπλώνει στη μέση ,βαριανασαίνοντας.
– Τι μέρα ξημέρωσε Χριστέ μου! Η ώρα η κακιά! Ανάθεμα!
Και χαμηλώνει κι άλλο το μαντήλι μπρος στα μάτια της να μην αντικρύσει το φως του ήλιου ενώ η ντροπή σβήνει τη φωνή της μεσ σε σιωπηλούς λυγμούς.
– Πάμε μάνα! Θα ξημερώσει σε λίγο,βιάσου!
Διπλωμένη στα δυο,βγάζει το μαντήλι ,μαλλιοτραβιέται και κρύβει το κεφάλι της στα δυο της χέρια.
-Πως το κανε;πως μπορεσε;το λεγα, δε θα βγει σε καλό κείνο τ’ όνειρο,να ‘ το ,βγήκε,μαύρα σκυλιά σβάρναγαν το φουστάνι μου γεμάτο αίματα μεσ τις λάσπες κι ύστερα σα λυσσασμένα ορμούσαν στον πατέρα σου!Κι ο μπάρμπα ‘ Δυσσός που τ’ άφησε ορφανό στα δεκατρία του ,σήκωνε τη γκλίτσα να τον δείρει- Φεύγα ,φεύγα,μην έρθεις κοντά μου ,δεν είν ώρα ακόμα ,φεύγα κι αλαφιασμένη,απ’ τις φωνές του πεταγόμουν.
Τρεις νύχτες συνεχόμενες το ίδιο όνειρο!
Ωωωχ,Χρήσσστο μου,πως το κανες αυτό;πάντα άφηνες να περάσει η οργή,ωχχχ Χρήστο μ’ τι θα γίνουμε τώρα;τη μάνα του δε σκέφτηκες να πιει αυτό το ποτήρι πριν κλείσει τα μάτια της,χήρα τ’ ανάθρεψε με χίλια βάσανα,πως να τ’ αντέξει;Κι εμείς;εμείς που να σταθούμε τώρα;πουθενά δε χωράμε .Ήταν αψύς μα είσασταν φίλοι,κάθε βράδυ μαζι και τώρα;Σε μια ώρα,αχ! ώρα κακιά άλλαξαν όλα!
Τ’ αμάξι φτάνει!
Νύχτα ακόμα ο ξάδερφός της ήρθε να τις πάρει.
– Πάμε! Πριν ξημερώσει! Μην έχουμε χειρότερα !
Άλλες φορές ο Γιάννης έμπαινε με γέλια στην αυλή και τώρα…. δυο λέξεις με το στανιό.
Πέντε βήματα είναι ως την αυλή,δε θα μας δει κανείς σκέφτεται η Λένη ! Κι η Μαρία;μαζί μεγαλώσαμε και τώρα κλαίει τον πατέρα της από ποιον ;απ’ το χέρι του φίλου του.Του πατέρα μου! Κι εγώ! Η κόρη του φονιά! Αυτή θα ‘ μαι για όλους! Η κόρη του φονιά,του φονιά,φονιάς! Ποιος ο πατέρας μου!Γιατί!Για τα λιβάδεια;
Ίσα που πρόλαβε να δει τις μισοτραβηγμένες κουρτίνες των γειτόνων ενώ οι πρώτες ακτίνες φωτίζουν τ αμάξι.
Παναγιά μου! Δώσε δύναμη στη μάνα του ,στη γυναίκα του και στην Μαρία κι ανάπαυση σε κείνον!
Βόηθα μας Παναγιά μου,να βρούμε τόπο να σταθούμε.
Για τελευταία φορά αντίκρυζε τον ήλιο να ανατέλλει στο χωριό της καθώς έβαφε με αχνό ροζ και με χρυσοκίτρινο να στεφανώνει τις άκρες απ’ τα αραιά σύννεφα στο γαλάζιο φόντο τ’ ουρανού.

Πρόσωπα καταστάσεις και γεγονότα που περιγράφω είναι μόνο στη φαντασία μου,κάποια στιγμή σκέφτομαι να το κάνω μυθιστόρημα.