Ένα μωρό στη ζωή μας.

Η μητρότητα,είναι το καλύτερο δώρο για μια γυναίκα.
Με τον ερχομό ενός μωρού ,η ζωή σου αλλάζει.
Στην αρχή,νιώθεις αμήχανα.
Ίσως από φόβο,για τη δυνατότητά σου να ανταπεξέλθεις,στις καινούργιες σου υποχρεώσεις.
Το πρώτο κράτημα του μωρού σου,στην αγκαλιά σου,σου δίνει αμέσως ανακούφιση,για την ταλαιπωρία τόσων μηνών.
Όταν αντικρύζεις,για πρώτη φορά,αυτό το πλασματάκι,το αθώο του βλέμμα….τα μικροσκοπικά του χεράκια…το υπέροχο βρεφικό του άρωμα,(που όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν θα ξεχάσεις ποτέ)…αισθάνεσαι υπερηφάνεια και μια κρυφή χαρά να  πλημμυρίζει την καρδιά σου…
Στο πρώτο κλάμα του,τα χάνεις…όσα βιβλία κι αν έχεις διαβάσει ,εκείνη τη στιγμή τα ξεχνάς..άλλο η θεωρία κι άλλο η πράξη.
Παρ’όλες τις υποθετικές πρόβες,στην πρεμιέρα,έχεις πολύ τρακ,που σιγά- σιγά διαλύεται …με το πρώτο του χαμόγελο!
Θέλεις να  του προσφέρεις τον καλύτερό σου εαυτό.
Μέρα με τη μέρα ,τα πας όλο και καλύτερα.Νιώθεις πιο σίγουρη!
Το μητρικό ένστικτο και οι συμβουλές του παιδίατρου,είναι οι  πιστοί σύμμαχοί σου,στον πιο γλυκό αγώνα…
Η σχέση σου με το μωρό σου μέρα με τη μέρα γίνεται πιο δυνατή ,ειδικά με τον μητρικό θηλασμό ,που προσφέρει ό,τι καλύτερο στο μωρό.
Μεγαλώνοντας σε κάνει να το αγαπάς όλο και πιο πολύ,όταν σου χαμογελάει,όταν ακούς για πρώτη φορά το μελωδικό του γέλιο,όταν πεί τις πρώτες του λεξούλες.
Για σένα,είναι όλος ο κόσμος!
Το να μεγαλώνεις ένα παιδί( ή πολλά),είναι δύσκολο,αλλά ο κόπος σου δικαιώνεται,απλά …με ένα του(τους) χαμόγελο!
Το καλύτερο βραβείο!
Πολλά ζευγάρια,προσπαθούν χρόνια να αποκτήσουν παιδί.
Άνθρωποι άξιοι για γονείς,που λαχταρούν να μεγαλώσουν ένα μωρό…που είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα ,να θυσιαστούν,ώστε να κρατήσουν στην αγκαλιά τους,το δικό τους αγγελούδι.
, και τελικά..δεν τους δίνεται αυτό το θείο δώρο.
Είναι και μια άλλη κατηγορία ανθρώπων,εντελώς… ακατάλληλοι,για γονείς.
Με δική τους επιλογή ή όχι,αποκτούν παιδιά,παραμελούν το καθήκον τους ως γονείς…τα βασανίζουν είτε αδιαφορώντας εντελώς γι αυτά,είτε κακοποιώντας τα.
Αντί να γίνουν ασπίδα προστασίας των παιδιών τους,γίνονται οι βασανιστές τους…οι τυρρανοί τους..δημιουργούν τις ιδανικές προϋποθέσεις για να γίνουν τα παιδιά τους… μελλοντικοί… εγκληματίες…
Κανένα παιδί δεν γεννιέται εγκληματίας…στην πορεία γίνεται…από την αδιαφορία των μεγάλων.
Δε φταίνε τα παιδιά,που ήρθαν στον κόσμο!
Εμείς τα φέραμε και δεν είναι απλά υποχρέωση μας…είναι καθήκον μας…να τα προστατέψουμε και…να τους προσφέρουμε ό,τι καλύτερο….την αγάπη μας…την φροντίδα μας…την στοργή μας.
Γιατί τα παιδιά,δεν φταίνε για τα προβλήματά μας…δεν είναι εκείνα υπεύθυνα για τα δικά μας λάθη…
Τα παιδιά είναι ευλογία…κι όχι καταναγκαστικό έργο.

Καφενείο: Ο » ναός» των ανδρών.

Όλο το Ξηρόμερο,έχει γεμίσει με καφενεία.
Κάθε χωριό,έχει πάρα πολλά,σε σύγκριση,με τους κατοίκους του.
Τα καφενεία,ανοίγουν από τα χαράματα και είναι έτοιμα,να υποδεχτούν τους πρωινούς πελάτες- άνδρες- που συνήθως είναι πολλοί.
Τα καφενεία είναι …ο» ναός «των ανδρών…το στέκι τους.

Παλιότερα,παρέμεναν ανοιχτά επί εικοσιτετραώρου βάσεως…ποτέ δεν έμεναν άδεια.

Για τις γυναίκες,παραμένει ακόμα,» άβατο».
Μια γυναίκα σε καφενείο…εκτός… των ημερών που επιτρέπεται να πηγαίνουν,όπως Χριστούγεννα,Πάσχα,πανηγύρια….μοιάζει σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα…(εκτός κι αν είναι η ιδιοκτήτρια…τότε αλλάζει,δεν είναι γυναίκα).

Την κοιτάζουν από την κορυφή,ως τα νύχια.
Απο εξονυχιστικό έλεγχο περνάνε κι όλες τις περαστικές.
Το τί φοράει,πού πάει,όλα καταγράφονται με «κάμερα υψηλής ευκρίνειας»….τα μάτια των ανδρών.
Σου έφυγε ένας πόντος; Εσύ μπορεί να μην το καταλάβες….αυτοί όμως θα το δούν…και από μακριά.
Δεν έχει σημασία αν είσαι νέα κι όμορφη …και θειά να ‘ σαι,με το μαντήλι,στο κεφάλι,θα σε προσέξουν.
Με ποιόν μιλάς, που πάς…τί αγόρασες…όλα..
Και μετά λένε τις γυναίκες κουτσομπόλες.
Άσε τα κοινωνικά σχόλια.
Πως είχαν οι αρχαίοι Έλληνες,την αγορά,όπου δίδασκαν οι φιλόσοφοι…ή συζητούσαν…ακριβώς αυτό…
Το τί φιλοσοφίες ,μπορεί ν’ ακούσεις σ’ ένα καφενείο …δε λέγεται.
Τα πετυχημένα τα μαθαίνουμε και ‘μείς…
Οι φάρσες που σκαρώνουν,(πώς θα περάσει η ώρα)..τα πειράγματα…οι κακίες….οι καυγάδες…
Βέβαια,εμείς οι γυναίκες,δεν  μαθαίνουμε όλα,όσα λέγονται εκεί μέσα…μόνο όσα θέλουν …κι αυτό… αν έχεις σύζυγο ή συγγενή πολύ » μαρτυριάρη».
Πολλοί άνδρες- λίγοι είναι αυτοί- ό,τι λέγεται εκεί μέσα το κρατάνε ως επτασφράγιστο μυστικό.
Οι υπόλοιποι,κάνουν αναμετάδοση των «φιλοσοφικών συζητήσεων «και στο σπίτι.
Επίσης,πολλοί,παρουσιάζουν τα γεγονότα του χωριού,με τον τρόπο που αυτοί θέλουν.
Έτσι πείθουν και τις γυναίκες,με αποτέλεσμα την παραπληροφόρηση,κοινώς «την τρίχα την κάνουν τροιχιά».
Οι μέρες ,προεκλογικής περιόδου,επιβάλλουν την προσέλευσή τους στα καφενεία.
Τότε,δεν είναι απλά καφενεία,είναι …κοσμοπολίτικα κέντρα.
Τα καφενεία…τιμάνε με την παρουσία τους…οι πολιτικοί….οι αγαπητοί αυτοί άνθρωποι….που σου μιλάνε με τόση ζεστασιά,με τόση γλυκύτητα….και ναι…σε θυμούνται
(ρώτα τους ποιός είσαι,σίγουρα,σε θυμούνται)… σε κερνάνε ή δέχονται το κέρασμά σου…συζητάνε μαζί σου…τους αποκαλείς με το μικρό τους όνομα….γιατί είναι φίλοι σου…νοιάζονται για τον τόπο σου…για τα προβλήματά σου…όχι ….δεν προσποιούνται….άλλωστε…απέδειξαν πόσο νοιάζονται…όταν ξανάρθουν…να τους ευχαριστήσουμε για τα καλά που μας έκαναν,(αν υπάρχουμε)…γιατί θα ξανάρθουν….κι η ιστορία θα επαναλαμβάνεται…γιατί  μερικοί νοιάζονται ακόμα για το δικό τους τομάρι….για το δικό τους βόλεμα…
Και πάμε στις μέρες που έχει αγώνα.
Τότε,είναι οι μόνες μέρες,που οι γυναίκες,τους παρακαλάνε να φύγουν,αν ο αγώνας προβάλλεται από αναλογικό κανάλι.
Φαντάσου,να έχεις άνδρα Ξηρομερίτη και  φανατικό οπαδό του ποδοσφαίρου…
Σκέτο μαρτύριο!
Όχι ,οτι τις υπόλοιπες τους θέλουμε στο σπίτι.
Από μακριά…κι αγαπημένοι…
«Αν ο άνδρας είναι στην κορυφή του σπιτιού,ο καυγάς είναι στην πόρτα»,έλεγαν οι παλιές και δεν έχουν κι άδικο.
Δεν φτάνει που δεν κάνει τίποτα μέσα στο σπίτι…» άγραφος νόμος» αυτό για τους μόνιμους κάτοικους του Ξηρομέρου… πρέπει να τον «υπηρετείς «επιπλέον ώρες.
Κι αν αποφασίζει να κάνει κάτι θα το κάνει με τέτοιο τρόπο ,ώστε να μήν  ξαναζητήσεις την βοήθειά του…. ακόμα και  καφέ να φτιάξει.
Μερικοί ασχολούνται με δουλειές του σπιτιού  και τις κάνουν καλά…αλλά πόσοι είναι σ’ όλο το Ξηρόμερο;Δέκα;…..

Τόσα χρόνια μας έμαθαν έτσι…εμείς φταίμε γι αυτό;
Παλιότερα,οι μόνες μέρες, που τους έβλεπε το σπίτι, ήταν η ημέρα του Πάσχα και στο πανηγύρι κι αυτό,γιατί έπρεπε να ψήσουν το σφάγιο…
Περνούσαν ώρες ατέλειωτες στα καφενεία,ειδικά το χειμώνα,που δεν είχαν δουλειές.
Ακόμα πιο παλιά,έφευγαν το απόγευμα και γύριζαν με τον ήλιο στη μέση τ’ ουρανού.
Ειδικά την Πρωτοχρονιά!
Αλλά και τις εποχές που είχαν δουλειές,( φύτεμα,μάζεμα του καπνού),μόλις επέστρεφαν απ’το χωράφι,πήγαιναν στο καφενείο,αφήνοντας την υπόλοιπη δουλειά στις γυναίκες και στα παιδιά.
Όσο περνούσαν τα χρόνια,σταμάτησαν αυτή την τακτική,κατανοώντας και την κούραση των …»άμαχου πληθυσμού»
Έλα τώρα ,όμως που λόγω κρίσης μένουν περισσότερες ώρες στο σπίτι…
Πως ν’ αλλάξεις, συνήθεια τόσων χρόνων;
Τα καφενεία,πλέον είναι άδεια… και να πάει κάποιος,κάθεται λίγο και γυρίζει σπίτι,όταν δεν βρίσκει παρέα.
Μερικοί,κάθονται και κάνουν παρέα στον καφετζή…έ να μήν είναι μόνος του…
Σήμερα τα καφενεία πλέον,είναι άδεια…γεμίζουν μόνο Χριστούγεννα και Πάσχα.
Όσα λειτουργούν,έχουν δουλειά,ως το μεσημέρι…μετά ερημώνουν.
Και το βράδυ,λόγω κρίσης…κλείνουν νωρίς…

Καφές ελληνικός

Ο ελληνικός καφές,είναι αρκετά διαδεδομένος και στο Ξηρόμερο!

Τι πιο γλυκό,να σερβίρετε αχνιστό ελληνικό καφέ στους δικούς σας,

ή στους φιλοξενούμενους,φτιαγμένο ,με τα χεράκια σας!

Πώς φτιάχνουμε ελληνικό καφέ;Είναι πανεύκολο,αλλά έχει κάποια μικρά μυστικά!

Ποτέ δεν φτιάχνουμε ελληνικό καφέ με βραστό νερό.Ο καφές «κόβει».

Επίσης,αν τον αφήνουμε ,να ψήνεται μόνος του,ο καφες,εξαφανίζεται.

Ως δια μαγείας;Οχι!Βράζει κι εξατμίζεται.

Για ένα μικρό φλυτζανάκι  καφέ.

Βάζουμε 3/4 του φλυτζανιού μας,νερό,στο μικρό μπρίκι του καφέ.

Καφές γλυκός:Προσθέτουμε έναμισυ κουταλάκι του γλυκού καφέ και και 2 κουταλάκια του γλυκού ζάχαρη.

Βάζουμε το μπρίκι στην φωτιά να ζεσταθεί,όταν αρχίσει να καίει ανακατεύουμε καλά.Στο γκαζάκι,χαμηλώνουμε την φωτιά για να κάνει καλό καϊμάκι.Μόλις» γυρίσει» ο καφές,δηλ.αρχίζει να φουσκώνει λίγο,γυρνάμε το 1/4 του καφέ στο φλυτζάνι.

Ξαναβάζουμετο μπρίκι στην φωτιά και αφήνουμε τον καφέ να «ξαναφουσκώσει»,μέχρι τα 3/4 του μπρικιού.
.Αδειάζουμε και τον υπόλοιπο καφέ στο φλυτζάνι.

Αν θέλετε να έχει φουσκάλες,αδειάζετε τον καφέ κρατώντας το μπρίκι 20 εκ.πιο ψηλά από το φλυτζάνι.

Αν πάλι,προτιμάτε,πλούσιο  καϊμάκι ακουμπάτε το μπρίκι,πάνω στο φλυτζάνι και ρίχνετε σιγά -σιγά.

Καφές μέτριος.

Βάζουμε 1  1/2 κουταλάκι του γλυκού καφέ και  3/4 κουτ.γλυκού ζάχαρη.

Καφές σκέτος.

Ένα κουταλάκι του γλυκού καφέ.

Αν δεν θέλετε βαρύ καφέ,βάλτε μόνο ένα κουταλάκι του γλυκού καφέ.

Οι αναλογίες αυτές είναι για τα κλασσικά μικρά φλυτζανάκια του καφέ.

Για τα μεγάλα φλυτζάνια του καφέ-όχι του τσαγιού-βάλτε 2 καλά γεμάτα κουταλάκια καφέ.

Για καφέ σε μεγάλη κούπα

Μετρήστε 3/4 της κούπας νερό .Προσθέστε 1 κουταλιά της σούπας γεμάτη καφέ ελληνικό  και κανονίστε τη ζάχαρη σύμφωνα ,με τις παραπάνω αναλογίες.
Αν βάλετε καφέ για πολλά φλυτζάνια ,π.χ 4, θα βάλετε τον καφέ 4 φορές να «ξαναγυρίσει»,κάθε φορά,θα αδειάζετε,έως το 1/4 του φλυτζανιού.
Έτσι όλα τα φλυτζάνια,θα έχουν καϊμάκι.

Γιουβέτσι πρόβειο

Το πρόβειο κρέας,συνηθίζεται στο Ξηρόμερο.
Ψητή προβατίνα στη σούβλα,κοντοσούβλι ή στην κατσαρόλα.
Το πρόβειο κρέας,συνήθως,είναι σκληρό,οπότε,αν είναι να μαγειρευτεί,χρειάζεται βράσιμο για να μαλακώσει.
Το πρόβειο το προτιμώ για γιουβέτσι.

Υλικά για 5-6 μερίδες.

1 1/2  κιλό κρέας πρόβειο
1 μεγάλο  κρεμμύδι
1 ώριμη  μέτρια  τριμμένη ντομάτα
1 σκελίδα σκόρδο
1 κουταλιά της σούπας αλάτι
1/2 κουταλάκι του γλυκού πιπέρι
1 κουταλάκι του γλυκού
ντοματοπελτέ.
Λίγη ζάχαρη στην μύτη από το
ένα μαχαιράκι φρούτου.
Μισό κουταλάκι του γλυκού κύμινο( προαιρετικό).

Εκτέλεση

Πλένουμε και κόβουμε το κρέας σε μερίδες.
Το βάζουμε στην χύτρα και το αφήνουμε να πάρει βράση.
Βγάζουμε τους αφρούς μ’ ένα κουτάλι.
Σουρώνουμε το ζωμό ,με μεγάλο σουρωτήρι και το πλένουμε ξανά,όπως και την χύτρα.
Έτσι,απομακρύνεται όλος ο αφρός και μικρά κοκκαλάκια.
Για πιο έντονη γεύση σωτάρουμε ελαφρά το κρέας,με 2 κουταλιές σούπας λάδι,( εγώ δεν το σωτάρω).
Βάζουμε ξανά στην χύτρα το ζωμό και το κρέας,προσθέτοντας νερό 5 δάχτυλα  πιο πάνω από τα μεζέδια.
Κλείνουμε την χύτρα και βράζουμε για 1 ώρα μαζί με το αλάτι και πιπέρι.
Σε αντικολλητικό τηγάνι ,σωτάρουμε με 2 κουταλιές της σούπας λάδι,το κρεμμύδι,με το σκόρδο,αφήνουμε να χρυσίσει λίγο,προσθέτουμε τον πελτέ, την τριμμένη ντομάτα  και αφήνουμε να βράσει για 5 λεπτά.
Μην βάλετε περισσότερο λάδι,γιατί το πρόβειο  έχει λίπος.
Βάζουμε το βρασμένο κρέας στο μεγάλο ταψί της κουζίνας,μαζί με την σάλτσα και προσθέτουμε αν δεν έχει νερό έως τα
3/4 του ταψιού,(με το κρέας μέσα).
Το βάζουμε στο φούρνο και αφήνουμε να πάρει βράση.
Τότε προσθέτουμε ένα πακέτο κριθαράκι χοντρό ή μέτριο, διασκορπίζοντάς το σε όλο στο ταψί. Μετά απο 20 λεπτά γυρνάμε το κρέας.
Ανακατεύουμε το κριθαράκι και συμπληρώνουμε νερό,αν δεν έχει .
Πρέπει στο τέλος να έχει νερό  λίγο πιο πάνω από το κριθαράκι.
Αφήστε το κριθαράκι να κρατάει λίγο,θα φουσκώσει και μετά.
Αν δεν σερβίρετε άμεσα,αφήστε περισσότερο νερό στο ταψί και να «κρατάει » το κριθαράκι.
Καλύτερα είναι να βάλετε το κριθαράκι μία ώρα πρίν το σερβίρισμα,δεν αργεί.
Αν το αφήσετε να βράσει κανονικά,χωρίς να κρατάει λίγο μετά θα κολλήσει,θα γίνει ένα σώμα.
Ψήνουμε για 40 περίπου λεπτά πάνω κάτω αντίσταση στην προτελευταία σχάρα,στους 230 βαθμούς.
Έτσι δεν σκληραίνει το κρέας.
Βγάζοντάς το απ’ το φούρνο,το λίπος,βγαίνει από πάνω.Αφαιρέστε το μισό μ’ ένα κουτάλι.

Κοκορέτσι

Το κοκορέτσι είναι εκλεκτός μεζές στο Ξηρόμερο.
Συνήθως το ψήνουν το Πάσχα ή στα πανηγύρια και τρώγεται πρίν τον οβελία.
Αν και οι καλοφαγάδες,δεν περιμένουν τις μέρες που έχουν την τιμητική τους.

Το κοκορέτσι γίνεται από την συκωταριά του σφάγιου και τα έντερα.
Το καλό καθάρισμα των εντέρων,είναι λίγο κουραστικό,αλλά επιβάλλεται.
Τα αμνοερίφια δίνουν το καλύτερο κοκορέτσι.
Αλλά γίνεται κι από μεγάλο σφάγιο.
Υλικά
Μια συκωταριά (συκώτι,καρδιά,σπλήνα,πνευμόνι).
Τα έντερα
Την πάνα (ή μπόλια)απο το σφάγιο
Αλάτι,πιπέρι,ρίγανη.

Διαδικασία

Πλένουμε πολύ καλά τα έντερα απ’ έξω.Με την βοήθεια ξύλινης βέργας,γυρνάμε το εσωτερικό τους προς τα εξω,προσέχοντας μη σπάσουν.Ξεπλένουμε καλά.
Μαζεύουμε τα έντερα,όπως μαζεύουμε ένα σχοινί.

Κόβουμε την συκωταριά
( συκώτι,καρδιά,πνευμόνι,σπλήνα),σε κομμάτια, 3x 3 εκ. περίπου.
Το πνευμόνι πρέπει να είναι καθαρό,να μην έχει σημάδια ,σαν μικρά χαλίκια .
Κόβουμε την πάνα σε μέγεθος,ώστε να τυλίγουν τα συκώτια,περίπου 5 εκ.
Σ’ ένα μπωλ ανακατεύουμε καλά,το αλάτι,το πιπέρι και τη ρίγανη.
Αλατίζουμε τα κομμένα εντόσθια.
Τυλίγουμε ένα κομμάτι  συκωταριάς,μέσα σε ένα  κομμάτι πάνας,γυρνώντας τις άκρες προς τα μέσα και το σουβλίζουμε στο κέντρο.
Σουβλίζουμε όλα τα ρολά στοιβάζοντάς τα ελαφρά.Ανάμεσα στα ρολά,μερικοί βάζουν και κομμάτια πάνας,σουβλίζοντάς  τα.
Όταν τελειώσουμε,με τα ρολά,καρφώνουμε ή δένουμε την άκρη του εντέρου στη σούβλα.
Κρατάμε με το ένα χέρι τεντωμένο το έντερο και με το άλλο,την λαβή της σούβλας.
Στηρίζουμε την άκρη της,στο έδαφος.
Τυλίγουμε σφιχτά,περιστρέφοντας,την σούβλα,ώσπου να φτάσουμε στο τέλος των ρολών.
Μερικοί το τυλίγουν,βάζοντας τη σούβλα να στηρίζεται στις 2 άκρες της,σε καρέκλες,περιστρέφοντάς την.
Κρατάμε πάντα τεντωμένο το έντερο καθώς τυλίγουμε,προσέχοντας να μην κοπεί.
Αν κοπεί, το στερεώνουμε στη σούβλα και συνεχίζουμε.
Κάθε φορά που φτάνουμε στην άκρη,στερεώνουμε το έντερο . Συνεχίζουμε το τύλιγμα,ως το άλλο άκρο των ρολών.
Συνεχίζουμε ώσπου να τελειώσουν.
Αλατίζουμε λίγο,τα έντερα.
Ψήνουμε σε κάρβουνα στη βάση της σούβλας,γυρνώντας το τακτικά.

Νεραντζάκι και φλούδα νεράντζι

Τα γλυκά του κουταλιού,δεν λείπουν,σχεδόν,από κανένα σπίτι.
Παλιά,στο Ξηρόμερο,τα φύλαγαν,για τους επισκέπτες.
Τώρα το χειμώνα,τα εσπεριδοειδή,έχουν την τιμητική τους.
Το πιο δημοφιλές είναι το νεράντζι,πράσινο μικρό και η φλούδα από τα ώριμα.
Επίσης,η φράπα,το πορτοκάλι και το κίτρο.
Το μυστικό τους,το καλό ξεπίκρισμα,πριν το βράσιμο με τη ζάχαρη.

Νεραντζάκι

1 κιλό άγουρα,μικρά, νεράντζια ,μικρού μεγέθους
1 1/2 κιλό ζάχαρη
2 ποτήρια νερό
Γαρύφαλλα ολόκληρα
Χυμό από ένα λεμόνι

Εκτέλεση

Ξύνουμε ελαφρώς τα νεράντζια κι αδειάζουμε την ψίχα τους με το ειδικό εργαλείο.
Τα βάζουμε σε λεκάνη με νερό ,ώστε,να καλυφθούν και αφήνουμε,να ξεπικρίσουν.
Ανα μία ώρα,αλλάζουμε το νερό,με καθαρό.
Κάνουμε αυτή την διαδικασία 20 φορές.
Ετσι θα αποφεύγουμε να δοκιμάζουμε συνέχεια,αν ξεπίκρισε.
Την νύχτα αφήνουμε  με το ίδιο νερό και  το αλλάζουμε το  πρωί.

Δοκιμάζουμε λίγο,αν έχει ξεπικρίσει.
Στο νερό,τα νεραντζάκια μαλακώνουν.
Στο τελευταίο νερό πριν το βράσιμο,προσθέτουμε το χυμό από ένα λεμόνι και τ ‘ αφήνουμε μία ώρα.
Βάζουμε σε κατσαρόλα το νεραντζάκι,με καθαρό νερό και βράζουμε λίγο.
Το κατεβάζουμε κι αλλάζουμε το νερό.
Βράζουμε ξανά για λίγο,αλλάζοντας 3 φορές το νερό.
Δοκιμάζουμε αν έχει βράσει και αν έχει ξεπικρίσει.
Αν είναι έτοιμο,καρφώνουμε από ένα γαρύφαλλο στο κάθε νεραντζάκι και βάζουμε με το νερό και την ζάχαρη ,ώσπου να δέσει,δηλαδή, όταν το στάζουμε  σ’ ενα πιατέλο,να κάνει κόμπο.
Προς στο τέλος,προσθέτουμε λίγες σταγόνες λεμόνι.

Αν δεν ξεπικρίσει καλά,όση ζάχαρη και να προσθέσουμε δεν διορθώνεται.

Γλυκό νεράντζι φλούδα

4 ώριμα νεράντζια με καθαρή φλούδα.
1 κιλό ζάχαρη
Χυμό από ένα λεμόνι
Βαμβακερό σπαγγο και μεγάλη βελόνα ραψίματος.

Διαδικασία
Ξύνουμε το εξωτερικό των νεραντζιών.
Κόβουμε τα νεράντζια στα 4 ή στα 6 αναλόγως σε τί μέγεθος,θέλετε τα ρολά.
Αφαιρούμε καλά την ψίχα.
Εγώ τα κόβω,χαράσσοντας το νεράντζι ως την ψίχα του,αφαιρώντας το πάνω και κάτω μέρος.
Πολύ προσεχτικά,βγάζουμε τις φλούδες.
Τυλίγουμε τις φλούδες σε ρολά και με την βοήθεια κλωστής και βελόνας,αρμαθιάζουμε τα ρολά,προσέχοντας να περνάμε τη βελόνα στο κέντρο,όχι στην άκρη,γιατί θα ανοίξει.
Βάζουμε την αρμάθα ή αρμάθες,σε λεκάνη με νερό να ξεπικρίσουν.
Ακολουθούμε την ίδια διαδικασία με το νεραντζάκι.
Ξεπίκρισμα-βράσιμο-δέσιμο.

Την ίδια διακασία με τη φλούδα νεράντζι κάνουμε και στο γλυκό πορτοκάλι.
Μόνο που δεν θέλει τόσο ξεπίκρισμα.

Σού αλά κρέμ

Τα σού,είναι γαλλική συνταγή .
Το μυστικό της επιτυχίας τους,είναι το καλό χτύπημα των αυγών,ώστε να ενσωματωθούν πλήρως  στο μείγμα και μισή ώρα στο ψυγειό,για να μην σκορπάνε.
Υλικά
για 33 μέτρια σού
1 1/2 κούπας αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 κουτ.γλυκού baking powder
1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι ψιλό
1 κουτ.γλυκού ζάχαρη κανονική
1 φλυτζάνι του τσαγιού νερό
1/2 φλυτζάνι του τσαγιού βούτυρο ή μαργαρίνη
5 αυγά
2 βανίλιες

Για την γέμιση

1 κουτί Garni  Γιώτης
1 δόση κρέμα ζαχαροπλαστικής

Εκτέλεση

Αφήνω τ αυγά,εκτός ψυγείου για 1 ώρα.
Ανακατεύω το αλεύρι,το αλάτι,την ζάχαρη και το baking σ’ ένα μπώλ.
Σε κατσαρόλα μικρή,λιώνω το βούτυρο με το νερό κι όταν βράσει κατεβάζω από την φωτιά και προσθέτω αμέσως το αλεύρι.Ανακατεύω με ξύλινη σπάτουλα,ώστε να γίνει λεία η ζύμη.
Αφού κρυώσει,βάζω το μείγμα στο μίξερ.
Ρίχνω ένα- ένα τ ‘ αυγά.
Πρέπει να ενσωματωθεί στο μείγμα το αυγό και μετά να ρίξω το επόμενο.
Χτυπάω  καλά.
Βάζω για μισή ώρα στο ψυγείο-έτσι δεν θα σκορπάει.
Βουτυρώνω ελαφρά ένα ταψί ή στρώνω λαδόχαρτο.
Με μικρό κουταλάκι,βάζω το μείγμα σε αραιές αποστάσεις,
Ή με την χρήση του γκαρνί.
Ψήνω,σε προθερμασμένο φούρνο,στους 210 για περίπου 1 ώρα,ανάλογα το φούρνο.
Πρέπει,κόβοντας να είναι στεγνά,μέσα.
Αφήνω να κρυώσουν.
Παράλληλα,ετοιμάζω το garni ,σύμφωνα με τις οδηγίες,πάνω στο κουτί,όπως και την κρέμα ζαχαροπλαστικής.
Ανακατεύω καλά τις 2 κρέμες και βάζω για μισή ώρα στο ψυγείο.
Με κοφτερό μαχαίρι,κόβω τα σού στη μέση και γεμίζω είτε με το εργαλείο για γκαρνί,είτε με κουτάλι,προσέχοντας μην λερώσω τα πλαϊνά.
Άλλος τρόπος γεμίσματος,χωρίς να το κόψω,είναι με τη χρήση μεγάλης σύριγγας,τα γεμίζω από τον πάτο.
Γαρνίρισμα:

Βάζω σ’ ενα πιατέλο γλυκόζη και βουτάω γρήγορα την πάνω πλευρά του σού.
(προαιρετικά)
Πασπαλίζω με αμυγδαλάκι φιλέ.
Τα ντόπια αυγά,κάνουν τα σού πορτοκαλί,αν δεν σας αρέσει αυτό βάλτε αυγά της αγοράς.

Κουλουράκια νηστήσιμα

Τα κουλουράκια αυτά,είναι εύκολα, νόστιμα και πολύ τραγανά,λιώνουν στο στόμα.
Υλικά
1 ποτήρι ελαιόλαδο
1 βιτάμ 250 gr. λιωμένο
1 ποτήρι ζάχαρη
2 κουταλάκια του γλυκού σόδα
1 φακελάκι baking powder
3/4 ποτηριού χυμό πορτοκάλι
1/4 ποτηριού κονιάκ
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Εκτέλεση

Διαλύουμε την σόδα στο κονιάκ.
Χτυπάμε για 10 λεπτά  το λάδι,το βιτάμ ,το κονιάκ,το χυμό και τη ζάχαρη,στο μίξερ.
Αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας τους. Το καλό χτύπημα.
Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά κι ανακατεύουμε με κουτάλι ίσα – ίσα να ενωθούν.
Το αλεύρι σταδιακά.
Δεν τα ζυμώνουμε πολύ,γιατί θα σκληρύνουν.
Λαδώνουμε ελαφρά ένα ταψί και πλάθουμε κορδονάκια,μήκους 10-12 εκ.και πάχους,όσο το μικρό μας δάχτυλο.
Τυλίγουμε σε πλεξίδες,πιάνοντας τις δύο άκρες μαζί,
στρίβοντας τες.
Αν θέλετε,πασπαλίζετε με σουσάμι.
Τα βάζουμε στο ταψί,λίγο αραιά μεταξύ τους και ψήνω στους 200 βαθμούς με αέρα,ώσπου να ροδίσουν καλά.

Σάμαλι πολίτικο

Το σάμαλι είναι ένα νόστιμο κι εύκολο γλυκό.
Υλικά
1 1/2 κούπα σιμιγδάλι ψιλό
1 κούπα σιμιγδάλι χοντρό
2 κούπες γιαούρτι στραγγιστό
( 400 gr.περίπου).
1 κουτ.γλυκού σόδα
1 βανίλια
1 κουt.γλ.baking powder
25 αμύγδαλα,χωρισμένα στη μέση,ασπρισμένα.

Σιρόπι
2 1/2 κούπες ζάχαρη
2 1/2 κούπες νερό
1/3 κούπας γλυκόζη
2 κουτ.σούπας χυμό λεμόνι
1 βανίλια

Εκτέλεση

Ανακατεύω το γιαούρτι με το σιμιγδάλι,την σόδα,τη ζάχαρη,την βανίλια και το baking.
Βάζω σε λαδωμένο ταψί και αφήνω
6 ώρες  ,το σιμιγδάλι,να τραβήξει,το  γιαούρτι.
Χαράζω σε κομμάτια και καρφώνω ένα αμύγδαλο στο κέντρο κάθε κομματιού.
Ψήνω στους 200 βαθμούς  με αέρα,
Όταν κρυώσει,σιροπιάζω.
Σιρόπι: βράζω νερό ,λεμόνι,γλυκόζη και ζάχαρη για 10 λεπτά ώσπου να δέσει.
Την βανίλια,την προσθέτω,αφού κατεβάσω.

Μια γιαγιά από τη Σμύρνη.

{ Τετάρτη απόγευμα,μιας κουραστικής μέρας.
Η μέρα στο γραφείο,ήταν εξαντλητική.
Επιτέλους σπίτι!
Εκεί με περίμενε ,
μια αναπάντεχη επίσκεψη.
Η νονά της μαμάς μου, που ήταν από την Σμύρνη.
Κοντεύει τα  100,μπορεί και παραπάνω,αλλά κρατιέται καλά.
Χαμογελαστή και με μάτια,γεμάτα αγάπη.
Την έφερε η κόρη της,για να δει την αναδεχτή της.
Απόγευμα κι η μητέρα μου,
έχει σερβίρει αχνιστό ελληνικό καφέ στην γερόντισσα και της κάνει παρέα,χαζεύοντας ,στη τηλεόραση το αγαπημένο της τούρκικο σίριαλ( φανατική τηλεθεάτρια,του συγκεκριμένου).
Εγώ,προτιμώ να χαλαρώσω με ελληνική μουσική.
Ανοίγω το ράδιο …
» Η Σμύρνη,μάνα, καίγεται….καίγεται… και το βιός μας».
Η γερόντισσα,σε συνδυασμό των  τούρκικων λέξεων και αυτού του τραγουδιού,αναστατώνεται…συνοφρυώνεται.
Παραξενεύτηκα,η μάνα μου άρχισε να ανησυχεί,ρωτώντας την με στοργή και συμπόνοια.
» Νονά μου…τι συμβαίνει;…..τί έπαθες;…να φωνάξουμε τον γιατρό που μένει από πάνω μας;…να καλέσουμε την κόρη σου;…»
Η γερόντισσα,άλλαξε χρώμα…
Σαν να την έλουζε κρύος ιδρώτας.
Δεν απαντούσε…
Η μάνα μου,πήρε το τηλέφωνο και προσπαθούσε να καλέσει το γιατρό,λέγοντάς μου…»μεγάλη γυναίκα,είναι,έχει προβλήματα».
Η κυρά – Σουμέλα,αναστέναξε μ’ έναν καημό κι  ένα σκοτείνιασμα στο βλέμμα της.
» Νονά μου….είσαι καλά;….» ξαναρώτησε η μάνα μου, ενώ εγω παρακολουθούσα ,αμήχανα.

«Ήταν Αύγουστος…
Ο στρατός γύρισε πίσω…όπως και οι μεγάλοι…η απελευθέρωση…που τόσο πολύ ποθούσαμε κρυφά..και μας έκαναν να πιστέψουμε ότι θα ζήσουμε επιτέλους λέφτεροι…στον τόπο μας…στη Σμύρνη…τελικά ήταν όνειρο….μόνο ένα όνειρο…
Όλη η Σμύρνη καίγεται…ο  γείτονάς μας,είπε στον πατέρα μου πως Τούρκοι στρατιώτες,περιέλουζαν,με πετρέλαιο,τα ελληνικά κι αρμένικα σπίτια.
Η τουρκική συνοικία,παραμένει ανέπαφη,του είπε,εμάς καίνε…
Καίγεται….η Σμύρνη καίγεται…
Η πόλη μας….η πλούσια αυτή πόλη…που αποτελούσε το μεγαλύτερο εμπορικό λιμάνι….όλες οι τέχνες γνώρισαν άνθιση..
Οι δρόμοι της…οι δεξιώσεις που έκαναν σχεδόν όλοι…τίποτα δεν μας έλειπε….ό,τι ήθελες,μπορούσες να το βρείς στη Σμύρνη…απ’ όλα τα μέρη της γής
Οι Τούρκοι δεν έβλεπαν με καλό μάτι  την ανάπτυξη της Σμύρνης.
Ήθελαν να έχουν τον πλήρη έλεγχο.
Εμείς ζούσαμε…ήσυχα…αρμονικά,οι μεγάλοι τα ‘κάναν όλα…
Κι η Ελλάδα,θ’ ανερχόταν σε μεγάλη δύναμη…κι οι φίλοι μας…οι Ευρωπαίοι,που θα βοηθούσαν…κι εμείς…τους πιστέψαμε..πιστέψαμε τους υποκριτές …τους Φαρισαίους…
Τ’ αργύρια..όλα γι αυτά γίνονται…αυτά σταυρώσαν το Χριστό…γι αυτά κι η Σμύρνη….
Για το Σταυρό,δεν θα μας θέλανε,εκεί…γι αυτό την κάψανε….για να μην ξαναγυρίσουμε ποτέ..να έχει μόνο τζαμιά…
Όλη η Σμύρνη καίγεται…ουρλιάζει….αργοπεθαίνει…..
Ωωωωωχ ,Παναΐα μ’ Σουμελά…
Τσέτες ,άρχισαν απ’ το πρωί,τις σφαγές…τις λεηλασίες,τα κορίτσια κι οι γυναίκες….ατιμάζονται…βιάζονται!
Η ξαδέρφη μου ,20 χρόνω’,πανέμορφη….ντύθηκε σαν γριά,γανώθηκε, για να γλυτώσει το ατίμασμα.
Πολλές,προτίμησαν το θάνατο,απ’ την ατιμία.
Ο κόσμος μάζευε,ό,τι μπορούσε,θυμάμαι η μάνα μου,έκρυψε τις λίρες,στο διπλό πάτο ,η θειά μου,έβαλε τα χρυσαφικά της  και τα εικονίσματα…στα ρούχα της.
Τα εικονίσματα,πάση θυσία τα διέσωσαν…ενώ οι παπάδες ,μαρτύρησαν στα χέρια των στρατιωτών…κι ο μητροπολίτης,στα χέρια του όχλου…
Άλλες κρύβονται στα μνήματα…
Μας είπαν οτι θα μας περιμένουν καράβια,στο λιμάνι,να μας πάρουν…
…..
Θυμάμαι η μάνα μου,μου έδεσε τα μάτια και με τράβαγε για το λιμάνι….παντού μύριζα καπνό δεν έβλεπα…
Περπατούσα βιαστικά…κρατώντας το χέρι της μάνας μου σφιχτά….σκοντάφτω παντού και συνέχεια….ο δρόμος…έχει εμπόδια….δε ξέρω που σκοντάφτω….δε βλέπω….
Ακούω κραυγές,ουρλιαχτά…παρ’ όλο που τ ‘ αυτιά μου είναι καλυμμένα με κερί, μα…εγώ ακούω…σπαρακτικές φωνές.. που μετά από λίγο σταματούν…αλλά ξεπετάγονται άλλες καινούργιες…πιο πολλές….χιλιάδες…από παντού…
Μάλλον φτάσαμε στο λιμάνι…με πάταγαν, πατούσαν πάνω μου, αλλά η μάνα μου με δύναμη,με τράβηξε…
Οι λίρες,έγιναν το μέσο για τη σωτηρία.
Μπήκαμε στο πλοίο ,μαζί με άλλους .
Το καράβι όμως δεν έφευγε,από κεί..προχωρούσε λίγο και σταμάταγε… έβρισκε εμπόδια…παντού,όπως στο δρόμο….
Επιτέλους….η μάνα μου,έβγαλε το μαντήλι απ’ τα μάτια μου….έβλεπα…τη Σμύρνη από μακριά πνιγμένη στους καπνούς…όπως κι άλλα καράβια..από μακριά να…παρακολουθούν….το» θέαμα»…
Χωρίς να βοηθάνε,δεν πλησιάζουν..
Πολλοί στο ταξίδι,ρίχνονταν στη θάλασσα …για να μην κολλήσουμε….είπαν.
Μια μάνα ,στην αγκαλία  της κρατά σφιχτά,ένα μαξιλάρι τυλιγμένο,με παιδική,πλεχτή κουβέρτα…και έκλαιγε και χτυπιόταν…
Άλλοι,κοιτάζαν  με απλανές βλέμμα…λέγοντας ασυναρτησίες..λες και βγήκαν από…όνειρο…
Φτάσαμε στο λιμάνι….νηστικοί,άπλυτοι….κουρελιασμένοι….
Η μάνα μου έκανε το σταυρό της κλαίγοντας…» Δόξα την Παναΐαν»,έλεγεν μ αναφιλητά.
Σ’ όλο το ταξίδι άκουγα τους λυγμούς της…ο πατέρας μας δεν ήταν μαζί μας..τον πήραν στρατιώτες,στα τάγματα εργασίας…ρώτησα τί ήταν αυτά…μου είπαν..όταν ξανάρθουμε στην πόλη μας,θα βρούμε και το πατέρα μας ,να μας περιμένει…να ξαναχτίσουμε το σπίτι μας.
Ένιωσα βλέμματα περιφρόνησης πάνω μου…
Κάποιοι άνθρωποι,μας έδωσαν ξύλα..σανίδια…
Οι άντρες,ανάμεσά τους κι ο θείος μου,άρχισαν να δουλεύουν αμέσως …
Κι έφτιαξαν καλύβες να μείνουμε.
Το χειμώνα κρυώναμε…
Μας κοιτούσαν,αυτοί οι άνθρωποι…περίεργα και μας φώναζαν …»τουρκόσπορους.»..
Ο θείος μου,εξοργίστηκε τόσο μ ‘ αυτήν την κουβέντα.
Και τους μεγάλους,έτσι τους φώναζαν…
Αλλά,όλοι υπέμεναν τέτοια σχόλια…ελπίζοντας οτι θα ξαναγυρίσουν στην πατρίδα τους…
Γιατί,εκεί,ήταν η πατρίδα τους,έλεγε …..εδώ είμασταν πρόσφυγες….τα ίδια μας…τ’ αδέρφια
(Έλληνες της κυρίας Ελλάδας
),μας αποκαλούν ξένους…πρόσφυγες..
Μετά από καιρό,μας δώσανε,σπίτια πέτρινα….( το κράτος)
Μεγάλο βοήθημα,είπε ο θείος μου.
Όταν μεγάλωσα ,είχα ακόμα την απορία…τί δεν έπρεπε να δω…τί δεν έπρεπε ν ‘ ακούσω τότε.. πού σκόνταφτα…αν και άκουγα..αυτές τις φωνές,που αμυδρά θυμόμουν,ήρθαν πάλι στ αυτιά μου…
Ούτε τότε μου είπαν…
Μετά απο καιρό μου εξήγησαν κι έμεινα ακίνητη,να κλαίω μ αναφιλητά και για μέρες…
Και τότε εκλαιγα…αλλά από φόβο…
Η τουρκική θηριωδία…η κτηνωδία τους,ξεπερνά και την πιο αρρωστημένη φαντασία…
Η κόλαση…μπροστά σε κείνα που έκαναν οι Τσέτες,φάνταζε…παράδεισος…
Κανένας νούς δε μπορεί να χωρέσει αυτά που έγιναν εκεί…τότε..
Μόνο το ένα μικρό ποσοστό,γλύτωσε….»
Έμεινα,παγωμένος  από αυτά που περιέγραφε η γερόντισσα νονά.
Ευτυχώς,που ήταν παιδί και δεν καταλάβαινε…η μανία των Τούρκων,θανάτωνε και παιδιά.
Ευτυχώς,που τα μάτια της ήταν κλειστά και δεν έβλεπε … Και δεν άκουγε στην πραγματική ένταση,των κραυγών.
Είχα διαβάσει ιστορία και ήξερα γιατί μιλούσε..δεν περίμενα να τα θυμάται..δεν φανταζόμουν,οτι το τούρκικο σίριαλ,θα της ξυπνήσει τόσο έντονα,μνήμες εφιαλτικές.»}
Όχι!Δεν είναι αφήγηση,πραγματική.
Αλλά δεν είναι είναι προΐόν της φαντασίας μου.
Είναι η Ιστορία!
Μόνο!
Το τι συνέβη,τότε…που κάποιοι έγραψαν για…συνωστισμό.!!!
Είναι η Ιστορία,που βολεύει πολλούς, να  ξεχάσουμε!

Απέκρυψα κάποιες πολύ σκληρές περιγραφές.όχι για να τους δικαιολογήσω,απλά δεν άντεχα
Αλλά δεν τα ξεχνάμε,δεν τα προσπερνάμε.
Δεν ξεχνάμε το ρόλο των» φίλων» μας,(μη βιαστείτε να με χαρακτηρίσετε φασίστρια).
Δεν ξεχνάμε τί έκαναν οι Τούρκοι,παρ’ οτι στα σχολεία τους,τα παραλείπουν.
Δεν τ ‘ αναφέρουν».
Μετά από τόσα χρόνια ,οι δύο χώρες,έχουν φιλικές σχέσεις…

Κι αν εμείς ξεχνάμε,αυτοί οι άνθρωποι,δεν ξεχάσουν..μερικοί ζούν.
Αυτοί οι άνθρωποι,ξεκίνησαν με ηθικό τσακισμένο και μέσα από τις στάχτες..ερχόμενοι από μία κόλαση… ξαναγεννήθηκαν.
Ξεκινώντας από το μηδέν ,υπομένοντας,τ’ απαξιωτικά σχόλια και συμπεριφορά  των «γνήσιων» παιδιών της Ελλάδος,με σκληρή δουλειά,έφτιαξαν ξανά… περιουσίες.
Μετέδωσαν τον πολιτισμό τους, στην φρεσκοξυπνημένη-από το λήθαργο της τουρκοκρατίας-Ελλάδα.
Σήμερα,αν και ενσωματώθηκαν με τους υπόλοιπους Έλληνες,για πολλούς,παραμένουν…πρόσφυγες!

Κρέπες γλυκές

Οι κρέπες,είναι γαλλική συνταγή,που έχει μεγάλη ζήτηση στην Ελλάδα.
Εύκολη συνταγή,που λατρεύουν τα παιδιά.
Υλικά
για 10 μικρές ή 5 μεγάλες.
Αναλόγως το τηγάνι.

1 φλυτζάνι του τσαγιού γάλα πλήρες
1 φλυτζάνι του τσαγιού,αλεύρι για όλες τις χρήσεις.
2 αυγά
1/2 κοφτό κουταλάκι του γλυκού αλάτι(εγώ βάζω 1 αλλά,είναι μικρό).
1 κουταλιά σούπας ζάχαρη
1 κουταλιά σούπας βιτάμ.

Για την γέμιση

2 ώριμες μπανάνες
Μερέντα
Τριμμένο μπισκότο πτι- μπέρ.

10 κουταλιές σούπας,βιτάμ,για το τηγάνισμα.

Εκτέλεση
Χτυπάμε στο μπλέντερ,όλα τα υλικά μαζί.
Βάζουμε το αντικολλητικό τηγάνι,μία κουτ.σούπας βιτάμ να κάψει,απλώνοντας,παντού,με πινέλο σιλικόνης.
Αδειάζουμε,μείγμα στο τηγάνι,ώστε να καλυφθεί η επιφάνειά του.
Χαμηλώνουμε,την φωτιά σε μέτρια και αφήνουμε να ροδίσει ελαφρώς,από τη μία πλευρά.
Αν είστε δεξιοτέχνες,γυρνάτε την κρέπα,με απότομη κίνηση του τηγανιού,προς τα πάνω.
Αν όχι,περάστε μια σπάτουλα σιλικόνης κάτω από την κρέπα και γυρίστε την( κι εγώ,έτσι την γυρνάω).
Αφήνουμε να ροδίσει λίγο και τοποθετούμε σε μεγάλο ρηχό πιάτο.
Αμέσως,καλύπτουμε,την επιφάνεια με μία κουταλιά της σούπας,μερέντα και βάζουμε λεπτές λωρίδες μπανάνας.
Ρίχνουμε λίγο τριμμένο μπισκότο και τυλίγουμε,σε ρολό.
Κόβουμε σε φέτες,
Περιχύνουμε,με σιρόπι σοκολάτας.

Συνοδεύονται,τέλεια με παγωτό βανίλια!

Επαναλαμβάνουμε ώσπου να τελειώσει το μείγμα.
Πάντα,πριν από κάθε κρέπα,βάζουμε,μια κουτ.σούπας βιτάμ,βάζουμε στο τηγάνι,για να μην κολλήσει,σε μέτρια φωτιά.

Την συνταγή θα βρείτε και στην μεγάλη συσκευασία της Μερέντα.
Δοκιμάστε την!

Το φάντασμα της Μπαμπίνης

Θυμάμαι μια ιστορία,που προκάλεσε αντιδράσεις,πήρε μεγάλες διαστάσεις και έλαβε χώρα,στην Μπαμπίνη Ξηρομέρου.
Ήταν,αν θυμάμαι καλά το 1984.
Η ιστορία,διαδραματιζόταν,σ’ ένα ισόγειο σπίτι στην Μπαμπίνη,πάνω από τη διασταύρωση.
Παράξενα κι ανεξήγητα φαινόμενα,συνέβαιναν,εκεί.
Αντικείμενα,όπως βιβλία και παπούτσια,αιωρούνταν,στον αέρα.
Επίσης,έπεφταν στη σκεπή του σπιτιού,μεγάλα ποταμίσια βότσαλα,παρόλο που εκεί κοντά…
δεν υπήρχε ποτάμι.
Η οικογένεια που ζούσε,σε ‘ κείνο το σπίτι,ίσως να συνεχίζει να ζει,έγινε μάρτυρας τέτοιων περιστατικών.
Αυτά τα μυστήρια φαινόμενα,τρομοκράτησαν ένα ολόκληρο χωριό.
Πλήθος φοβισμένων μαζεύτηκαν,να δούν τι συμβαίνει…τα ανεξήγητα,προκαλούν,δέος.
Άλλοι,πάλι,απέφευγαν να περάσουν,από κεί.
Το θέμα πήρε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, όταν έφτασε στην τηλεόραση της Ερτ.
Η εκπομπή » Τρείς στον αέρα»,
με τον Γιάννη Δημαρά,τον Κώστα Χαρδαβέλλα και τον Γιώργο Λιάνη,ανέλαβε την εξιχνίαση αυτού του μυστηρίου,
καθηλώνοντας,ολόκληρο το Ξηρόμερο,μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες.
Τι συνεντεύξεις,από τους κατοίκους…τί ακούσαμε τότε!
Οτι σε πηγάδια έβλεπαν δαίμονες….( πάλι,αυτόπτης μάρτυς…νεαρός).
Κι άλλοι κάτοικοι,δήλωναν,οτι έζησαν παρόμοια περιστατικά.
Οι χωριανοί,πίστεψαν αυτήν την ιστορία ,γιατί λέγεται,οτι
κάτω από αυτό το σπίτι,κατά την περίοδο  του εμφυλίου νομίζω,είχαν θαφτεί άνθρωποι.
Εκεί απέδιδαν τα παράξενα φαινόμενα.
Σε ψυχές που δεν ησύχασαν.
Βασικός μάρτυρας…ο έφηβος γιός της οικογένειας.
Αυτός,έβλεπε τα αιωρούμενα αντικείμενα ,αλλά παράξενους θορύβους,άκουγε κιόλη η οικογένεια.
Μετά την έκταση του θέματος,λογω τηλεόρασης ,αποφάσισαν να εξετάσει το θέμα η επιστήμη.
Παραψυχολόγοι,επισκέφτηκαν το σπίτι και επί δύο μέρες,μελετούσαν το χώρο και την οικογένεια.
Λέγεται,οτι υπέβαλλαν τον νεαρό στην θεραπεία της υπνωσης και ανακάλυψαν οτι ,το φάντασμα ήταν ο παππούς του παιδιού,ο οποίος είχε πεθάνει και δεν κατάφερε να ησυχάσει.
Αποδείχτηκε ,ότι όλα αυτά τα σκαρφίστηκε,ο νεαρός ,για να τραβήξει την προσοχή των γονιών του.
Ο λόγος;Ένα παπάκι!
Τα φαινόμενα αυτά,σταμάτησαν,όταν η οικογένεια,ικανοποίησε την επιθυμία του …πολυμήχανου νεαρού!
Αυτό,είναι το τελικό πόρισμα!
Οι υπόλοιποι,άκουγαν παράξενους θορύβους,επειδή,ήταν προϊδεασμένοι,από τις μαρτυρίες του γιού.
(Ήδη,έχω αρχίσει ν’ ακούω κι εγώ…παράξενους θορύβους….)

Ωστόσο ,οι παραψυχολόγοι,δεν διευκρίνησαν τις αιτίες.

Τα νέα στοιχεία:

Μετά,την δημοσίευση του άρθρου ,νέα στοιχεία και μαρτυρίες,ήρθαν στο προσκήνιο.

Αναγνώστρια μας είπε:»Ως κάτοικος του χωριού,παιδί τότε,η ιστορία αυτή μας είχε τρομοκρατήσει.Φοβόμασταν,να βγούμε από την πόρτα μας.
Το παιδί της υπόθεσης,θέλησε να το πάρει,το κράτος,για παρακολούθηση ,πίστεψαν,οτι κυριεύτηκε από το πνεύμα του παππού του.
Όλα αυτά,σταμάτησαν,όταν το μνήμα του παππού,διαβασε,ο ιερέας.Είχαν σταματήσει να φτιάχνουν πρόσφορο και γι αυτό δεν ησύχαζε το πνεύμα του».

Αναγνώστης 2 :» Τότε,έκαναν λόγο για δαίμονα που είχε,κυριεύσει το σπίτι.Μέχρι κι ο δεσπότης ,ήρθε στο χωριό.»

Αναγνώστης 3:»Η όλη ιστορία,ήταν τεχνάσματα του παιδιού.
Όντως,πέταγαν αντικείμενα,αλλά ήταν ταχυδακτυλουργικά τρικ.Θυμάμαι,την ιστορία πολύ καλά.
Είχε γίνει πολύ φασαρία.
Μάλιστα,ένας κοντοχωριανός,πήρε το τουφέκι του και με περίσσιο θάρρος,φώναξε- εγώ θα σκοτώσω τον δαίμονα,γιατί εγώ είμαι μεγαλύτερος δαίμονας,απο κείνον.Μετά από αυτό,μια πέτρα,του ήρθε στο στήθος κι από τότε ,εξαφανίστηκε…φοβήθηκε τόσο πολύ,που άρχισε να τρέχει…κι ακόμα τον ψάχνουν.»

Αναγνώστης 4 :»Όλα αυτά,τα σκαρφίστηκε το παιδί ,όχι για να του αγοράσουν παπάκι,αλλά αυτοκίνητο.Οι γονείς του,τον έκαναν,σε μεγάλη ηλικία και τον είχαν παραχαϊδεμένο.
Έπρεπε,πάση θυσία ,να αποκτήσει αυτοκίνητο.
Έτσι,άρχιζε να φοβίζει την γιαγιά του,για να τους πείσει οτι κάτι συμβαίνει.
Σαν έφηβος,δεν σκέφτονταν λογικά,τα έβλεπε όλα σαν παιχνίδι….
Βέβαια ως νέος,ήταν άμυαλος.Τώρα,έχει σοβαρευτεί…εργάζεται ..
Τότε,ο Χαρδαβέλλας,έκανε λόγο για…εξωγήινους.
Έτσι,πήρε μεγάλη διάσταση το θέμα…εξαιτίας της τηλεόρασης.
Και μερικοί, είδαν αυτή την ιστορία,ως κερδοφόρα».

Όταν αφήνεις μια ιστορία,χωρίς έρευνα,εύκολα,μετατρέπεται σε… μύθο.

(Μερικές πληροφορίες,τις πήρα από forum,για στοιχειωμένα σπίτια,όπου ανέφερε το περιστατικό,κάποιος που δηλώνει,οτι κατάγεται από την Μπαμπίνη.)

Μυρμηγκάτο ή κέικ σιροπιαστό

<a href="https://xiromeritissa.wordpress.com/2012/01/20

/%ce%bc%cf%85%cf%81%ce%bc%ce%b7%ce%b3%ce%ba%ce%ac%cf%84%ce%bf-%ce%ae-%ce%ba%ce%ad%ce%b9%ce%ba-%cf%83%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%8c/imag0018-2/» rel=»attachment wp-att-5862″>
Το αποτέλεσμα ,θα δικαιώσει τον κόπο σας!
Ξεκινάτε πρωί και τελειώνετε,απόγευμα.

Υλικά

Για ταψί Νο 32
250 γρ. μαργαρίνη
2 φλυτζάνια του τσαγιού φαρινάπ
12 αυγά
2 baking powder
10 βανίλιες
Ξύσμα από 2 λεμόνια
2 φλυτζάνια του τσαγιού ζάχαρη

2 φακελάκια τρούφα

Για το σιρόπι

5 ποτήρια νερό
4 ποτήρια ζάχαρη
1/2 φλυτζανάκι του καφέ κονιάκ.

Για το γλάσσο

250 γρ.κουβερτούρα
8 κουτ.σούπας ζάχαρη άχνη
4 κουτ.σούπας γάλα
2 κουτ.σούπας βούτυρο
1 φλυτζανάκι του καφέ κονιάκ.

Εκτέλεση

Αφήνω τ ‘ αυγά,εκτός ψυγείου,για 2 ώρες .
Χτυπάω τα αυγά με τη ζάχαρη.
Έπειτα,ρίχνω,τα υπόλοιπα υλικά,εκτός από την τρούφα.
Κρατάω λίγο αλεύρι και το προσθέτω,στην τρούφα.
Ρίχνω την τρούφα στο μείγμα και ανακατεύω με κουτάλι.
Βουτυρώνω το ταψί και ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο,με αέρα στους 180 βαθμούς,για 40 λεπτά.
Όταν η οδοντογλυφίδα,που βυθίζουμε στο γλυκό,βγαίνει στεγνή,σημαίνει οτι ψήθηκε.
Αφήνουμε το γλυκό,να κρυώσει εντελώς.
Ετοιμάζουμε το σιρόπι,για περίπου 10 λεπτά,να δέσει.
Σιροπιάζουμε το γλυκό.
Αφήνουμε,ξανά να κρυώσει και ετοιμάζουμε το γλάσσο,σε μπαίν -μαρί.
Προσθέτουμε όλα τα υλικά,την σπασμένη κουβερτούρα κι ανακατεύουμε καλά.
Όταν το μείγμα,ομογενοποιηθεί,κατεβάζουμε από τη φωτιά.
Αφήνουμε  5 λεπτά και γλασσάρουμε το κρύο γλυκό.
Πασπαλίζουμε με καρύδια

τριμμένα.

Ρυζόγαλο

Το ρυζόγαλο,είναι άλλη μια εύκολη συνταγή.
Υλικά
Για 5 μπολάκια
1 λίτρο νερό
1/2 ποτήρι ρύζι γλασέ
1 1/2 κουτ.γλ.αλάτι
1 ποτήρι ζάχαρη
1 1/2 κουτ.σούπας κοφτή άνθος αραβοσίτου βανίλια
1 ποτήρι γάλα πλήρες

Εκτέλεση
Βάζουμε το νερό να βράσει με το αλάτι,
Όταν πάρει να βράζει,ρίχνουμε το ρύζι,
Όταν βράσει προσθέτουμε,το μισό γάλα.
Στο άλλο μισό διαλύουμε,
το άνθος αραβοσίτου,στο μίξερ του καφέ.
Το ρίχνουμε στο ρύζι,ανακατεύοντας,συνέχεια.
Σε λίγα λεπτά θ’ αρχίζει να πήζει.
Έτοιμο!
Αυτός είναι ο εύκολος τρόπος και δε χρειάζεται συνέχεια ανακάτεμα.
Αν έχετε χρόνο,βάλτε μισό λίτρο νερό ,για το ρύζι,αλλά,θα είστε συνέχεια εκεί να το ανακατεύετε,για να μην κολλήσει.
Στο τέλος θα μείνει λίγο νερό,σχεδόν θα σωθεί.
Tότε,θα προσθέσετε
2 ποτήρια γάλα και θα το αφήσετε μέχρι να πήξει.
Βάζετε  σε μπολάκια και πασπαλίζετε με κανέλλα.
Αν το θέλετε πολύ πηχτό,βάλτε 3 κοφτές κουταλιές της σούπας,άνθος αραβοσίτου ή κορν φλάουρ.

Μπακλαβάς

Υλικά
10 φύλλα κρούστας
300 γρ.καρύδια ψιλοκομμένα,όχι πολύ
1/4 φλυτζάνι του τσαγιού ζάχαρη
1/2 κουτ.σ. κανέλλα
250 γρ.βούτυρο λιωμένο.
Για το σιρόπι
4 ποτήρια νερό
3 ποτήρια ζάχαρη
1 ξύλο κανέλλα
1/2 φλυτζανάκι καφέ κονιάκ

Εκτέλεση

Λιώνουμε το βούτυρο.
Βουτυρώνουμε το ταψί.
Ανακατεύουμε σε λεκάνη,το αμύγδαλο,φρυγανιά,ζάχαρη,κανέλλα.
Στρώνουμε 1 φύλλο στο ταψί,βουτυρώνουμε και πασπαλίζουμε με το μείγμα.
Καλύπτουμε,με το τελευταίο φύλλο.
Συνεχίζουμε,ώσπου να τελειώσουν τα φύλλα,με την ίδια διαδικασία.Χαράζουμε,σε κομμάτια,μέχρι κάτω και βουτυρώνουμε.
Καρφώνουμε από ένα ολόκληρο γαρύφαλλο,σε κάθε κομμάτι.

Δεύτερος τρόπος (ρολά 30 κομμάτια)

Τοποθετούμε το φύλλο σε επιφάνεια και βουτυρώνουμε.
Στρώνουμε,ένα δεύτερο,από πάνω και ρίχνω μ’ ένα κουτάλι,μείγμα ,παράλληλα της στενής πλευράς του φύλλου,αφήνοντας 1,5 εκ.περιθώριο στις άκρες.
Γυρνάμε τις άκρες,προς τα μέσα και τυλίγουμε,σφιχτά και τα 2 φύλλα,σε ρολό.
Τοποθετούμε σε βουτυρωμένο ταψί,χαράζουμε ,μέχρι κάτω,σε κομμάτια και βουτυρώνουμε,τα ρολά απο πάνω.
Ψήνουμε,στους 210 βαθμούς ,για 50 λεπτά,πρέπει να ροδίσει καλά.
Παράλληλα,ετοιμάζουμε το σιρόπι.
Βράζουμε για 10 λεπτά,όλα τα υλικά μαζί.
Σιροπιάζουμε,αμέσως μόλις βγει.
Πρέπει να είναι καλά ψημένο.
Αν το σκεπάσετε θα μείνει μαλακό το φύλλο.
Για τραγανό αφήνουμε το γλυκό ξεσκέπαστο.
Τα ρολά,τα αναποδογυρίζουμε μετά από 20 λεπτά.

Τρίτος τρόπος:

Βουτυρώνουμε,ένα φύλλο,τοποθετούμε,ένα άλλο απο πάνω.
Βάζουμε,μία γεμάτη κουταλιά της σούπας γέμιση και πιάνουμε την γωνία,την γυρίζουμε,πάνω από τη γέμιση,ως τρίγωνο.
Μετά,πιάνουμε,ξανά την άκρη- γωνία και γυρίζουμε από πάνω,από το τρίγωνο,σε κάθε γύρισμα βουτυρώνουμε.
Για μικρά κομμάτια κόβουμε το φύλλο,κατά μήκος.

Φρουτομπακλαβά

Υλικά
για 45 κομμάτια

1/2 κιλό φύλλο κρούστας περίπου 30 φύλλα
250 gr.αμύγδαλα τριμμένα
10 αυγά
2 κούπες φρυγανιά τριμμένη
5 βανίλιες
2 κούπες ζάχαρη
10 φρουί γλασσέ,διάφορα,ψιλοκομμένα (εγώ βάζω:4 νεράτζι φλούδα,2 βερίκοκκο,2 μελιτζανάκι,2 καρυδάκι).

300 γρ. βούτυρο ή μαργαρίνη

Σιρόπι:
7 ποτήρια νερό
6 ποτήρια ζάχαρη
Φλούδα από λεμόνι
1 φλυτζανάκι του καφέ κονιάκ.

Εκτέλεση

Φύλλα,προτιμήστε από ζαχαροπλαστείο,είναι ευκολοδούλευτα και καλής ποιότητας.
Αφήνω τ ‘ αυγά,εκτός ψυγείου,για  2 ώρες.Χωρίζω τ ‘ αυγά σε ασπράδια και κρόκους.Χτυπάω πρώτα ,τα κροκάδια με τη ζάχαρη,ώσπου να ασπρίσουν.
Σε άλλη στεγνή,πλαστική λεκάνη χτυπάω τ’ ασπράδια σε μαρέγκα.
Για να γίνει σφιχτή,προσθέτω λίγες σταγόνες λεμόνι.
Προσθέτω κουταλιά-κουταλιά την μαρέγκα στα κροκάδια,ανακατεύοντας,προσεχτικά.
Προσθέτω,τα υπόλοιπα στερεά υλικά,ανακατεύοντας,πλέον με κουτάλι,για να μην » κάτσουν».
Τα φρουί γλασσέ,τα προσθέτω,στο τέλος.
Αν έχετε,γλυκό του κουταλιού καρύδι,σύκο,μελιτζανάκι,βερίκκοκο ,νεράτζι φλούδα,μπορείτε να αντικαταστήσετε τα  φρουί γλασσέ,θα τα βάλετε να στεγνώσει το σιρόπι σε σουρωτήρι.
Αφού έχουμε λιώσει το βούτυρο,τοποθετούμε σε επιφάνεια διαδοχικά 3 φύλλα,το ένα πάνω στο άλλο, βουτυρώνοντας ανάμεσα.
Στο τρίτο,βάζουμε κουταλιά- κουταλιά το μείγμα, παράλληλα,στην στενή πλευρά του φύλλου,αφήνοντας 1.5 εκ. περιθώριο από τις άκρες.
Διπλώνω,τις άκρες,προς τα μέσα και τυλίγω σφιχτά.
Σε κάθε ρολό,ανακατεύω το μείγμα,πριν το βάλω στα φύλλα.
Επαναλαμβάνω την ίδια διαδικασία,με τα υπόλοιπα φύλλα και τοποθετώ,σε βουτυρωμένο ταψί( της κουζίνας),κατα πλάτος του ταψιού.
Βουτυρώνω με πινέλο,την επιφάνειά τους,χαράζω σε κομμάτια μέχρι κάτω,με κοφτερό μικρό μαχαίρι και ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο,πάνω- κάτω αντίσταση,στους 200 βαθμούς,για 50 λεπτά.
Πρέπει να είναι καλά ψημένα,πριν σιροπιάσω.
10 λεπτά πρίν,ψηθεί το γλυκό,ετοιμάζω το σιρόπι.Βράζω,όλα τα υλικά μαζί,χωρίς ν ‘ ανακατεύω.
Το κονιάκ το προσθέτω,αφού κατεβάσω το σιρόπι.
Σιροπιάζω αμέσως το γλυκό και σκεπάζω.Μετά από μισή ώρα,γυρνάω τα κομμάτια,το πάνω κάτω.
Καυτό γλυκό- καυτό σιρόπι.

Πραγματικά αξίζει τον κόπο!

Μωσαϊκό

Ενα εύκολο γλυκό είναι και το μωσαϊκό.Απλό και νόστιμο.

Υλικά

2 πακέτα μπισκότα πτι-μπερ

1 λιτρο γάλα πλήρες

1/2 φλυτζανάκι του καφέ κονιάκ

5 κουταλιές σούπας κακάο

5 κουταλιές σούπας ,ζάχαρη άχνη

1 πακέτο μαργαρίνη 250 γρ.

Εκτέλεση

Χτυπάμε την άχνη με τη μαργαρίνη και το κακάο.Έπειτα ρίχνουμε το κονιάκ το γάλα,τα μπισκότα σε μικρά κομμάτια και ανακατεύουμε  καλά. Βάζουμε το μείγμα σε μεμβράνη και τυλίγουμε ρολό.

Το αφήνουμε στην κατάψυξη για 3-4 ώρες ,να σκληρύνει.

Κόβουμε σε φέτες -μερίδες.

Αυτό ήταν!Απλό και γρήγορο.

Για καλύτερη γεύση,βράζουμε το γάλα ,με το κακάο και την άχνη.

Αν το βράσουμε,αφήνουμε να κρυώσει ,πριν προσθέσουμε τα υπόλοιπα υλικά.

Εύκολο κέικ

Σήμερα,θα φτιάξουμε ένα κέικ,με υλικά που όλοι έχουμε,στο σπίτι.
Το λάδι,του δίνει μια ιδιαίτερη υφή  και γεύση ,μην διστάσετε.

Υλικά

2 ποτήρια ζάχαρη
1 ποτήρι,αγνό ελαιόλαδο
4 ποτήρια περίπου,αλεύρι για όλες τις χρήσεις
4 κοφτά κουταλάκια του γλυκού baking powder
Ξύσμα από ένα πορτοκάλι
1 ποτήρι γάλα πλήρες
5 αυγά
1/4 κουτ.γλ. αλάτι ψιλό.

Εκτέλεση

Κοσκινίζουμε το αλεύρι.
Χτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη,για 5 λεπτά,σε δυνατή ταχύτητα στο μίξερ.
Προσθέτουμε ένα- ένα τα αυγά.
Μετά από κάθε αυγό,προσθέτουμε μία κοφτή κουταλιά της σούπας αλεύρι.
Ρίχνουμε σιγά-σιγά το γάλα ,το baking ,το ξύσμα ,χτυπώντας.
Προσθέτουμε,σταδιακά το αλεύρι,χαμηλώνοντας την ταχύτητα του μίξερ.
Ίσως,να μην χρειαστεί όλο το αλεύρι,προσθέτουμε,τόσο,ώστε να γίνει ένας σφιχτός χυλός.
Λαδώνουμε την φόρμα και κοσκινίζουμε αλεύρι να πάει παντού.
Αδειάζουμε το μείγμα,μέσα στη φόρμα.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο,στους 160 βαθμούς για 1 ώρα,στην τελευταία σχάρα για 20 λεπτά με αέρα και μετά πάνω – κάτω αντίσταση.
Ποτέ δεν χαμηλώνουμε την θερμοκρασία,τα γλυκά » κάθονται».
Όταν βυθίζουμε μια οδοντογλυφίδα και βγαίνει στεγνή είναι έτοιμο.
Πασπαλίστε με ζάχαρη άχνη ή καλύψτε με γλάσο.

Γλάσσο:

1 κουβερτούρα 125 gr.
2 κουτ.σ.κονιάκ
2 κουτ.σ.γάλα
1 κουτ.σούπας βιτάμ
4 κουτ.σ.ζάχαρη αχνη.
Βάζουμε ένα κατσαρολάκι με νερο,να βράσει και μέσα στο νερό,βάζουμε ένα μικρότερο αλλά,ψηλότερο δοχείο.
Μέσα σ αυτό,σπάμε την κουβερτούρα και προσθέτουμε τα υπόλοιπα,ανακατεύοντας συνέχεια.
Όταν γίνει ένα ομοιογενές μείγμα,είναι έτοιμο.
Για να γλασσάρουμε,αφήνουμε το γλυκό,να κρυώσει καλά.
Επίσης το γλάσο,αφήνουμε να γίνει χλιαρό.

Κέικ με κακάο

Κρατήστε μισό φλυτζάνι από το μείγμα,προσθέστε 4 κουτ.σ. γάλα και 4 κουτ.σ.κακάο.
Χτυπήστε λίγο και προσθέστε στο υπόλοιπο μείγμα,που ρίξατε στην φόρμα,κάνοντας κύματα μ ένα μαχαίρι.

Μπιφτέκια αφράτα στο φούρνο

Τα μπιφτέκια είναι εύκολο και γρήγορο φαγητό.
Υλικά
για 5 μπιφτέκια

1/2 κιλό κιμά ανάμεικτο χοιρινό- μοσχαρίσιο
1 κρεμμύδι μέτριο
2,σκελίδες σκόρδο
4 φύλλα μέντας
Αλάτι 1 κουταλιά της σούπας κοφτή
Πιπέρι,μισό κουταλάκι του γλυκού
1 αυγό
1 κουταλάκι του γλυκού ξύδι
1 ντομάτα μέτρια,αλεσμένη στο μπλέντερ
Μισή φέτα ψωμί μουσκεμένο με γάλα
Ή μισό φλυτζάνι φρυγανιά τριμμένη ανάμεικτη με μισό φλυτζάνι γάλα
Μισό φλυτζάνι μαργαρίνη soft.
2 κουταλιές σούπας κοφτές ρίγανη

Εκτέλεση.

Βάζουμε τον κιμά σε μία μικρή λεκάνη.
Τρίβουμε στο μπλέντερ,πρώτα σκορδο ,κρεμμύδι και την μέντα.
Τα προσθέτουμε στον κιμά.
Έπειτα,προσθέτουμε όλα τα  υπόλοιπα υλικά και ζυμώνουμε καλά.
Το ξύδι και η σόδα,τα κάνουν αφράτα.
Αν βάλουμε πατάτες θα χρειαστούμε 5 μεγάλες.
Τις κόβουμε,σε χοντρές φέτες και έπειτα,στη μέση.
Τις αλατίζουμε,αφού,τις έχουμε πλύνει,με 1 κοφτή κουταλιά σούπας αλάτι.
Βάζουμε τις πατάτες,στο ταψί με μισό ποτήρι νερό .
Πλάθουμε,στρογγυλά μεγάλα μπιφτέκια,όσο το χέρι μας,μετά μαζεύουν.
Τοποθετούμε πάνω απο τις πατάτες.
Ρίχνουμε ενα φλυτζάνι ελαιόλαδο και πασπαλίζουμε με πιπέρι και 2 κουτ.σ.ρίγανη.
Ψήνουμε στην μεσσαία σχάρα του φούρνου για 45 λεπτά,στους 210 βαθμούς.
Όταν ροδίσουν,από τη μια πλευρά,γυρνάμε από την άλλη.
Η ρίγανη,ενισχύει την γεύση τους.
Βάλτε,στα μισά του ψησίματος,για να μην πικρίζει.

Αρνάκι καπαμά.

Το αρνάκι,όπως και να το μαγειρέψετε είναι τέλειο.
Αν είναι του γάλακτος,συνίσταται για καπαμά.

Υλικά.

11/2 κιλό ,περίπου (6 μεζέδια) αρνάκι γάλακτος
1 μέτριο κρεμμύδι
6 κοφτές κουταλιές σούπας αλεύρι
1/4 κούπας ελαιόλαδο
1 κοφτή κουταλιά σούπας αλάτι ημίχονδρο
1/2 κουτ.γλ. πιπέρι μαύρο

Χυμό από μισό λεμόνι
1 αυγό

Εκτέλεση

Πλένουμε,καλά το κρέας.
Σε αντικολλητικό τηγάνι,βάζουμε το λάδι και σωτάρουμε το κρέας και από τις δύο πλευρές.
Βάζουμε το κρέας,σε μεγάλη κατσαρόλα.
Στο ίδιο λάδι προσθέτουμε το τριμμένο κρεμμύδι και το αλεύρι και ανακατεύουμε με ξύλινη σπάτουλα,ώσπου να χρυσίσει λίγο.
Ρίχνουμε νερό στην κατσαρόλα 4 δάχτυλα,πιο πάνω από το κρέας και το  βάζουμε να βράσει.
Όταν πάρει βρασμό,ρίχνουμε το κρεμμύδι με το αλεύρι και
ανακατεύουμε.
Έτσι το αλεύρι,δεν κάθεται και διαλύεται στο νερό. Προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι.
Χαμηλώνουμε την φωτιά και βράζουμε για 1 ώρα.
Προσοχή! Δεν κλείνουμε καλά το καπάκι,το βάζουμε λοξά,ώστε να φεύγει ο ατμός,γιατί ο καπαμάς φουσκώνει και χύνεται.
Ανακατεύουμε αραιά,με ξύλινη σπάτουλα ή κουνώντας την κατσαρόλα.
Μόλις το βγάλουμε,γεμίζουμε ένα γυάλινο,βαθύ πιάτο, ζωμό.
Σ’ ένα άλλο χτυπάμε το ασπράδι με το λεμόνι.Όταν ασπρίσει προσθέτουμε και το κροκάδι,συνεχίζοντας το χτύπημα,ώσπου να διαλυθεί.
Προσθέτουμε το αυγολέμονο,σχεδόν σταγόνα- σταγόνα στο πιάτο με το ζωμό,ανακατεύοντας καλά.

Έπειτα αδειάζουμε λίγο- λίγο το ζωμό στην κατσαρόλα,(δεν βιαζόμαστε) και ανακατεύουμε,κουνώντας την.

Ρίχνουμε λίγο αυγολέμονο και ανακατεύουμε,συνεχίζοντας,ώσπου να τελειώσει.
Ετσι,δεν θα κόψει,δεν θα πήξει το ασπράδι.

Κρέας χοιρινό με τραχανά

Υλικά
5 μερίδες
1200 γρ,κρέας χοιρινό ντόπιο
200 gr.  τραχανά
1 κρεμμύδι μέτριο
1 σκελίδα σκόρδο(προαιρετικά)
1 κοφτή κουταλιά,σούπας πελτέ ντομάτας,διπλής συμπυκνώσεως
1 κουταλιά σούπας αλάτι
ημίχονδρο(κανονίστε το αλάτι,ανάλογα με το πόσο αλατισμένος ο τραχανάς.
Πιπέρι ,μισό κουταλάκι του γλυκού.
Μισή ντομάτα,αλεσμένη στο μπλέντερ
Εκτέλεση
Πλένουμε καλά το κρέας και το κόβουμε σε κομμάτια.
Αν θέλετε ,δυνατή γεύση,το σωτάρετε,ελαφρά,σε αντικολλητικό τηγάνι .
Έπειτα,σωτάρετε το κρεμμύδι,ώσπου να μαραθεί,προσθέστε τον πελτέ και την ντομάτα.
Βάζετε όλα τα υλικά,να βράσουν με νερό,3 δάχτυλα πιο πάνω από το κρέας.
Αν είναι από μεγάλο σφάγιο,βράζουμε για μισή με μία ώρα,ανάλογα την χύτρα.
Όταν βράσει το κρέας,το βγάζετε με τρυπητή και προσθέτετε τον τραχανά,αφού βράζει το νερο- ζωμός.
Αν το νερό έχει σωθεί,προσθέστε κι αλλο.
Πέντε λεπτά πριν βράσει,προσθέστε ξανά το κρέας.
Ανακατεύετε συχνά,γιατί ο τραχανάς,κολλάει.
Όταν βράσει θα έχει πήξει λίγο.
Πριν το σβήσετε πρέπει να έχει νερό,να μην είναι πηχτός ο τραχανάς,γιατί μετά πήζει κι άλλο.
Πρέπει να είναι σαν αραιός χυλός.
Μπορείτε ,αν βιάζεστε,να βάλετε το κρέας,με το νερό,να το ξαφρίσετε και τα υπόλοιπα,όλα μαζί,χωρίς σωτάρισμα( ο τραχανάς στο τέλος).

Τηγανητές πατάτες

Τα εύκολα φαγητά είναι το πρώτο σκαλί,για τις νέες μαγείρισσες- μάγειρες.
Καθαρίζουμε τις πατάτες,για ένα άτομο,μία μερίδα,φτάνει μια μεγάλη πατάτα.
Βγάζουμε τη φλούδα,με τον ειδικό αποφλοιωτή,ή μ  ‘ ένα μαχαιράκι φρούτου.
Προσέχουμε,να μην βγάλουμε και την » ψίχα» της πατάτα.
Πλένουμε καλά και με το μαχαίρι της κουζίνας ,κόβουμε τις πατάτες,πρώτα σε φέτες περίπου ένα εκατοστό ,(όσο ένα δάχτυλο  ) κατά μήκος,δηλαδή παράλληλα με το μάκρος της.
Έτσι,οι πατάτες δεν διαλύονται.
Έπειτα κόβουμε,τις φέτες,πάλι κατά μήκος 1-1.5 εκ.
Ρίχνουμε  1 κουταλάκι κοφτό του γλυκού,ψιλό αλάτι και ανακατεύουμε καλά.
Βάζουμε σε αντικολλητικό τηγάνι μπόλικο λάδι και το αφήνουμε να κάψει,σε δυνατή φωτιά.
Ρίχνουμε μία πατάτα,για δοκιμή κι αν το λάδι βράζει γύρω της,ρίχνουμε και τις άλλες.
Αφήνουμε να κάνουν λίγη κρούστα και ανακατεύουμε ελαφρά,να έρθουν οι πάνω – κάτω.
Προσοχή!Δεν ανακατεύουμε συνέχεια κι απότομα.
Οι πατάτες,θα γίνουν ένα σώμα.
Όταν ροδίσουν ή χρυσίσουν ομοιόμορφα,βγάλτε τες με τρυπητή κουτάλα,
Στρώστε χαρτί κουζίνας,για να τραβήξει το λάδι.
Για να γίνουν ελαφριές χρησιμοποιήστε καλαμποκέλαιο.
Αλλά με το ελαιόλαδο γίνονται νόστιμες και υγιεινές.
Διαλέξτε πατάτες καλής ποιότητας, ελληνικές,είναι λεπτόφλουδες και ανοιχτόχρωμες.α
Παίζει ρόλο η ποιότητα στηκ γεύση και την τελική εμφάνιση.
Οι φθηνές διαλύονται .

Πατσάς

Ο πατσάς ,γίνεται από ,τα πόδια ,την κοιλιά του σφάγιου,δηλαδή ό,τι «πετάμε» απο το σφάγιο.
Και το κεφάλι γίνεται.
Έχουν λίγο μπελά στο καθάρισμα και μυρίζει όλο το σπίτι.
Το ξύδι θα σας σώσει.
Για το καθάρισμα, χρησιμοποιούμε καθαρό μπικ ξυρίσματος ,ζεστό νερό και σόδα.
Τα βάζουμε σε μία λεκάνη με ζεστό νερό και σόδα και τα «μαδάμε» πολύ σχολαστικά.
Ξεπλένουμε καλά.
Οι κοιλιές πρέπει να είναι πάρα πολύ καλά πλυμένες.
Αφού τα καθαρίσουμε τα βάζουμε όλοκληρα να βράσουν.
Για 5 άτομα
,θα βάλετε τα πόδια χαράζοντάς τα στο κόκκαλο και την κοιλιά(,αν είναι από μεγάλο).
1  γεμάτη κουταλιά  σούπας,αλάτι ημίχονδρο και μισό κουτ.γλ.πιπέρι,(πικάντικα).

Bάζουμε στη φωτιά  τα πόδια και την κοιλιά,ολόκληρα,με μπόλικο νερό,αλάτι και πιπέρι.
Αν είναι από μεγάλο σφάγιο,τα βράζουμε για 1 ώρα,σε χύτρα ταχύτητος.
Αν είναι από μικρό θα τα χρειαστούμε απο 3 σφάγια.
Αφήνουμε να κρυώσουν και τα κόβουμε σε μικρά κομμάτια,στο ξύλο κοπής.
Βάζουμε ξανά στη φωτιά προσθέτοντας 4 μεγάλες σκελίδες σκόρδο ,κομμένο σε δοντάκια.
Ξαναβράζουμε ,χωρίς ν ασφαλίσουμε την χύτρα.
Προσθέτουμε 1/4 φλυτζάνι του τσαγιού ξύδι και βράζουμε ώσπου να δέσει λίγο.
Μερικοί,τα αυγοκόβουν,αλλά δεν ταιριάζουν,κατα τη γνώμη μου , με το λεμόνι.
Σερβίρονται αμέσως.
Καλή όρεξη και καλή δύναμη με το καθάρισμα.

Γίδα βραστή

Η γίδα βραστή,είναι πολύ εύκολο και απλό φαγητό.
11/2 κιλό κρέας γίδινο
2 καρότα
1 κρεμμύδι
Λίγο σέλινο
5 πατάτες μεγάλες
1 κουτ.σούπας αλάτι ημίχονδρο
1/2 κουτ.γλυκού πιπέρι μαύρο
Χυμό μισού λεμονιού
Εκτέλεση
Βάζουμε το κρέας στη φωτιά,με 2 λίτρα νερό,αφού το έχουμε πλύνει καλά και τεμαχίσει σε μερίδες.
Αφαιρούμε τον αφρό,μ’ένα κουτάλι.
Προσθέτουμε το κομμένο κρεμμύδι,το σέλινο και τα καρότα σε φέτες,αλάτι και πιπέρι.
Βράζουμε για μισή ώρα σε χύτρα ταχύτητος.
Προσθέτουμε τις πατάτες(κομμένες) και συνεχίζουμε το βράσιμο,ώσπου να δέσει ελαφρά.
Στη χύτρα άλλα 10 λεπτά.
Αν δεν έχει νερό προσθέτουμε ,ώσπου να καλυφθεί το φαγητό.
Οι νέες χύτρες,απαιτούν το μισό νερό και λιγότερη ώρα στο βράσιμο.
Αν το κρέας,δεν έχει λίπος,προσθέστε από την αρχή 1/2 φλυτζάνι μαργαρίνη.

Κοτόπουλο κοκκινιστό.

Το κοκκινιστό είναι ένα φαγητό,που προτείνω ανεπιφύλακτα,όταν έχετε επισκέψεις(και όχι μόνο).
Το αρνάκι,είναι η αποθέωση στο κοκκινιστό.
Και το μοσχάρι γίνεται,το πρόβειο κρέας…αλλά σαν γεύση προτείνω αρνί ή κοτόπουλο,το ντόπιο ,γίνεται ακόμα πιο νόστιμο.
Τα ίδια υλικά και διαδικασία,κάνουμε και με ό,τι άλλο κρέας,προτιμήσουμε.

Υλικά

(Για 7 μερίδες)

1 κοτόπουλο
1 μεγάλο κρεμμύδι
Ή 2 κρεμμύδια μέτρια
2 σκελίδες σκόρδο
1 κοφτή κουταλιά σούπας,αλάτι ημίχονδρο
1 μεγάλη ώριμη ντομάτα,(2 κούπες αλεσμένη)
1/2 κουταλάκι γλυκού πιπέρι(ή 1/4,αν δεν σας αρέσει , πικάντικο)
1 κοφτή κουτ.σ. πελτέ,διπλής συμπυκνώσεως
1/2 φλυτζάνι τσαγιού ελαιόλαδο
Εκτέλεση
Πλένουμε καλά και τεμαχίζουμε το κοτόπουλο,σε μερίδες.
Βάζουμε το λάδι,σε αντικολλητικό τηγάνι να κάψει ελαφρώς και σοτάρουμε το κοτόπουλο.
Παράλληλα κόβουμε το κρεμμυδι ,σκόρδο και πολτοποιούμε την ντομάτα,στο μπλέντερ( και το κρεμμύδι,στο μπλέντερ το κόβω,με 5 δευτερόλεπτα χτύπημα,είναι έτοιμο).

Όταν ροδίσει κι από τις δυο πλευρές( αφού το γυρίσουμε),
τοποθετούμε τις μερίδες,σε μεγάλη κατσαρόλα,με βαρύ πάτο.
Ρίχνουμε το κρεμμύδι στο τηγάνι και σοτάρουμε ελαφρά.
Προσθέτουμε,τον πελτέ,ανακατεύοντας και μετά την ντομάτα.
Ρίχνουμε και τα υπόλοιπα στην κατσαρόλα  συν αλάτι και πιπέρι. Προσθέτουμε νερό τόσο ώστε,να καλυφτούν τα μεζέδια μέχρι πάνω.
Αφού,πάρει  βράση,χαμηλώνουμε την φωτιά( σε μέτρια).
Βράζουμε ,για 1 ώρα περίπου,
Αν έχει νερό,αφήστε να δέσει η σάλτσα.
Προσοχή!Το κοκκινιστό,»αρπάζει» εύκολα.
Η χαμηλή φωτιά,θα σας σώσει.
Για να μην είστε,όλη την ώρα πάνω από την κατσαρόλα,προσθέστε επιπλέον,ένα ποτήρι νερό.
Για να μην χαλάσει η εμφάνιση,ανακατεύουμε,μόνο κουνώντας την κατσαρόλα.
Σερβίρεται,με πατάτες τηγανητές,ρύζι σουρωτό,πουρέ πατάτας.

Μακαρονόπιτα

Υλικά:

για το ταψί της κουζίνας

1 δόση φύλλα για πίτα  (4 μεγάλα:1 φλυτζάνι μέτριο του τσαγιού νερό χλιαρό-1μισυ κουτ. γλ.αλάτι ψιλό-2 κουτ.σ.λάδι -αλεύρι όσο παρει,περίπου 500-700 γρ.)

ή 8 φύλλα κρόυστας

ή 6 χωριάτικα φύλλα (του εμπορίου)

1 φλυτζάνι τσαγιού λάδι ή μαργαρίνη

Για την γέμιση:

1 πακέτο μακαρόνια Νο 3 ή Νο 5
1/2 φλυτζάνι του τσαγιού,σιμιγδάλι ψιλό
1 φλυτζάνι του τσαγιού γάλα
5 αυγά
150 γρ.φέτα,τριμμένη με το χέρι

1/2 φλυτζάνι του τσαγιού μαργαρίνη

Εκτέλεση

Ετοιμάζουμε την ζύμη για τα φύλλα(δες φύλλα για πίτα).

Αφήνουμε 5′ να ξεκουραστεί.

Παράλληλα  βάζουμε νερό να βράσει,για τα μακαρόνια.

Οταν κοχλάζει ,τα ρίχνουμε μέσα και τα μισοβράζουμε,πρέπει νᨻ κρατάνε» αρκετά ,για να μη λασπώσουν.

Τα σουρώνουμε και προσθέτουμε το βιτάμ.

Βουτυρώνουμε το ταψί και στρώνουμε τα μισά φύλλα,λαδώνοντας ανάμεσα.Αφήνουμε να κρυώσουν και προσθέτουμε,τα χτυπημένα αυγά,το σιμιγδάλι,το γάλα ,ανακατεύουμε,τέλος προσθέτουμε ,την φέτα.

Στρώνουμε τα μακαρόνια,πάνω από τα φύλλα και σκεπάζουμε,με τα υπόλοιπα,κόβουμε το περίσσευμα και κολλάμε τις άκρες μεταξύ τους.Γυρνάμε προς τα μέσα.

Απλώνουμε παντού ένα φλυτζάνι λάδι η βιτάμ(αν βάλετε έτοιμο χωριάτικο φύλλο,απλώστε 1/4 φλυτζάνι λάδι ,έχει μόνο του).

Ψήνουμε,σε προθερμασμένο φούρνο,στους 210 βαθμούς πάνω -κάτω αντίσταση για 1 ώρα.

Αν χρησιμοποιήσετε χειροποίητο φύλλο σκεπάζουμε για 10′ μολις  βγεί από το φούρνο.

Λαχανόπιτα ( με βρώσιμα,άγρια χόρτα).

Τα άγρια λάχανα ,τα χωρίζουμε σε 2 κατηγορίες:τα «βραστερά» και τα «πιτερά».

Για πίτα ,κατάλληλα,είναι οι παπαρούνες,οι μοσχοπαπαδιές,τα λάπατα,χειροβότανα( ή χοιροβότανα,δεν γνωρίζω την ετυμολογία της ονομασίας),αλλά μπορούμε να προσθέσουμε και ραδίκια,ζόχια αλλά πολύ λίγα,γιατί πικρίζει η πίτα.

Επίσης για αρωματικό,προσθέτουμε μάραθο,ταιριάζει  σ αυτήν την πίτα.

Το μάραθο,είναι άγριο,(φυτρώνει μόνο του), αρωματικό, μοιάζει με άνιθο,στην εμφάνιση αλλά έχει πολύ πιο έντονο άρωμα  που θυμίζει,ούζο.

Υλικά:

Για τα φύλλα:

1 φλυτζάνι του τσαγιού χλιαρό νερό.

1 1/2 κουτ.γλ.αλάτι ψιλό.

2 κουτ.σ.ελαιόλαδο.

Αλεύρι (όσο πάρει),για όλες τις χρήσεις

Για το λάδωμα των φύλλων:

1 φλυτζάνι μέτριο του τσαγιού,ελαιόλαδο.

Για την γέμιση:

700 γρ.λάχανα διάφορα,καυκαλήθρες,μοσχοπαπαδιές,παπαρούνες,λάπατα.

300 γρ.πικρά λάχανα,ραδίκια,σκουλίμπρια,προζυμάκια.

Τα βάζουμε όταν δεν φτάνουν τα » γλυκά » λάχανα( δεν  βρίσκουμε συχνά στην αγορά).

Τα πικρά,λάχανα μπορείτε να τα αντικαταστήσετε με  300 σπανάκι,σέσκουλο κ.λ.π.

Αρωματικά:1 ματσάκι μάραθο ή άνηθο

3-4 κρεμμυδάκια φρέσκα

2 σκορδάκια φρέσκα

200 γρ.φέτα τριμμένη

5 αυγά

1/2 φλυτζ.τσαγιού σιμιγδάλι ψιλό

1/2 φλυτζ.τσαγιού ελαιόλαδο.

Εκτέλεση:

Ακολουθούμε την ίδια διαδικασία με την σπανακόπιτα(δές σπανακόπιτα).

Πλένουμε,κόβουμε τα λάχανα,τα τρίβουμε με το αλάτι.

Ετοιμάζουμε την ζύμη για τα φύλλα.
(δες , φύλλα για πίτα).
Αφήνουμε 5 λεπτά,να ξεκουραστεί και ανοίγουμε όλα τα φύλλα.

Χτυπάμε τα αυγά και τα προσθέτουμε στην λεκάνη με τα λάχανα,προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά της γέμισης,ανακατεύοντας καλά.

Στρώνουμε τα 2( λαδώνοντας ανάμεσα ) φύλλα στο λαδωμένο γύρισμα(=ρηχό ταψι).

Στρώνουμε την γέμιση,πατώντας ελαφρά.

Σκεπάζουμε με τα άλλα 2 φύλλα,κόβουμε το περίσσευμα,με την βοήθεια του πλάστη και γυρνάμε τις κολλημένες άκρες προς τα μέσα.

Ψήνουμε στους 210 βαθμούς,πάνω – κάτω αντίσταση για μισή ώρα.

Με την βοήθεια της πλαστήρας,αναποδογυρίζουμε,με γρήγορη,απότομη κίνηση,πάνω σ’ αυτή.

«Αδειάζουμε» την πίτα στο ταψί και ψήνουμε για άλλη μισή ώρα.

Νηστήσιμη λαχανόπιτα:

Τα ιδια παραπάνω υλικά.

Αφαιρούμε τ ‘ αυγά και την φέτα και προσθέτουμε 1 φλυτζάνι μουλιασμένο ρύζι γλασέ .

Φύλλα για πίτα

Σπανακόπιτα

Υλικά:
Για τα φύλλα:

1 μέτριο φλυτζάνι του τσαγιού ,χλιαρό νερό
1 – 1 1/2 κουτ.γλ.αλάτι ψιλό (μέτριου μεγέθους μικρό κουταλάκι)
2 κουτ .σούπας  λάδι.
Αλευρι για όλες τις χρήσεις( όσο πάρει).

1 φλυτζάνι λάδι,για την επάλειψη των φύλλων

Για την γέμιση:

800 gr. σπανάκια
200 gr. σέσκουλα
3-4 κρεμμυδάκια φρέσκα
2 σκόρδάκια φρέσκα
1 ματσάκι άνιθο
Μισό ματσάκι μαϊντανό
1 πράσο μέτριο
1  κουτ.γλ, αλάτι ημίχονδρο.
5 αυγά
1/2 μέτριο φλυτζάνι τσαγιού ελαιόλαδο
1/2 φλυτζάνι τσαγιού σιμιγδάλι ψιλο
φέτα τριμμένη με το χέρι περίπου 100 -150 γρ.

Εκτέλεση:
Πλένουμε σχολαστικά ,τα λάχανα.
Αφαιρούμε ,περίπου 4 εκ. πάνω απο τη ρίζα.
Πάνω σε μία λεκάνη,τοποθετούμε το ξύλο κοπής και κόβουμε τα λάχανα.
Έπειτα και τα μυρωδικά.
Ρίχνουμε ένα εως ενάμισυ κουτ.γλυκού (ανάλογα με τη φέτα αν είναι αρμυρή) αλάτι ημίχονδρο και τρίβουμε τα λάχανα,να βγάλουν τα υγρά τους.
Ετοιμάζουμε τα φύλλα.
Τοποθετούμε τα 2 σε λαδωμένο ταψί,λαδώνοντας ανάμεσα.
Όταν έχουμε όλα τα φύλλα έτοιμα,χτυπάμε τα αυγά και τα προσθέτουμε,στη λεκάνη,με τα λάχανα.
Προσθέτουμε,το σιμιγδάλι,την μισή κούπα ελαιόλαδο και την φέτα.
Ανακατεύουμε,καλά να πάνε παντού,όλα τα υλικά.
Στρώνουμε τα λάχανα στην πίτα,σταδιακά,πιέζοντας ελαφρά.
Σκεπάζουμε με τα άλλα 2 φύλλα( λαδωμένα ανάμεσα) και κόβουμε το περίσσευμα.
Κολλάμε,τα πάνω με τα κάτω φύλλα τσιμπώντας τα με λίγο νερό.
Γυρνάμε τις άκρες,προς τα μέσα.
Ρίχνουμε από πάνω 1 μέτριο φλυτζάνι τσαγιού λάδι και απλώνουμε παντού με πινέλο.
Ψήνουμε στους 210 βαθμούς για 1 ώρα,πάνω-κάτω αντίσταση.
Αν θέλετε,μισή ώρα μετά το φούρνισμα,αναποδογυρίζετε την πίτα,με τη βοήθεια επιφάνειας(πλαστήρα)  και συνεχίζετε το ψήσιμο.
Μόλις βγεί,από το φούρνο,σκεπάζουμε για 10 λεπτά.Έτσι,δεν θα χαλάσουν τα φύλλα.

Με ροκίσιο αλεύρι–Βάζουμε τα ίδια υλικά αλλά προσθέτουμε 1/2 ποτήρι καλαμποκάλευρο

Τα μαθητικά μας χρόνια.

Πέρασε καιρός…αλλά μοιάζει,σαν να ήταν χθές.
Τα μαθητικά τα χρόνια!
Χρόνια ανέμελα…αξέχαστα!
Υπάρχει κανείς,που μπορεί να ξεχάσει τα μαθητικά χρόνια;
Την αγωνία για τα αποτελέσματα των διαγωνισμάτων, τα λευκώματα…τις αφιερώσεις σε τοπικούς σταθμούς…τις δυνατές φιλίες…τα πρώτα ερωτικά καρδιοχτύπια…τις επαναστάσεις μας,απέναντι στο » σύστημα»
(,τις οποίες,τελικά,»την πλήρωναν «,οι οικογένειες μας!)
Πιστεύαμε,οτι μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο,να τον κάνουμε καλύτερο.
Υποσχεθήκαμε,οτι ποτέ δεν θα γίνουμε γρανάζια του συστήματος,θα είμαστε εμείς…ποτέ δεν θα γινόμασταν » κουρδιστά ανθρωπάκια».
Η ορμή της νιότης…πρώτα αποφασίζαμε και κατόπιν σκεφτόμασταν.
Νιώθαμε πανίσχυροι,οτι είχαμε την δύναμη,να κάνουμε σχεδόν τα πάντα!
Για έναν καλύτερο κόσμο!
Όνειρα!Πόσα όνειρα κάναμε!Για το μέλλον μας,για τον κόσμο,για την αγάπη!
Αλληλοϋποσχεθήκαμε,αιώνια αγάπη,παντοτινή φιλία,σχεδόν όλοι μας!
Οι φιλίες,τότε ήταν αγνές!
Όλα ήταν όμορφα σε κείνη την ηλικία,αλλά οι ανησυχίες μας και οι προβληματισμοί μας,δεν μας άφηναν να το δούμε.
Το σχολείο τελειώνει και η προσγείωση στην,πραγματικότητα,απότομη!
Προτεραιότητα μας,η εύρεση εργασίας,( γι αυτούς,που σπούδασαν,η στιγμή αυτή,ήρθε αργότερα).
Για τα κορίτσια του τόπου μας,άρχισε μια πλύση εγκεφάλου,σχετικά με τον γάμο.
Το τί επιχειρήματα χρησιμοποίησαν,για να μας πείσουν,οτι  ο γάμος,είναι ο προορισμός του ανθρώπου ,υπερτονίζοντας τις θετικές πλευρές του,( βέβαια,τις αρνητικές ,τις ανακαλύψαμε,κατόπιν εορτής).
Αλλοι σπούδασαν,έκαναν καριέρα,άλλοι αυτοδημιουργήθηκαν,παντρεύτηκαν,απέκτησαν παιδιά,δημιούργησαν ευτυχισμένες οικογένειες!(αυτός ειναι ο σκοπός του ανθρώπου άλλωστε).
Μερικοί,επέλεξαν το δρόμο της επιτυχίας,με συνοδό …την μοναξιά!
Τα όνειρα που κάναμε τότε ξεχάστηκαν!
Τα θάψαμε σε μιαν άκρη του μυαλού μας,αναγκαστικά,εξαιτίας του αγώνα για επιβίωση!
Οι επανάστασεις, αναβλήθηκαν… γι αργότερα .
Προέχει ο συνεχής καθημερινός αγώνας,για την πλήρωση των υποχρεώσεων.
Οι παντοτινές,ισχυρές φιλίες…χάθηκαν.
Πόσοι απο μας,κρατάμε στενή επαφή,με τους τότε κολλητούς μας;
Ο καθένας,πήρε το δικό του δρόμο και οι υποχρεώσεις μας,μας ανάγκασαν να ξεκόψουμε.
Τώρα ο καθένας αγωνίζεται,ξεχωριστά,για την δουλειά του και την οικογένειά του.
Και τα όνειρα;
Πόσοι απο μάς ,κατάφεραν να ακολουθήσουν,το επάγγελμα που ονειρεύονταν;
Σχεδόν,κανείς.
Ονειρευόταν τότε, κανείς,να γίνει υπάλληλος(δημόσιος ή ιδιωτικός),καθαρίστρια,σερβιτόρος,ή οτιδήποτε άλλο απο αυτό που του άρεσε;
Δεν θεωρώ ντροπή η κατώτερο κάποιο επάγγελμα,(αντίθετα,η αεργία είναι ντροπή,)αλλά πολλοί, ακολούθησαν αναγκαστικά κάποια επαγγέλματα ,κάτοχοι πτυχίων,που  χρησιμεύουν στο να διακοσμούν τον τοίχο του σπιτιού τους.
Το άκρον άωτον,σ ‘ αυτό το ζήτημα,είναι  οτι,ενώ υπερπληρείς , όλα τα προσόντα για κάποια θέση εργασίας,αυτή να καταλαμβάνεται από κάποιον άσχετο(η αξιοκρατία,στην χώρα μας).
Κι έτσι,χωρίς να το καταλάβουμε ,γίναμε μέρος του » συστήματος».
Γρανάζια!
Ακυρώσαμε τις επαναστάσεις,ξεχάσαμε τις φιλίες,αφήσαμε ανεκπλήρωτα τα όνειρά  μας!
Προέχουν άλλα πράγματα…
οι υποχρεώσεις μας!

Ξηρόμερο ένας τόπος …με όνομα

Το Ξηρόμερο είναι ξακουστό σε όλους.
Ένας τόπος με μεγάλη ιστορία.
Ένας τόπος που συνδυάζει βουνό και θάλασσα.
Οι ομορφιές του απερίγραπτες.
Οι παραθαλάσσιες περιοχές του Αστακός,Πάλαιρος,Μύτικας,Βόνιτσα,αγκαλιάζονται από τα κρυστάλλινα ,γαλαζοπράσινα νερά του Ιονίου,δημιουργώντας μαγικά τοπία!
Όπως και τα Ακαρνανικά όρη,για τους λάτρεις του βουνού,το Μοναστηράκι,ένα χωριό χτισμένο σε υψόμετρο,με απερίγραπτη ομορφιά.
Το ποτάμι που διαρρέει το χωριό,προσθέτει εκτός απο ομορφιά,απέραντη δροσιά το καλοκαίρι,κάτω από τον ίσκιο των πλατανιών.
Ο καύσωνας,δεν αγγίζει το Μοναστηράκι.
Δυστυχώς ,το Ξηρόμερο,δεν φημίζεται μόνο για τις ομορφιές του και την φιλοξενία του.
Η κακοφημία του,είναι αυτή που στιγματίζει τους Ξηρομερίτες.
Όταν λές ότι κατάγεσαι από Ξηρόμερο σε κοιτάνε απαξιωτικά!
Αναγγέλοντας το Ξηρόμερο,ως τόπο διαμονής ή καταγωγής σου,η αμηχανία σου είναι αυτή που ακολουθεί ,την αντίδρασή τους.
Ένας φόβος διακρίνεται στην ματιά τους.
Παρά τις προσπάθειες που κάνεις,να τους πείσεις οτι δεν είμαστε όλοι έτσι,δεν καταφέρνεις τίποτα.
Η προκατάληψη,που έχουν για μας,δεν αφήνει περιθώρια εξηγήσεων.
Η κακή φήμη ξεκίνησε από τον Αετό,όπου ένας «εμφύλιος» είχε ξεσπάσει στο χωριό και το χώρισε σε δύο παρατάξεις:στους φονιάδες και στις οικογένειες των θυμάτων – των σκοτωμένων.
Σχεδόν οι περισσότερες οικογένειες του χωριού,είχαν μια βεντέτα,με κάποια άλλη.
Μέχρι δύο νεκροταφεία,είχε το χωριό.Το ένα να για τους «φονιάδες» και τις οικογένειες αυτών και το άλλο για τους «σκοτωμένους «και τους δικούς των.
Ακολούθησε η Τρύφος,η Κατούνα,η Κωνοπίνα.
Αλλά κακή φήμη μας δίνουν και η οπλοκατοχή,ίσως και εμπόριο όπλων ,και η διακίνηση ναρκωτικών.
Η αστυνομική Ασφάλεια,δεν λείπει από τα χωριά μας.
Το αστυνομικό δελτίο ,πλούσιο με τέτοιες ειδήσεις από την περιοχή μας.
Δεν είμαστε όμως …όλοι…εγκληματίες.
Δεν έχουν όλα τα σπίτια όπλα.
Δεν είναι όλο το Ξηρόμερο έμποροι,ή διακινητές ναρκωτικών.
Τα λάθη μερικών τα πληρώνουμε όλοι.
Στιγματιζόμαστε όλοι .
Είμαστε,όπως και οι άλλοι.
Όπως και στις άλλες περιοχές της χώρας,υπάρχουν καλοί και κακοί,έτσι είμαστε και μείς.
Αλλά εμείς έχουμε το όνομα.
Άνθρωποι  άλλων πόλεων,αναγγέλοντας την είδηση μελλοντικής  εργασίας  τους, στην περιοχή μας,άκουσαν, ανατριχιαστικές  περιγραφές και χαρακτηρισμούς για τους Ξηρομερίτες.
Στην πορεία,κατα την διαμονή τους ή κατά την διάρκεια της εργασίας τους,στα μέρη μας,διαπίστωσαν,οτι  όχι μόνο,δεν ισχύουν όσα τους περιέγραψαν( για τους Ξηρομερίτες),αλλά συνάντησαν ανθρώπους φιλήσυχους,τίμιους και αρκετά φιλόξενους. 
Έχουν καταγραφεί περιστατικά διακίνησης ναρκωτικών,όπλων ,ή φόνων στην περιοχή μας.
Αλλά είναι περιστατικά,όχι η γενική κατάσταση της περιοχής μας.
Δεν σκύβω το κεφάλι,με όσα ακούω για την περιοχή μας.
Δίνω έμφαση  στα καλά του τόπου μου: την φιλοξενία του,τις ομορφιές του,την αξία των ανθρώπων.
Κανείς,δεν θα με κάνει να νιώσω ντροπή ,για τον τόπο καταγωγής μου!
Αντίθετα!
Είμαι περήφανη που είμαι Ξηρομερίτισσα!

Γαλατόπιτα με φύλλα

Υλικά
Για το ταψί της κουζίνας
Μια δόση ζύμη για φύλλα (βλ.φύλλα για πίτα)
Ή
8 φύλλα κρούστας
Ή
6 φύλλα χωριάτικα( του εμπορίου
Για την γέμιση

1300 ml γάλα πλήρες
1 και 1/4 μέτριο φλυτζάνι τσαγιού ,σιμιγδάλι ψιλό
1 και 1/4 φλυτζάνι τσαγιού ζάχαρη
1 βανίλια
7 αυγά 2 κουτ.γλυκού αλάτι
1/4 φλυτζάνι μαργαρίνη

1 φλυτζάνι λάδι για τα φύλλα.
Αν επιλέξετε χωριάτικο φύλλο του εμπορίου,δεν θα βάλετε τόσο λάδι από πάνω αλλά ίσα- ίσα να καλυφθεί,απλή επάλειψη.

Επίσης ,για πιό έντονη γέυση,βάζουμε 1/4 φλυτζ.τσαγιού. αραβοσιτάλευρο (κίτρινο),αφαιρώντας 1/4 απο το σιμιγδάλι.

Εκτέλεση

Ετοιμάζουμε την ζύμη για τα φύλλα,αν επιλέξουμε χειροποίητα,αφήνουμε 5 λεπτά να ξεκουραστεί και ανοίγουμε ένα – ένα.
Παράλληλα,ετοιμάζουμε την γέμιση.
Σε κατσαρόλα βάζουμε το γάλα,το σιμιγδάλι,την ζάχαρη και το αλάτι,ανακατεύοντας συνέχεια,σε δυνατή φωτιά.
Όταν αρχίσει να πήζει και να κάνει τον πρώτο κοχλασμό,κατεβάζουμε απο την φωτιά.
Προσθέτουμε την μαργαρίνη και την βανίλια ,ανακατεύοντας.
Όταν κρυώσει προσθέτουμε τα χτυπημένα  αυγά.
Ανακατεύουμε καλά.
Στρώνουμε τα μισά φύλλα απο κάτω,λαδώνοντας ανάμεσα.
Προσθέτουμε το μείγμα και απλώνουμε ομοιόμορφα.
Σκεπάζουμε με τα υπόλοιπα φύλλα,λαδώνοντας ανάμεσα.
Ρίχνουμε 3/4 φλυτζ.τσαγιού λάδι από πάνω,απλώνοντας παντού με πινέλο.
Ψήνουμε στους 210 βαθμούς για μία ώρα.
Σκεπάζουμε να μαλακώσουν τα φύλλα.
Ποτέ δεν κόβουμε την πίτα ζεστή.Διαλύεται και δεν σηκώνονται τα κομμάτια.

Πίτα γυριστή

Για πίτα γυριστή,μισή ώρα,μετά την αρχή του ψησίματος ,την αναποδογυρίζουμε,με την βοήθεια άλλης μεγαλύτερης επιφάνειας,απο αυτή του ταψιού( ταψί ή πλαστήρα).
Σκεπάζουμε την πίτα και φέρνουμε το πάνω  βοηθητική επιφάνεια ,κάτω.
Συνεχίζουμε το ψήσιμο για μισή ώρα ακόμα.
Το ταψί της κουζίνας,δεν συνίσταται για γυριστή πίτα,υπάρχουν ειδικά  ρηχά,ταψιά  για πίτες τα γυρίσματα.

Φυτείες- Κατούνα: Οι γειτονιές …των δήμων.

Οι Φυτείες,άλλοτε κοινότητα, με μεγάλη ιστορία,κατόπιν,ένας απο τους δήμους, που δημιούργησε το πρόγραμμα, Καποδίστριας,συνενώνοντας τις Φυτείες,Κουβαρά,Αγ.Στέφανο,Ρίβιο και Παπαδάτου.
Όπως και η συνένωση των κοινοτήτων,Κομπωτής,Κωνοπίνας,Αετού,Τρύφου με  έδρα  στην Κατούνα ,δήμος Μεδεώνος (προϋπήρχε ως δήμος, Κατούνα,Αχυρά και Αγ.Νικόλαος)
Οι δύο αυτοί δήμοι,γνώρισαν ανάπτυξη και μέρες ευημερίας.
Στην πορεία,με το πρόγραμμα Καλλικράτης,ο δήμος Φυτειών,εντάχθηκε στον δήμο Ξηρομέρου ενώ ο δήμος Μεδεώνος ,στον  Ακτίου – Βονίτσης.
Και εκεί σταμάτησε η ανοδική πορεία τους.
Ποιοι συμφώνησαν γι αυτές τις συνενώσεις;
Με ποιό σκεπτικό,δέχτηκαν;
Τί τους τάξανε και τελικά τί πήραν;
Οι Φυτείες,από ένας δήμος αρκετά ανεπτυγμένος,κατέληξε μια γειτονιά του Αστακού.
Όλα αυτά που κατάφερε,φαντάζουν περασμένα μεγαλεία!
Όπως και η Κατούνα.
Γειτονιά του Ακτίου – Βονίτσης.
Νέος Δήμος Ακτίου -Βονίτσης.
Πού είναι οι μέρες δόξας της Κατούνας;
Ακούγεται πουθενά  Κατούνα ή Μεδεών;
Η Ιστορία της;Παίζει κανένα ρόλο  για τον νέο δήμο;
Και τώρα;
Ξηρόμερο ονομάζονται μόνο οι Φυτείες,Αστακός ,Αλυζία;
Τα υπόλοιπα χωριά;
Έπαψαν να είναι Ξηρόμερο;
Και οι δύο ,έπεσαν θύματα ψεύτικων υποσχέσεων.
Άλλα τους υποσχέθηκαν και άλλα τους δόθηκαν.
Και οι δύο ,νιώθουν και είναι αδικημένοι.
Στο σχέδιο Καποδίστριας,είχε προταθεί στον δήμο Φυτειών η συνενωσή του ,με τον δήμο Μεδεώνος.
Δεν συμφώνησαν,όμως.
Αν τότε συμφωνούσαν, η Κατούνα θα ήταν η έδρα του ( Καποδιστριακού) δήμου και το σχέδιο Καλλικράτης,δεν θα την κούναγε καθόλου,εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης .
Θα ήταν ένας δήμος-δύναμη.
Η ισχύς εν τη ενώσει.Αλλά….
Θέλω να πιστεύω,πως πλανεύτηκαν,απο τις ψεύτικες υποσχέσεις,-είμαι ρομαντική- (κι όχι ότι εξυπηρετούσαν κάποια συμφέροντα).
Κανείς δεν φανταζόταν την σημερινή θέση των δυο χωριών.
Απ’ τα ψηλά ….στα χαμηλά!
Η ιστορία  επαναλαμβάνεται!
Και τα λάθη!

Kατούνα:Πού ανήκει τελικά;

Η Κατούνα,είναι ένα όμορφο χωριό του κεντρικού Ξηρομέρου.
Μέχρι χθες,κεφαλοχώρι,με τεράστια Ιστορία,ήταν η έδρα του πρώην δήμου Μεδεώνος.
Τώρα,υπάγεται στο νεοσύστατο Καλλικρατικό δήμο… Ακτίου- Βονίτσης.
Μάλλον,η νέα ονομασία ,διαγράφει την ιστορία της.
Αλλωστε,η αρχαία ,ονομασία της(Μεδεών),επιβάλλει την Κατούνα ως έδρα του νέου δήμου.
Για τον Ο.Τ.Ε.κατατάσσεται,στις…Φυτείες.
Όσον αφορά θέματα Εφορίας,υπάγεται στην…Δ.Ο.Υ. Αμφιλοχίας.
Υπηρεσίες,όπως Ειρηνοδικείο και Υποθηκοφυλακείο,έχουν ακόμα την ονομασία του δήμου….Εχίνου(παλιά ονομασία δημου, που ξεκινούσε από Κατούνα έως Κανδήλα).
Τελικά που ανήκει;Μπερδεύτηκα.

Ρεβανί το γλυκό του Ξηρομέρου.

Το πιο φημισμένο γλυκό του Ξηρομέρου είναι το ραβανί.
Εμείς το λέμε ρεβανί.
Είναι ένα είδος χαλβά,που ψήνεται.
Το φτιάχνουν με ζάχαρη,αλλά το μέλι του δίνει μια βελούδινη υφή,μια γεύση παραδείσου.

Υλικά
1 κιλό λάδι( ελαιόλαδο).
1 κιλό ζάχαρη
1/2 κιλό μέλι
1 λίτρο νερό και λίγο παραπάνω
1 πακέτο σιμιγδάλι ψιλό
1 πακέτο σιμιγδάλι χοντρό
Και αλεύρι ,για όλες τις χρήσεις,όσο πάρει.
20-30 αμύγδαλα καθαρισμένα.
Σουσάμι για πασπάλισμα.

Εκτέλεση

Βάζουμε το λάδι και την ζάχαρη,ανακατεύοντας,ώσπου η καραμέλα να ροδίσει.
Κατεβάζουμε απο την φωτιά ,αφήνουμε να κρυώσει λίγο και ρίχνουμε το νερό,όλο μαζί .
Προσθέτουμε το μέλι,συνεχίζοντας το ανακάτεμα.
Βάζουμε ξανά σε χαμηλή φωτιά .
Ρίχνουμε το σιμιγδάλι ,σταδιακά,ανακατεύοντας,πάνω στη φωτιά.
Όταν αρχίζει,να πήζει λίγο ,προσθέτουμε,το αλεύρι,τόσο ,ώστε να γίνει μια λεία, μαλακή ζύμη(όχι σφιχτή).
Τοποθετούμε το μείγμα στο ταψί και το το ανοίγουμε,πλάθοντας ελαφρά.
Πασπαλίζουμε με σουσάμι,πατάμε ελαφρά και  χαράζουμε σε κομμάτια,μέχρι κάτω.
Σε κάθε κομμάτι,βάζουμε από ένα ολόκληρο αμύγδαλο.
Ψήνουμε στους 180-200 βαθμούς,για 1 ώρα με αέρα και πάνω – κάτω αντίσταση.
Αν σκάσει η επιφάνεια του γλυκού,σημαίνει ότι έχει ψηθεί.
Αν θέλετε ,πασπαλίζετε με ζάχαρη και κανέλλα.
Καλή επιτυχία!
Για να μην πετάγεται το νερό το βράζουμε πριν το ρίξουμε.