Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ξανθό παιδάκι που το έλεγαν… Καλοκαίρι!
Είχε κατάξανθα μαλλιά σαν τα στάχυα του σιταριού ,ροδοκόκκινα μάγουλα και δυο ματάκια μπλέ σπινθηροβόλα γεμάτα περιέργεια έτοιμα να μάθουν τα μυστικά αυτού του πλανήτη!
Το μικρό Καλοκαίρι γεννήθηκε και μεγάλωνε στην ομορφότερη χ
ώρα του κόσμου!Την Ελλάδα! Μια μικρή χώρα με τόσες ,μα τόσες ομορφιές!
Έπαιζε ανέμελα μαζί με τη φίλη του την Ξεγνοιασιά , στις δαντελένιες ακρογυαλιές του Αιγαίου ,κολυμπούσε στα γαλοζοπράσινα νερά του Ιονίου και του άρεσε να κρύβεται στο ατέλειωτο μπλε του ελληνικού ουρανού!
Κι εκεί χανόταν για ώρες ολόκληρες ώσπου τα δελφίνια με το χορό τους κατάβρεχαν το δροσερό αεράκι!
Κι όταν ζεσταινόταν το μικρό καλοκαίρι σκαρφάλωνε στις καταπράσινες πλαγιές του Ολύμπου,έτρεχε στα πυκνά δάση και στα φαράγγια της Κρήτης όπου οι Δρυάδες- νεράιδες του δάσους- τον φρόντιζαν σαν πρίγκηπα!
Κι όταν ήθελε να κρυφτεί πέρναγε τους καταρράκτες στην Έδεσσα κι έμπαινε σε μια σπηλιά πίσω απ’ τα νερά τους απολαμβάνοντας τη δροσιά τους!
Ο Ήλιος ήταν πολύ απασχολημένος! Ξεκινούσε το ταξίδι του νωρίς για να διασχίσει τον ατέλειωτο ουρανό χρωματίζοντας τον με τα υπέροχα χρώματα της ανατολής ,αργότερα να του δώσει το έντονο βαθύ μπλε,αυτό το μπλε που όταν το βλέπεις ξεχνάς πόσο ευλογημένος είσαι που έχεις αυτή την τιμή!!!
Κι αργότερα όταν το ταξίδι του φτάνει στο τέλος του ο ουρανός να βάφεται με τα χρώματα του δειλινού !Αχ! αυτό το γλυκό πορτοκαλί,το αχνό λιλά μπλεγμένα με λίγο γκρι κι όλα αυτά μαζί να σε ταξιδεύουν ,σε κάνουν να ξεχνάς τα προβλήματα και να αγαλλιάζει η καρδιά σου!
Έτσι λοιπόν έπαιζε το καλοκαίρι!
Η Αφθονία ήταν πολύ εργατική. Του έφερνε δροσερά λαχταριστά φρούτα: Σταφύλια,καρπούζια,πεπόνια, σύκα,ροδάκινα,βερύκκοκα κι άλλα πολλά για να μεγαλώνει σωστά το μικρό Καλοκαίρι!
( αυτό κάποια στιγμή θα το συνεχίσω)!!!
Ξηρομερίτισσα blog 