Το τριαντάφυλλο και οι μύθοι γύρω από αυτό.

Οι τριανταφυλλιές μου άνθισαν και το άρωμά τους μπερδεύεται με το άρωμα της βιολέτας και της πασχαλιάς,δίνοντας μεθυστική νότα στο αεράκι της άνοιξης ,προσφέροντας πραγματικά αγαλλίαση της ψυχής.
Τα βελούδινα τριαντάφυλλα πλαισιωμένα με γυαλιστερά πράσινα φύλλα σε κάνουν να μη χορταίνεις την απερίγραπτη μα απρόσιτη ομορφιά τους  που δίκαια στέφθηκε ως «βασιλιάς των λουλουδιών»…
Γνωστό ήδη από την αρχαιότητα ως ρόδον χάρισε τ’ όνομά του στο νησί(Ρόδος), το βλέπουμε ζωγραφισμένο στα ανάκτορα  της Κνωσσού ,χρησιμοποιούνταν ως τονωτικό.
Υπάρχουν πολλοί μύθοι γύρω από αυτό,οι περισσότεροι αρχαίοι ελληνικοί.
Θα γράψω τους πιο όμορφους κατά τη γνώμη μου.
Ο πρώτος μύθος είναι από την αρχαία ελληνική μυθολογία.
Κάποτε στην Κόρινθο ζούσε μια κόρη η Ροδάνθη, τόσο όμορφη όσο και έξυπνη ,με μια σοφία σπάνια για την ηλικία της.
Σ’ ένα συμπόσιο που διοργάνωσε, οι φίλοι της μέθυσαν κι όταν εκείνη απάντησε σε πείραγμα  πως η σοφία δεν είναι προνόμιο των ανδρών αναφερόμενη  στην θεά Αθηνά  δηλ. γυναίκα θεά ονομάστηκε  θεά της σοφίας κι όχι κάποιος άνδρας θεός  ,οι πρώην θαυμαστές της μετατράπηκαν σε εξαγριωμένο όχλο,θεωρώντας τα λόγια της ως βλασφημία.
Κυνήγησαν την Ροδάνθη κι εκείνη κατέφυγε στο ναό της θεάς Αρτέμιδος,πιστεύοντας ότι θα σεβαστούν τον ιερό χώρο.
Αντίθετα,ήταν τόσο μεθυσμένοι οι «φίλοι» της κι εκείνη γαντζώθηκε στο άγαλμα της θεάς.
Ο πρώτος που την άγγιξε αμέσως  έβγαλε κραυγές πόνου.
Η θεά Άρτεμις,λυπήθηκε την όμορφη κοπέλα και την μεταμόρφωσε σ’ ένα φυτό με υπέροχο άρωμα αλλά γεμάτο αγκάθια.

Το κόκκινο τριαντάφυλλο:

Κατά έναν άλλο ελληνικό μύθο η τριανταφυλλιά συνδέεται με την θεά Αφροδίτη ως δώρο των άλλων θεών καλωσορίζοντάς την  καθώς εκείνη αναδυόταν από τη θάλασσα.
Όμως καταλάθος πάτησε τ’ αγκάθια της,και το αίμα της έβαψε το φυτό… και  η μέχρι τότε λευκή τριανταφυλλιά έβγαζε πλέον κόκκινα τριαντάφυλλα.
Σε άλλον μύθο της (ελληνικής μυθολογίας) αναφέρεται ότι το κόκκινο τριαντάφυλλο γεννήθηκε καθώς, πολύ αίμα έτρεξε από το σχισμένο πόδι της  ερωτευμένης με τον όμορφο Άδωνι θεάς  Αφροδίτης και πότισε τις ρίζες του φυτού καθώς έτρεξε  για να τον    σώσει    βαριά πληγωμένο   από το θεό Άρη( μεταμορφωμένο σε κάπρο).
Κατά έναν αραβικό μύθο που μάλλον είναι παραλλαγή του ελληνικού,υπήρχε ένας φτωχός νέος ο Αηδόνης.Τραγουδούσε πάρα πολύ όμορφα κι ερωτεύ τηκε την Χρυσή.
Η Χρυσή ήταν  «κόρη» ενός  πλούσιου  ομως άτεκνου ζευγαριού  μετά από παράκληση στο βουνό των Ευχών.
Απο ‘ κείνη τη μέρα που γνώρισε τη Χρυσή, ο Αηδόνης τραγουδούσε για ‘ κείνη κι όταν είδε ότι ανταποκρίνεται πήγε στον πατέρα της για να ζητήσει το χέρι της .Η απάντηση θα ήταν θετική μόνο αν ήταν πλούσιος.Έτσι ο φτωχός νέος έφυγε μακριά για να αποκτήσει όσα έπρεπε για να τον δεχτεί ως γαμπρό ο πατέρας της Χρυσής.

Ο καιρός όμως περνούσε κι ο Αηδόνης άφαντος,έτσι

αναγκαστικά η Χρυσή θα παντρεύονταν έναν πλούσιο νέο μετά απο διαταγή του πατέρα της.
Η Χρυσή απελπισμένη ανέβηκε στο βουνό των Ευχών (εκείνο την δημιούργησε) και παρακάλεσε να την απαλλάξει απ’ αυτό τον γάμο.
Γυρίζοντας στο χωριό γέμισε περισσότερη θλίψη γιατί είχε καεί ολάκερο όπως και οι συγγενείς της.
Πιο απελπισμένη ανέβηκε ξανά στο βουνό και ζήτησε να τη μεταμορφώσει σε ένα λουλούδι που να συμβολίζει την αγνή αγάπη.
Έτσι βγήκε η τριανταφυλλιά με λευκά άνθη και υπέροχο άρωμα.
Φύτρωσε στην αυλή των γονιών του Αηδόνη ,ο οποίος γύρισε και δεν την έβρισκε πουθενά.

Το άρωμα των τριαντάφυλλων  που μύριζαν όπως  τον υποψιάσε κι έτσι ρώτησε κι  έμαθε τι ακριβώς έγινε.
Απελπισμένος αυτοκτόνησε  δίπλα της  και το αίμα του έβαψε τα λευκά πέταλα.
Όμως οι δικοί του τον έσωσαν κι όταν άκουσαν οτι δεν θέλει να ζήσει άλλο τον πήγαν στο βουνό των Ευχών.Εκείνο τον μεταμόρφωσε σε πουλί- το αηδόνι -κι από τότε,σύμφωνα με το μύθο βγήκαν τα κόκκινα  τριαντάφυλλα.

Σύμφωνα με το Χριστιανισμό,τα κόκκινα τριαντάφυλλα βγήκαν καθώς το αίμα Του Χριστού στο Σταυρό του Μαρτυρίου  ,κύλησε στη γη και πότισε το φυτό με τ’ αγκάθια.

Τα σημερινά τριαντάφυλλα είναι διασταυρώσεις πετυχαίνοντας πολλές αποχρώσεις αλλά όχι έντονο άρωμα.

Οι μύθοι της πασχαλιάς

Σε λίγες μέρες πλησιάζει το Πάσχα κι οι πασχαλιές αρχίζουν ν’ ανθίζουν για  να υποδεχτούν τη μέρα του Πάσχα με τα μωβ / λευκά άνθη τους.
Οι πασχαλιές είναι θάμνος με κωνικές ταξιανθίες και φτάνει τα δυόμισυ μέτρα.
Χρειάζεται ήλιο,είναι ανθεκτικό φυτό στην παγωνιά και τον καύσωνα.
Θαρρείς πως μερικές πασχαλιές ντύνονται μωβ βαμμένες με τη  θλίψη της Μεγάλης Παρασκευής,ενώ άλλες είναι λευκές για την μέρα της Ανάστασης,όπου όλοι είναι χαρούμενοι…κι όλοι γιορτάζουν.
Οι πασχαλιές είναι γνωστές από την αρχαιότητα.
Υπάρχουν δυο μύθοι γύρω από αυτή,ο ένας αρχαιοελληνικός κι ο άλλος χριστιανικός.
Κάποτε στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε μια πανέμορφη Νύμφη η Σειρήνα.
Για να γλυτώσει από τον θεό Πάνα ο οποίος την κυνηγούσε γιατί την ερωτεύτηκε,μεταμόρφωσε τον εαυτό της σε αρωματικό θάμνο.
Ο δεύτερος μύθος είναι χριστιανικός.
Μετά τη Σταύρωση του Χριστού η Παναγία μοιρολογούσε θρηνώντας Τον Μονάκριβό Της.
Κάποια στιγμή κουράστηκε και κάθισε κάτω από ένα δέντρο.
Ήταν πολύ κουρασμένη κι αποκοιμήθηκε.
Το δέντρο συμμερίστηκε το δράμα Της και σιγά- σιγά έριξε όλα τα φύλλα πάνω Της για να Τη σκεπάσει τόσο απαλά για να μην την ξυπνήσει.
Μέχρι τότε δεν έβγαζε ποτέ άνθη.

Όταν η Παναγία ξύπνησε είδε το δέντρο τελείως γυμνό,μέχρι που  συνειδητοποίησε ότι το δεντράκι έριξε τα φύλλα του για να τη σκεπάσει και να τη ζεστάνει.
Τότε  Εκείνη το ευλόγησε κι από τότε το δέντρο βγάζει αυτά τα πανέμορφα μυρωδάτα άνθη.
Οι πασχαλιές στολίζουν τα σπίτια και τους κήπους εν όψει του Πάσχα.

Φορτωμένες λουλούδια που δίπλα τους χορεύουν κίτρινες κι άλλες όμορφες  πεταλούδες,κάτω από το λαμπερό ήλιο,με φόντο το αναζωογονητικό μπλε τ’ ουρανού ,που σε προτρέπει να ταξιδέψεις νοερά, ενώ  τ’ ανοιξιάτικο αεράκι να σκορπίζει το άρωμά τους παντού προμηνύοντας  το χαρμόσυνο γεγονός.

Κοιτάξτε ομορφιά!!!

Το μποστάνι μας.

Το μποστάνι μας,σε λίγο θα αποδώσει καρπούς κυριολεκτικά.
Οι σπόροι που φυτεψαμε το χειμώνα,μεταφυτεύσαμε τα φυτά τον Μάρτιο,μετά από μήνες είναι στο στάδιο πριν την καρποφορία.
Μελιτζάνες,πιπεριές,πεπονιές,καρπουζιές,ντομάτες,βλήτα,χωρίς χημικά…χωρίς λιπάσματα.
Τα χωράφια είναι ιδανικά για τέτοιες καλλιέργειες,χρόνια ξεκούραστα έχουν μεγάλες αποδόσεις.
Λίγο σκάλισμα και πότισμα είναι αρκετά για μποστάνια σε χωράφια.
Παλιά,όλοι βάζαμε δίπλα από τον καπνό.
Τώρα σε κήπους και σε κοντινά χωράφια.
Υπάρχουν φυσικοί τρόποι αντιμετώπισης των ασθενειών,όπως ο ασβέστης,σκορπισμένος πριν το φύτεμα της ντομάτας,η στάχτη πριν το φύτεμα κρεμυδιών,ο βασιλικός για τη μελίγγρα,ο ψεκασμός με σαπουνόνερο.
Τώρα είναι η εποχή που βγάζουμε την πατάτα.
Αγνά,βιολογικά προϊόντα της μάνας γης.

Φτιάχνω το δικό μου κήπο

 Τώρα με την κρίση καιρός να ξαναθυμηθούμε τα παλιά.

Πάμε να φτιάξουμε…κήπο;

Στο Ξηρόμερο,κάθε σπίτι είχε το μποστάνι του  δηλ.κήπος φυτεμένα με λαχανικά.

Λαχανικά βιολογικά χωρίς λιπάσματα ή φυτοφάρμακα.

Η λίπανση,γινόταν με φυσικούς τρόπους ,με κοπριά, από ζώα ή δέντρα.

Σήμερα,οι γεωπόνοι δεν συνιστούν τη φυσική λίπανση,γιατί περιέχει μικροοργανισμούς ,βλαβερούς για την ανθρώπινη υγεία ή την καλλιέργεια.

Τονίζουν ,οτι η φυσική λίπανση,αναπτύσσει βακτήρια,προτείνοντας μας,φυτοφάρμακα  που σε σωστές δοσολογίες είναι…ακίνδυνα.

Καιρού επιτρέποντος,τέτοια εποχή,οι κήποι έχουν ήδη σκαφτεί και ετοιμαστεί για το φύτεμα της πατάτας,σκόρδα ,κρεμμύδια  κ.λ.π.

Όταν το φεγγάρι είναι στη χάση,δηλ.όταν  μετά την Πανσέληνο ,κάθε βράδυ μικραίνει ,ώσπου χάνεται.Τοτε λοιπόν φυτεύουμε κρεμμύδι και σκόρδα,δηλ.φυτά που φτιάχνουν το καρπό της κάτω από το χώμα,ενώ κολοκυθιές, ντομάτες  ,πιπεριές κ.λ.π.όταν το φεγγάρι είναι στη γέμιση.Έτσι,η απόδοση του κήπου ήταν μεγάλη,βασιζόμενη εξ’ ολοκλήρου στις φάσεις της Σελήνης.

Σκάβουμε το χώμα βαθιά,έτσι ώστε ,τα λαχανικά μας,να έχουν περιθώριο ανάπτυξης.

Το χώμα πρέπει να είναι αφράτο ,ελαφρώς νωπό.

Καθαρίζουμε το χώμα απο πέτρες και ρίζες αγριόχορτων,αν τ’ αφήσουμε μέσα θα έχουμε πολύ σκάλισμα αργότερα.

Σηκώνουμε το χώμα σε βραγιές με τσάπα, για περισσότερη ευκολία στο σκέπασμα και περιθώριο ανάπτυξης στις ρίζες των λαχανικών μας.Το χώμα το ισιώνουμε απαλά,με τη βοήθεια της λανάρας.

Σε βραγιές,σπέρνουμε αραιά σπανάκια,άνιθο,μαϊντανό,σέλινο,καρότο κ.λ.π..Μετά τη  σπορά ,ρίχνουμε χώμα(κοπριά) ώστε να καλυφθούν καλά,οι σπόροι.Ποτίζουμε τα λαχανικά μας,κάθε μέρα ,μέχρι να φυτρώσουν.

Τα αφήνουμε σκεπασμένα μερα -νύχτα με νάυλον,προστατεύοντας τα απο το κρύο κι επιτυγχάνοντας έτσι την γρηγορότερη ανάπτυξη των φυτών.

Οταν ξεπεταχτούν,βάζουμε βέργες ανα ένα μέτρο για να μην αγγίζει το νάυλον,τα φυτά μας.

Τα σκόρδα και τα κρεμμύδια,φυτεύονται σε βραγιές ,χωρίς σκέπασμα,σε 6-8 εκ. απόσταση,μεταξύ τους ,χαράσσοντας μικρά αυλάκια και πιέζοντας την κάτω άκρη του κρεμμυδιού ή του σκόρδου,σαν να τα καρφώνουμε στο έδαφος,ίσα – ίσα να φαίνεται η πάνω άκρη τους.Τα σκόρδα,τα φυτεύουμε ανα σκελίδα,όχι όλο μαζί.Αν ο καιρός δεν έιναι βροχερός ,ποτίζουμε με ποτίστρα .Σημείωση,τα κρεμμύδια δεν τα ποτίζουμε συχνά,γιατί μετά σαπίζουν.

Κολοκυθιές.

Τις φυτεύουμε ανά ζευγάρι,είτε σε βραγιές,στρώνοντας το χώμα σχηματίζοντας κυκλο ακτίνας μισού μέτρου και αντικρυστά τα δύο σπόρια καρφώνοντάς το στενό μέρος τους στο χώμα.Προσοχή!Οι κολοκυθιές φυτεύονταιστη γέμιση του φεγγαριού….κανόνας!

Σκεπάζουμε με ναυλον ώσπου να ζεστάνει ο καιρός και να έχουν ξεπεταχτεί,γυρω στα 20 εκατοστά.

Οι πατάτες δεν χρειάζονται βραγιές ,αλλά αυλάκια ,τα οποία μετά σκεπάζουμε με το χώμα που παραμερίσαμε ανοίγοντας τα.Διαλέγουμε καλό πατατόσπορο ή φτιάχνουμε μόνοι μας,επιλέγοντας μεγάλες πατάτες τις οποίες αφήνουμε σε σκοτεινό μέρος,σκεπασμένες, βρέχοντας τες ελαφρώς για να βγάλουν φύτρα ( εγώ αγοράζω ποικιλία Spunda).

Επίσης,αυτή την εποχή,βάζουμε φυτώρια μέσα σε κεσεδάκια με κοπριά.Σπόρους κολοκυθιάς,ντομάτας,μελιτζάνας ,πιπεριάς κ.λ.π.

Τους σπόρους τους έχουμε κρατήσει από την περσινή καλλιέργεια.Αν όχι,στα καταστήματα φυτοφαρμάκων θα βρείτε αφθονία σπόρων .

Ντομάτα μπορείτε να παρετε μία μεγαλη της αγοράς ποικιλία κρητική,κανουν γερό κορμό και καλό καρπό(εγγυημένο)!

Βγάλτε τα σπόρια και σπείρτε τα κατευθείαν σε γλάστρα ή κεσεδάκια,ποτίζοντας τα κάθε μέρα με ποτίστρα,σκεπάζοντας με ναϋλον σακούλα.

Η μεταφύτευση γίνεται όταν φτάσουν τα 30 εκατοστά.

Με τη βοήθεια της λανάρας,στρώνουμε ελαφρώς το χώμα .

Βασιλικό σπέρνουμε το Μάρτη,γύρω στις 25.