Το τριαντάφυλλο και οι μύθοι γύρω από αυτό.

Οι τριανταφυλλιές μου άνθισαν και το άρωμά τους μπερδεύεται με το άρωμα της βιολέτας και της πασχαλιάς,δίνοντας μεθυστική νότα στο αεράκι της άνοιξης ,προσφέροντας πραγματικά αγαλλίαση της ψυχής.
Τα βελούδινα τριαντάφυλλα πλαισιωμένα με γυαλιστερά πράσινα φύλλα σε κάνουν να μη χορταίνεις την απερίγραπτη μα απρόσιτη ομορφιά τους  που δίκαια στέφθηκε ως «βασιλιάς των λουλουδιών»…
Γνωστό ήδη από την αρχαιότητα ως ρόδον χάρισε τ’ όνομά του στο νησί(Ρόδος), το βλέπουμε ζωγραφισμένο στα ανάκτορα  της Κνωσσού ,χρησιμοποιούνταν ως τονωτικό.
Υπάρχουν πολλοί μύθοι γύρω από αυτό,οι περισσότεροι αρχαίοι ελληνικοί.
Θα γράψω τους πιο όμορφους κατά τη γνώμη μου.
Ο πρώτος μύθος είναι από την αρχαία ελληνική μυθολογία.
Κάποτε στην Κόρινθο ζούσε μια κόρη η Ροδάνθη, τόσο όμορφη όσο και έξυπνη ,με μια σοφία σπάνια για την ηλικία της.
Σ’ ένα συμπόσιο που διοργάνωσε, οι φίλοι της μέθυσαν κι όταν εκείνη απάντησε σε πείραγμα  πως η σοφία δεν είναι προνόμιο των ανδρών αναφερόμενη  στην θεά Αθηνά  δηλ. γυναίκα θεά ονομάστηκε  θεά της σοφίας κι όχι κάποιος άνδρας θεός  ,οι πρώην θαυμαστές της μετατράπηκαν σε εξαγριωμένο όχλο,θεωρώντας τα λόγια της ως βλασφημία.
Κυνήγησαν την Ροδάνθη κι εκείνη κατέφυγε στο ναό της θεάς Αρτέμιδος,πιστεύοντας ότι θα σεβαστούν τον ιερό χώρο.
Αντίθετα,ήταν τόσο μεθυσμένοι οι «φίλοι» της κι εκείνη γαντζώθηκε στο άγαλμα της θεάς.
Ο πρώτος που την άγγιξε αμέσως  έβγαλε κραυγές πόνου.
Η θεά Άρτεμις,λυπήθηκε την όμορφη κοπέλα και την μεταμόρφωσε σ’ ένα φυτό με υπέροχο άρωμα αλλά γεμάτο αγκάθια.

Το κόκκινο τριαντάφυλλο:

Κατά έναν άλλο ελληνικό μύθο η τριανταφυλλιά συνδέεται με την θεά Αφροδίτη ως δώρο των άλλων θεών καλωσορίζοντάς την  καθώς εκείνη αναδυόταν από τη θάλασσα.
Όμως καταλάθος πάτησε τ’ αγκάθια της,και το αίμα της έβαψε το φυτό… και  η μέχρι τότε λευκή τριανταφυλλιά έβγαζε πλέον κόκκινα τριαντάφυλλα.
Σε άλλον μύθο της (ελληνικής μυθολογίας) αναφέρεται ότι το κόκκινο τριαντάφυλλο γεννήθηκε καθώς, πολύ αίμα έτρεξε από το σχισμένο πόδι της  ερωτευμένης με τον όμορφο Άδωνι θεάς  Αφροδίτης και πότισε τις ρίζες του φυτού καθώς έτρεξε  για να τον    σώσει    βαριά πληγωμένο   από το θεό Άρη( μεταμορφωμένο σε κάπρο).
Κατά έναν αραβικό μύθο που μάλλον είναι παραλλαγή του ελληνικού,υπήρχε ένας φτωχός νέος ο Αηδόνης.Τραγουδούσε πάρα πολύ όμορφα κι ερωτεύ τηκε την Χρυσή.
Η Χρυσή ήταν  «κόρη» ενός  πλούσιου  ομως άτεκνου ζευγαριού  μετά από παράκληση στο βουνό των Ευχών.
Απο ‘ κείνη τη μέρα που γνώρισε τη Χρυσή, ο Αηδόνης τραγουδούσε για ‘ κείνη κι όταν είδε ότι ανταποκρίνεται πήγε στον πατέρα της για να ζητήσει το χέρι της .Η απάντηση θα ήταν θετική μόνο αν ήταν πλούσιος.Έτσι ο φτωχός νέος έφυγε μακριά για να αποκτήσει όσα έπρεπε για να τον δεχτεί ως γαμπρό ο πατέρας της Χρυσής.

Ο καιρός όμως περνούσε κι ο Αηδόνης άφαντος,έτσι

αναγκαστικά η Χρυσή θα παντρεύονταν έναν πλούσιο νέο μετά απο διαταγή του πατέρα της.
Η Χρυσή απελπισμένη ανέβηκε στο βουνό των Ευχών (εκείνο την δημιούργησε) και παρακάλεσε να την απαλλάξει απ’ αυτό τον γάμο.
Γυρίζοντας στο χωριό γέμισε περισσότερη θλίψη γιατί είχε καεί ολάκερο όπως και οι συγγενείς της.
Πιο απελπισμένη ανέβηκε ξανά στο βουνό και ζήτησε να τη μεταμορφώσει σε ένα λουλούδι που να συμβολίζει την αγνή αγάπη.
Έτσι βγήκε η τριανταφυλλιά με λευκά άνθη και υπέροχο άρωμα.
Φύτρωσε στην αυλή των γονιών του Αηδόνη ,ο οποίος γύρισε και δεν την έβρισκε πουθενά.

Το άρωμα των τριαντάφυλλων  που μύριζαν όπως  τον υποψιάσε κι έτσι ρώτησε κι  έμαθε τι ακριβώς έγινε.
Απελπισμένος αυτοκτόνησε  δίπλα της  και το αίμα του έβαψε τα λευκά πέταλα.
Όμως οι δικοί του τον έσωσαν κι όταν άκουσαν οτι δεν θέλει να ζήσει άλλο τον πήγαν στο βουνό των Ευχών.Εκείνο τον μεταμόρφωσε σε πουλί- το αηδόνι -κι από τότε,σύμφωνα με το μύθο βγήκαν τα κόκκινα  τριαντάφυλλα.

Σύμφωνα με το Χριστιανισμό,τα κόκκινα τριαντάφυλλα βγήκαν καθώς το αίμα Του Χριστού στο Σταυρό του Μαρτυρίου  ,κύλησε στη γη και πότισε το φυτό με τ’ αγκάθια.

Τα σημερινά τριαντάφυλλα είναι διασταυρώσεις πετυχαίνοντας πολλές αποχρώσεις αλλά όχι έντονο άρωμα.

Οι μύθοι της πασχαλιάς

Σε λίγες μέρες πλησιάζει το Πάσχα κι οι πασχαλιές αρχίζουν ν’ ανθίζουν για  να υποδεχτούν τη μέρα του Πάσχα με τα μωβ / λευκά άνθη τους.
Οι πασχαλιές είναι θάμνος με κωνικές ταξιανθίες και φτάνει τα δυόμισυ μέτρα.
Χρειάζεται ήλιο,είναι ανθεκτικό φυτό στην παγωνιά και τον καύσωνα.
Θαρρείς πως μερικές πασχαλιές ντύνονται μωβ βαμμένες με τη  θλίψη της Μεγάλης Παρασκευής,ενώ άλλες είναι λευκές για την μέρα της Ανάστασης,όπου όλοι είναι χαρούμενοι…κι όλοι γιορτάζουν.
Οι πασχαλιές είναι γνωστές από την αρχαιότητα.
Υπάρχουν δυο μύθοι γύρω από αυτή,ο ένας αρχαιοελληνικός κι ο άλλος χριστιανικός.
Κάποτε στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε μια πανέμορφη Νύμφη η Σειρήνα.
Για να γλυτώσει από τον θεό Πάνα ο οποίος την κυνηγούσε γιατί την ερωτεύτηκε,μεταμόρφωσε τον εαυτό της σε αρωματικό θάμνο.
Ο δεύτερος μύθος είναι χριστιανικός.
Μετά τη Σταύρωση του Χριστού η Παναγία μοιρολογούσε θρηνώντας Τον Μονάκριβό Της.
Κάποια στιγμή κουράστηκε και κάθισε κάτω από ένα δέντρο.
Ήταν πολύ κουρασμένη κι αποκοιμήθηκε.
Το δέντρο συμμερίστηκε το δράμα Της και σιγά- σιγά έριξε όλα τα φύλλα πάνω Της για να Τη σκεπάσει τόσο απαλά για να μην την ξυπνήσει.
Μέχρι τότε δεν έβγαζε ποτέ άνθη.

Όταν η Παναγία ξύπνησε είδε το δέντρο τελείως γυμνό,μέχρι που  συνειδητοποίησε ότι το δεντράκι έριξε τα φύλλα του για να τη σκεπάσει και να τη ζεστάνει.
Τότε  Εκείνη το ευλόγησε κι από τότε το δέντρο βγάζει αυτά τα πανέμορφα μυρωδάτα άνθη.
Οι πασχαλιές στολίζουν τα σπίτια και τους κήπους εν όψει του Πάσχα.

Φορτωμένες λουλούδια που δίπλα τους χορεύουν κίτρινες κι άλλες όμορφες  πεταλούδες,κάτω από το λαμπερό ήλιο,με φόντο το αναζωογονητικό μπλε τ’ ουρανού ,που σε προτρέπει να ταξιδέψεις νοερά, ενώ  τ’ ανοιξιάτικο αεράκι να σκορπίζει το άρωμά τους παντού προμηνύοντας  το χαρμόσυνο γεγονός.

Κοιτάξτε ομορφιά!!!

Τσουρέκια με αγνά υλικά.

Μια πρόβα για τσουρέκια αφού σε λίγες μέρες πλησιάζει το Πάσχα. Έτσι έφτιαξα ανεπίσημα τσουρέκια με λάδι αντί για βούτυρο , γλυκάνισο και αλεύρι για όλες τις χρήσεις.
Χρειάστηκε περισσότερη ζάχαρη. Τα υλικά αγνά ( λάδι και αυγά παραγωγής μας).
Η διαδικασία ίδια και το αποτέλεσμα σαν τα άλλα σχεδόν.

Υλικά:

3 κιλά περίπου αλεύρι για όλες τις χρήσεις

200 γρ.μαγιά νωπή
1 κούπα βραστό γάλα
1 κούπα ζεστό νερό
1 κουτ.γλ.αλάτι ψιλό
4 κούπες ζάχαρη
1 κουτ.σούπας γλυκάνισο
ή 1 κουτ.γλυκού.κακουλέ + 1 κουτ.γλυκού μαστίχα αλεσμένη.
10 αυγά
1 κούπα ελαιόλαδο

Πως το κάνουμε:

Βάζουμε τη μαγιά στο ζεστό νερό μαζί μ’ ένα κουτ.γλυκού ζάχαρη κι έξι περίπου κουταλιές σούπας αλεύρι κι αφήνουμε να φουσκώσει. Βάζουμε τ’ αυγά στο φούρνο στους 25 βαθμούς και το αλεύρι στους 50. Ζεσταίνουμε το λάδι. Σε μια λεκάνη ρίχνουμε τη ζάχαρη και το βραστό γάλα. Έπειτα ρίχνουμε τ’ αυγά και τα σπάμε με το χέρι. Ανακατεύουμε,ρίχνουμε τη μαγιά,το αλάτι,το γλυκάνισο και σιγά- σιγά το αλεύρι,ώστε να μην κολλάει. Τέλος ρίχνουμε το ζεστό λάδι,διπλώνοντας,όχι ζυμώνοντας για να κάνει » σχοινιά» το τσουρέκι. Σκεπάζουμε με μεμβράνη κι αφήνουμε να διπλασιαστεί σε όγκο. Όταν «γίνουν» πλάθουμε,λαδώνουμε ένα μεγάλο ταψί. Εγώ έπλασα τη μισή ζύμη κι έπειτα από μισή ώρα την υπόλοιπη. Τα μισά τα έκανα πλεξίδες τ άλλα μισά σαν μεγάλα κουλουράκια ( λόγω έλλειψης χρόνου). Πριν φουρνίσουμε περνάμε την επιφάνεια με κρόκο διαλυμένο σε μια κουταλιά νερό. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για 35 λεπτά περίπου. Σκεπάζουμε με βαμβακερή πετσέτα και τυλίγουμε με ναϋλον σακούλα. Τσουρέκια αγνά,νόστιμα κι υγιεινά!!! Το Πάσχα φτιάχνω τη συνταγή που θ

α βρείτε στο:Τσουρέκια ( 8 πλεξίδες)

Παιδικό πουλόβερ με τη Minnie Mouse.

Μετά το μπλουζοφόρεμα και τα δυο χρώματα,πειραματίστηκα με πολλά χρώματα.
Έτσι πάνω σε λευκό φόντο έφτιαξα την Μinnie πλέκοντας με βελόνες.
Λευκό,μωβ,ροζ,κίτρινο ,κόκκινο και μαύρο τα χρώματα που χρειάστηκαν.
Πολλά κουβάρια που συνεχώς μπερδεύονταν.
Το σχέδιο της Μινι το βρήκα από το ιντερνέτι και ήταν τυπωμένο σε καμβά για κέντημα.
Είναι για δύο χρονών κοριτσάκι.
Δείτε το αποτέλεσμα.
Τα  νήματα είναι Πεταλούδα Standard .
Δείτε το αποτέλεσμα:

Τι λέτε;της μοιάζει;

Τέρμα το πλέξιμο για φέτος,καλή η τέχνη αλλά κουραστική κι έξω ο ήλιος λάμπει δεν είναι για πλέξιμο.
Του χρόνου πάλι!!!

Το μοναστήρι του Αγ.Δημητρίου στον Δρυμό Βονίτσης.

Χθες επισκέφθηκα το μοναστήρι του Αγ.Δημητρίου .

Κτίσμα που πθυανολογείται του 18ου αιώνα,στον δρυμιώτικο κάμπο με θέα τον Αμβρακικό, ανάμεσα στους ελαιώνες,λουσμένο  από τον ήλιο .
Σύμφωνα με ιστορικές πηγές στα χρόνια της τουρκοκρατίας , το μοναστήρι συνέλεγε πληροφορίες τις οποίες μεταβίβαζε στους Ενετούς,ενημερώνοντας τους έτσι για τις τουρκικές κινήσεις.
Σύμφωνα με την προφορική παράδοση ( βάσει αυτής το μοναστήρι χρονολογείται στον 15ο αιώνα) ο Παλίμ- μπεης,εγκαταστάθηκε δίπλα από τη σημερινή μονή με τα στρατευματά του (  έμεινε για πολύ καιρό και το χωριό πήρε τ’ όνομά του,Μπαλίμ’).
Όταν αρρώστησε ο γιος του,ο μπέης επισκέφθηκε το μοναστήρι όπου εκείνο τον καιρό φιλοξενούνταν  ο πάτερ Κοσμάς ο Αιτωλός.
Η συμβουλή του πατέρα  ήταν να δίνει καθημερινά στο γιο του νέκταρ από μέλισσες.
Έτσι ο μπέης έφτιαξε κυψέλες στις καμάρες του τοίχους ακολουθώντας τη συμβολή του Γέροντα.
Για πολλά χρόνια συντηρούσε το μοναστήρι ο καλόγερος Παγκράτιος μαζί με την αδερφή του.
Εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια το μοναστήρι συντηρεί μια γερόντισσα.
Μας υποδέχθηκε  στην πύλη μ’ ένα ζεστό χαμόγελο .
Μέσα από τον ψηλό μαντρότοιχο ο οποίος έχει «ντυθεί» με πέτρα,υπάρχει το προαύλιο του μοναστηριού.Πλακόστρωτο με υπέροχους ανθώνες που περικλείουν τα δέντρα για σκίαση.
Στο κέντρο βρίσκεται το εκκλησάκι ενώ απέναντι του ένα σύγχρονο κτίσμα  όπου διαμένει η γερόντισσα και υποδέχεται τους επισκέπτες προσφέροντας  γλυκό ή καφέ.
Πίσω από το σύγχρονο κτίσμα όπου λειτουργεί και σαν ξενώνας
φυτεύθηκαν πορτοκαλιές,μηλιές,κυδωνιές ,κηπευτικά,όλα περιποιημένα από την γερόντισσα.
Μου έκανε εντύπωση η ασταμάτητη εργατικότητά της.
Κι όλα στην εντέλεια.
Αξίζει να επισκεφθείτε το μοναστήρι….ανοίγοντας τη μεγάλη θολωτή  σιδερένια πόρτα (του αυλόγυρου) σε συνοδεύει η γαλήνη και η εσωτερική ηρεμία.
Η μονή είναι ανακαινισμένη,»ντυμένη» με πέτρα κι όλα αστράφτουν κάτω από τον ήλιο.
Στο μοναστήρι γίνεται λειτουργία κάθε Σάββατο και Κυριακή ενώ στις 25-26 Οκτωμβρίου συγκεντρώνει πλήθος πιστών  λόγω της τιμητικής του Αγίου Δημητρίου.
Επισκέπτες δέχεται απ’ όλη την Ελλάδα,αξίζει να το δείτε.

Ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα!!!

Τρίκροκο αυγό.

Έβρασα ένα αυγό κι όταν το καθαρίσαμε είδαμε ότι είχε τρεις κρόκους .

Το ξεχωρίσαμε από το ασπράδι κι όντως ήταν τρίκροκο.
Δίκροκο βλέπω συχνά μα τρίκροκο πρώτη φορά.
Να και η απόδειξη:

Το Ξηρομερίτισσα blog και πάλι ψηλά.

Καλησπέρα σε όλους! Εδώ και κάτι μέρες το blog έχει αυξημένη κίνηση,από τις 350 επισκέψεις μέσο όρο αλλά αυτή τη στιγμή μετρά τις 736 . Αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα γιατί πλέον δεν ασχολούμαι μανιωδώς με το blogging και παρ’ όλα αυτά έχει πολλές επισκέψεις μέσω googl και ( μόνο 30 από το facebook). Να ξεκαθαρίσω ότι στα παλιά αρθρα ίσως υπάρχουν ακόμα κάποιες φωτογραφίες που πήρα από το google ,γιατί δεν ήξερα πώς ν’ ανεβάζω τις δικές μου κι ήταν πολύ χρονοβόρα διαδικασία ( δεν είχα ιδέα από internet). Επίσης δεν ήξερα ότι πρέπει ν’ αναφέρω το url της εικόνας.

Ζητώ συγγνώμη δεν ήξερα που αναγράφεται. Πάντως σε όποιες συνταγές έχει πολλές φωτό είναι σίγουρα δικές μου,ισως και να μην υπάρχουν ξένες φωτό,τις αντικαθιστούσα σιγά – σιγά αλλά αν υπάρχουν ζητώ την κατανόηση σας. Το έχω καταχωρήσει και στο greek sites. Για τους επισκέπτες που δε βρίσκουν αυτό που θέλουν μη διστάσετε να στείλετε email με τις απορίες σχετικά με τα θέματα του blog ή σαν σχόλιο ανώνυμα. Ειλικρινά σας ευχαριστώ!!! Το «Ξηρομερίτισσα» πετάει και

πάλι ψηλά χάρη σε σας!!!