Πριν πολλά χρόνια τα Ακαρνανικά βουνά,ήταν γεμάτα λύκους.
Αποτελούσαν όμως μόνιμη απειλή για τους κτηνοτρόφους και δεν ήταν λίγες οι φορές που αποδεκάτιζαν ολόκληρα κοπάδια,όταν «έπεφταν» πεινασμένες αγέλες.
Οι βοσκοί,προκειμένου,να προστατέψουν την περιουσία τους…τα ζωντανά τους,σκότωναν τους λύκους,με αποτέλεσμα την εξαφάνιση του είδους,στην περιοχή μας.
Η ιστορία που θα αφηγηθώ,είναι πραγματική.
Συνέβη,πριν πολλά χρόνια,στα Ακαρνανικά όρη.
Κάποτε,ήταν ένας βοσκός.
Καθώς βοσκούσε τα προβατά του στο βουνό,είδε έναν λύκο.Ο λύκος,μόλις τον είδε να πλησιάζει άρχισε να γρυλίζει,δείχνοντας τα δόντια του.
Ο βοσκός τον θεώρησε απειλή και τον σκότωσε.
Πίστεψε οτι θα επιτεθεί στο κοπάδι του.
Ο λύκος όμως αγρίεψε,γιατί ήταν θηλυκός … ήταν λύκαινα…και σαν μάνα,προειδοποιούσε γρυλίζοντας,οτι είναι αποφασισμένη να προστατέψει το μικρό της.
Ο βοσκός, αντιλήφθηκε το λάθος του,όταν ήταν ήδη αργά.
Πιο πίσω,το μικρό λυκάκι,ένα όμορφο κουταβάκι,που μόλις έκανε τα πρώτα του βήματα.
Ο βοσκός,πήρε το μικρό,απροστάτευτο λυκάκι,στην καλύβα του.Το τάιζε γάλα από τα πρόβατά του ,φροντίζοντάς το σαν μωρό.
Μέρα με τη μέρα,μεγάλωνε,το πρόβειο γάλα,το έκανε δυνατό.
Το λυκάκι,εξημερώθηκε κι έβλεπε τον βοσκό σαν οικογένειά του.
Ήταν ένα όμορφο παιχνιδιάρικο κουτάβι,που μεγάλωνε,ανάμεσα,στα πρόβατα.
Τα κυνηγούσε,θέλοντας να παίξει,τ ‘αρνάκια έτρεχαν μαζί του και ακόμα και τα δύσπιστα κριάρια εξοικειώθηκαν μαζί του.
Μόλις ερχόταν το αφεντικό του,έκανε του κόσμου τα κόλπα,για να τραβήξει την προσοχή του.
Κι ο βοσκός,ασχολούνταν πολύ μαζί του,το αγαπούσε,σαν άνθρωπο.
Κάποια μέρα,το μικρό κουτάβι,έγινε ένας όμορφος λύκος,με υγιές τρίχωμα και λαμπερά μάτια.
Ήταν το καμάρι του βοσκού.
Οι άλλοι τσοπάνηδες,τον απέφευγαν,έδειχναν δύσπιστοι ως προς την εξημέρωση του λύκου.
Ο βοσκός δεν έτρεχε,πίσω από τα πρόβατα ,ο λύκος πια, ήταν οδηγός και προστάτης του κοπαδιού.
Τα συνόδευε στο λιβάδι και τα οδηγούσε πίσω στο μαντρί τους.
Κι αυτά, υπάκουαν αμέσως στο «γαύγισμά’ του.
Μια μέρα,ο βοσκός,αναγκάστηκε να κατέβει στο χωριό,αφήνοντας… τον λύκο με τα πρόβατα.
Οι υπόλοιποι του έλεγαν κοροϊδευτικά …»άφησες το λύκο,να φυλάει τα πρόβατα;»
Ο βοσκός όμως,έδειχνε απόλυτη εμπιστοσύνη στον πιστό του φίλο,αδιαφορώντας για τα σχόλιά τους.
Όταν το βράδυ,επέστρεψε,βρήκε τέσσερα,πέντε πρόβατα φαγωμένα,να κείτονται στο έδαφος κι ο λύκος να στέκει πιο πέρα κοιτώντας τον μελαγχολικός κι απορημένος, γύρω από το στόμα,γεμάτο αίματα.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, άδειασε το τουφέκι πάνω του.
Ερευνώντας το βοσκοτόπι του, και για άλλα φαγωμένα πρόβατα,προς μεγάλη του έκπληξη,είδε έναν άλλο λύκο νεκρό ,με έντονες βαθιές δαγκωματιές στο κορμί του.
Γυρίζει ξανά στο δικό του λύκο και είδε οτι πάνω από το λαιμό του,είχε κι αυτός σοβαρά βαθιά τραύματα .
Ο φίλος του,δεν τον πρόδωσε… φάνηκε άξιος της εμπιστοσύνης του,πολεμώντας το ίδιο του το αίμα,για το αφεντικό του.
Η ιστορία αυτή μας διδάσκει πολλά:
Πριν κρίνεις σκέψου….
Μήν ακούς τη γνώμη των άλλων,Εμπιστέψου το ένστικτό σου…και τέλος….
Μάθε από τα λάθη σου!
Ξηρομερίτισσα blog 