Ο «Λάζαρος»

Τα πασχαλινά έθιμα του Ξηρομέρου είναι πολλά.
Σάββατο του Λαζάρου ,τα παιδιά,δένοντας σε ένα ψηλό κοντάρι ένα μεγάλο στεφάνι  από βάγια,κρεμούσαν μεγάλα κύπρια [( εκ του cuprus= χαλκός) τα οποία χρησίμευαν για να μη χάνουν οι βοσκοί τα κοπάδια τους, ακούγοντας τον ξεχωριστό ήχο τους απο μακρινές αποστάσεις] .
Μια εικόνα της Παναγίας (ή άλλη) κρεμασμένη και ένα  άσπρο μαντήλι στόλιζε το δάφνινο στεφάνι.
Συναγωνίζονταν ποιός θα βρεί το μεγαλύτερο κύπρο και ποιός  θα φτιάξει τον καλύτερο «Λάζαρο».
Βαρυφορτωμένος σαν…λατέρνα.
Τα παιδιά ξύπναγαν χαράματα  κι έπαιρναν τους δρόμους λέγοντας πόρτα- πόρτα  τα κάλαντα,συνήθως αγόρια.

Με τέτοιο θόρυβο ,ήθελες δεν ήθελες ξύπναγες κι άνοιγες.
Προειδοποιούσαν για την επίσκεψή τους χτυπώντας το Λάζαρο.
Ο εκκωφαντικός θόρυβος των κουδουνιών και των κύπρων κάλυπτε πολλές φορές τις φωνές των παιδιών που πάσχιζαν ν ακουστούν…καμμιά φορά επειδή δεν ήξεραν ολόκληρα τα κάλαντα ,ο ήχος τους έβγαζε… ασπροπρόσωπους.
Παλιά δεν έδιναν χρήματα αλλά αυγά για να βάψουν το Πάσχα,αμύγδαλα και καρύδια για τα γλυκά .

    ~~   ~~           ~~      ~~

» Λάζαρος και Λαζαρίνα
κλαίει η Μάρθα κι η Μαρία

Λάζαρο τον αδερφό της
τον γλυκύ και καρδιακό της.

Τον μοιρολογούν και λένε
τον μοιρολογούν και κλαίνε
Τρείς ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν
και τη μέρα την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει.

Κι εβγήκε η Μαρία
έξω απο τη Βηθανία
κι εμπρός του γονατίζει
και τα πόδια του φιλεί

Αν ήσουν εδω Χριστέ μου,
δε θα πέθαινε ο αδελφός μου

Μα και πάλι εγώ πιστεύω
Και καλότατα ηξεύρω
οτι δύνασαι αν θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις.

Τοτε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει.

Δεύρο έξω Λάζαρέ μου
φίλε και αγαπητέ μου.
Παρευθύς επελυτρώθη
ανεστήθη κι εσηκώθη
Τότε το Θεό δοξάζουν
και το Λάζαρο εξετάζουν.

Πεσ’ μας Λάζαρε τί είδες
εις τον Άδη που επήγες.

Είδα φόβους,είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους.

Δώστε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς και των χειλέων
και μη με ρωτάτε πλέον».
      ~~           ~~        ~~
Σήμερα τα κάλαντα του Λαζάρου σπάνια ακούγονται στο Ξηρόμερο.
     
Ένα έθιμο που ξεχνιέται σιγά- σιγά.

(Η φωτό είναι απο το Xiromeronews).