»Για ιδέστε τον Αυγερινό που πάει κοντά στην Πούλια»

 

«Για ιδέστε τον Αυγερινό που πάει κοντά στην Πούλια»…λέει ένα τραγούδι..
Κατά το ξημέρωμα ο Αυγερινός φωτίζει έντονα τον ουρανό κοντά σένα άλλο αστέρι…
Και μένουν εκεί ακόμα κι όταν ξημερώνει για τα καλά ,πριν το φως του ήλιου καλύψει το δικό τους.
Η λάμψη τους είναι έντονη και η φωτεινότητά τους ,ίσα με το φεγγάρι.
Δυο αστέρια που μοιάζουν αγαπημένα …σαν να είναι μαζί…σαν να έχουν σχέση μεταξύ τους…

Ο μύθος
Υπάρχει ένας μύθος με τον Αυγερινό και την Πούλια…τον άκουσα πριν  από χρόνια και σας τον παραθέτω.
Πριν πολλά χρόνια…ήταν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα,μ ένα όμορφο κοριτσάκι την Πούλια.
Μετά από λίγο καιρό η βασίλισσα πέθανε… κι ο βασιλιάς παντρεύτηκε μιαν άλλη γυναίκα.
Απέκτησε μ’αυτή ένα αγοράκι..τον Αυγερινό.
Η βασίλισσα ήταν τόσο μοχθηρή και ζηλειάρα,που συνέχεια βασάνιζε τη πανέμορφη Πούλια…ενώ ο γιος της συνέχεια τη μάλωνε για τη συμπεριφορά της απέναντι στην αδερφή του…προσπαθούσε να τη προστατέψει και την αγαπούσε πολύ.

Είχε βάλει σκοπό να την ξεκάνει(η βασίλισσα),για να έχει την αγάπη του βασιλιά μόνο για το γιο τους.
Η μητέρα της Πούλιας,ως πνεύμα,προειδοποίησε την κόρη της για τα σχέδια της βασίλισσας.
«Πάρε αλάτι,σαπούνι και μια χτένα…ό,τι και να γίνει ..μην πιείς νερό…
Όταν η βασίλισσα σου πλέκει τα μαλλιά πεσ’τον Αυγερινό να ‘ρθει να σου πάρει τα κορδελάκια..εσύ κυνηγησέ τον ..κι η βασίλισσα θα τρέξει ξωπίσω σας»…
Έτσι κι έγινε…όταν άρχισε να της πλέκει τα μαλλιά,ο Αυγερινός της αρπάζει τα κορδελάκια και αυτή το κυνήγησε δήθεν θυμωμένη…
Πιο πίσω η βασίλισσα…να τρέχει να πιάσει την Πούλια…
Τότε πέταξε πίσω της τη χτένα και ο τόπος γέμισε ψηλά αγκάθια.
Η βασίλισσα τα ξεπέρασε και πλησίαζε τα δυο παιδιά…τότε η Πούλια,έριξε πίσω της το σαπούνι και βράχοι ξεφύτρωσαν από το πουθενά…
Δε στάθηκαν όμως εμπόδιο για τη βασίλισσα…»αν συνεχίσει να σε κυνηγάει ρίξε αλάτι »έλεγαν τα λόγια της μητέρας της…
Έτσι…μια θάλασσα χώρισε την Πούλια (και τον Αυγερινό),ενώ στην άλλη άκρη η βασίλισσα να τα κοιτάζει σαστισμένη.
Τα δυο παιδιά κουράστηκαν πάρα πολύ και ο Αυγερινός διψούσε…πιο πέρα μια πατημασιά προβάτου  με νερό και το μικρό παιδί ήπιε  ξεχνώντας τη συμβουλή της Πούλιας…
Αμέσως μεταμορφώθηκε σε αρνάκι…η Πούλια …στενοχωρημένη το πήρε και συνέχισε το δρόμο της στο άγνωστο μέρος.
Σταμάτησε σ ένα πηγάδι να ποτίσει το αρνάκι της…εκεί περνούσε η βασιλική φρουρά με τα άλογα…

Η Πούλια ,φοβήθηκε κι ανέβηκε πάνω σένα κυπαρρίσι……Το δέντρο φωτίστηκε ολόκληρο από την ομορφιά της Πούλιας και τα βασιλικά άλογα δε πλησίαζαν για να πιουν νερό…
Παρακάλαγαν την κοπέλα να κατέβει για να μπορέσουν να τα ποτίσουν ..αλλά εκείνη τίποτα…
Γύρισαν στο παλάτι και είπαν στο βασιλιά τι έγινε…Τότε εκείνος ζήτησε  τη βοήθεια της μάγισσας…
Εκείνη πήρε ένα κόσκινο ,ένα σκαφίδι κι ένα σακί αλεύρι…και πήγε κάτω από το δέντρο…
Παριστάνοντας την κουφή κι οτι δεν έβλεπε καλά, κοσκίνιζε ανάποδα ,χύνοντας το αλεύρι έξω από το σκαφίδι…
»Αλλιώς γιαγιά το κόσκινο…αλλιώς και το σκαφίδι»,της φώναζε η Πούλια…χωρίς ανταπόκριση…
Έτσι κατέβηκε για να τη βοηθήσει…η φρουρά την έπιασε την πήγε στο παλάτι,όπου το βασιλόπουλο μαγεύτηκε από την ομορφιά της.

Η  Πούλια δέχτηκε να το παντρευτεί  …με τον όρο το αρνάκι να μείνει κι αυτό στο παλάτι μαζί της..κι όχι στο κοπάδι.
Όλοι αγαπούσαν την Πούλια εκτός από την πεθερά της…
Εκείνη της έκανε το τραπέζι με το αρνάκι της…Η Πούλια στενοχωρήθηκε τόσο πολύ…όταν τελείωσε το τραπέζι πήρε τα κόκκαλα και τα έθαψε στον κήπο…Αμέσως φύτρωσε μια χρυσή πορτοκαλιά …και στην κορυφή της …ένα χρυσό πορτοκάλι…
Η κακιά βασίλισσα προσπαθούσε να το φτάσει αλλά τα χαμηλά κλαδιά ψήλωναν…τότε πήγε η Πούλια να το κόψει όταν  ακούστηκε μια φωνή «από την κακιά μητριά ,στην κακιά πεθερά…Πούλια μου…θα σε πάρω μαζί μου»
Τα κλαδιά τινάχτηκαν με δύναμη κι η Πούλια βρέθηκε στον ουρανό με τη μορφή άστρου δίπλα στον Αυγερινό…για πάντα..

Αυτός είναι ο μύθος για την Πούλια και το Αυγερινό.

Στην πραγματικότητα

ο Αυγερινός ,είναι ο πλανήτης Αφροδίτη ,ή Αποσπερίτης … το βράδυ σήμαινε το τέλος των αγροτικών εργασιών,ενώ το πρωί (αυγή…Αυγερινός) ,σήμανε την αρχή.
Κι η Πούλια είναι αστερισμός ..οι Πλειάδες με 7 – 12 αστέρια.
Λογικά ένα από αυτά φωτίζει πιο έντονα…
Δεν βλέπουμε συχνά αυτό το φαινόμενο…δεν είναι συνέχεια μαζί…γιατί η Αφροδίτη κινείται…
Η λαϊκή παράδοση είναι αυτή που θέλει τα δυο «αστέρια» μαζί..το ένα δίπλα στο άλλο.